Fálkinn - 01.11.1961, Blaðsíða 5

eóóarl víkiA
Árið 1793 neyddist þingið í
París að setja hámarksverð á
allar nauðsynjavörur pg setja
strangar refsingar við því að
menn geymdu vöruna og
hækkuðu á þeim tímum, þeg-
ar hún steig mest í verði. —
Þetta hafði nefnilega haft óg-
urlega ókyrrð í för með sér.
Þess vegna hafði byltingarfor-
inginn Marat staðið fyrir þess-
ari tilskipan, enda hafði það
ætíð verið hans skoðun, að al-
múganum liði sem bezt og
hann þyldi ekki hungur.
★
Árið 1894 ruddist prússneski
hershöfðinginn, Wrangel inn
í Berlín ásamt hersveitum sín-
um. Lét hann þegar út ganga,
að borgin væri umsetin af her-
mönnum hans. Enn fremur
hindraði hann, að þingið kæmi
saman. Með þessum aðgjörð-
um var lokið þeirri byltingu,
sem frjálslynd öfl höfðu stað-
ið fyrir. Nú voru það höfð-
ingjarnir og herinn, sem hafði
völdin. Flutti því þingið til
Brandenborgar um skeið, en
leystist síðan algerlega upp.
★
Ætluðu erfingjar hans svo að
skipta reitunum að honum lif-
andi. Ziem kærði til yfirvald-
anna og var honum sagt þar,
að það tæki of langan tíma
að sanna, að ’hann væri á lífi,
en hann skyldi bara búa til
nýja erfðaskrá honum sjálf-
um í hag. Þannig erfði Ziem
sjálfan sig og lifði góðu lífi,
þau þrjú ár, sem hann átti
eftir ólifað.
★
Skjaldarmerki borgarinnar
Túbingen í Þýzkalandi á
merkilega sögu. Það er minn-
ismerki um gamalt réttar-
morð. Árið 1492 var fátækur
bakarasveinn, sem flakkaði
um, tekinn fastur og ákærður
fyrir morð á félaga sínum.
Enda þótt fanginn héldi fast
fram sakleysi sínu, var 'hann
dæmdur til dauða. Var hann
síðan tekinn af lífi á ‘hjólinu,
hinu illræmda píningar- og líf-
látstæki miðaldanna. Skömmu
seinna birtist hinn myrti ljós-
lifandi og var óttasleginn
yfir réttarfari borgarinnar og
tilkynnti keisaranum Maxmill-
an I. þetta. En hann hafði
skjótar hendur þar á, refsaði
dómurunum fyrir fljótfærni
og fyrirskipaði, að gert yrði
merki úr bronsi af hinum fá-
tæka bakarasveini- á píningar-
hjólinu og yrði það síðan
skjaldarmerki borgarinnar,
sem það og hefur verið.
★
Felix Ziem, sem uppi var a
árunum 1821 til 1911, var
kunnur málari á sinni tíð. —
Hann bjó í Feneyjum á báti
nokkrum, þar sem hann hafði
vinnustofu sína. Hann varð
brátt frægur fyrir myndir sín-
ar, hinar fíngerðu landslags-
myndir frá Feneyjum og ná-
grenni. Hann fluttist til París-
ar á efri árum og bjó þar líkt
og einsetumaður. En þegar
hann var 87 ára gamall, var
hann tilkynntur dauður og
dánarvottorð hans lagt fram.
Sveinbjörn Beinteinsson
heitir skáld eitt. Er hann sér-
fræðingur í rímuðum kveð-
skap og yrkir í hefðbundnum
stíl. Sveinbjörn gaf út, 1957
ljóðabókina Vandkvæði. Og
leyfum við okkur að birta hér
nokkrar vísur úr þeirri bók.
Orðið.
í upphafi var orðið
og orðið var hjá þér;
hvað af því hefur orðið
er óljóst fyrir mér.
Menn deila oft um það, hver sé heill heilsu
andlega og hver sé ekki. Einhverju sinni átti
að útskrifa sjúkling frá Kleppi, sem lengi hafði
kvalizt af annarlegum sálarflækjum. Honum
hafði farið vel fram um hríð og höfðu lœknar
séð, að ekki var ástæða til þess að halda hon-
um þar lengur. Gengu því einn tlœknirinn og
þessi sjúklingur út í spítalagarðinn til reynslu.
Sér sjúklingurinn, að dúfa kemur fljúgandi, hvít
og yndisleg eins og dúfur Stalíns. Skríður hann
þá undir bekk í garðinum.
— Hvað er þetta, maður? segir læknirinn. •—
Við vitum öll hér, að þú ert ekki ormur lengur.
— Já, en heldurðu, að fuþlinn viti það, svar-
aði sjúklingurinn.
Þing.
Fólkið málugt metur hér
meira prjál en arðinn;
reytt var kálið, arfinn er
einn um sálargarðinn.
Samlíf.
Þótt ég færi vítt um veg
var ég þér alltaf nærri;
hvar sem þú ert þar er ég
þó ég verði fjarri.
Vísa.
Það er lengi vegavon á villu-
heiðum,
meðan helgum árdagseiðum
enn er fylgt á kvöldsins
leiðum.
Sumarljóð.
Veðurbarinn á villuslóð
vandkvæði mín ég yrki.
Gaddur og hríð úr gildum gjóð
greiða mér sína styrki.
★
\Jeí óafft
Frakkland er gift þessari
öld. De Gaulle.
Þegar ég les bækur eftir
höfunda eins og Tolstoy, verð-
ur mér ljóst, hve lítilfjörlegur
rithöfundur ég er sjálf.
Francoise Sagan.
Öryggið er fyrir öllu. Eitt
sinn kom Englendingur inn í
danska járnbrautarlest og ætl-
aði hann að setjast niður í
klefa nokkurn., þar sem ung
og lagleg stúlka sat. Englend-
ingurinn horfði á hana hvasst
og spurði stuttaralega: „Vilj-
ið þér giftast mér?“
,,Nei,“ sagði stúlkan ákveð-
ið.
„Allright, þá getum við orð-
ið samferða.“
DDNNI
í Björgvin er öldur-
hús, sem kal’að er
krossgátuhúsið. Þar
fara menn lóðréttir
inn, en láréttir út.

□E HEYRT
1« :