Fálkinn - 01.11.1961, Blaðsíða 36

vegna þess að faðir hans
haíði ákveðið, að hann hefði
ekki nægilega hæfileika á
öðrum sviðum. Nú stóð hann
á tvítugu, höfuð ættarinnar.
Hvað bar framtíðin
í skauti sér?
Lífið var nú framundan
hjá unga manninum — það
yrði enginn dans á rósum því
að faðir hans hafði ekki látið
eítir sig neitt fé. En Jennie örv-
aði hann og hvatti á alla lund.
,,Ég var nú minn gæfu
smiður,“ skrifaði Churchill í
My Early Days. „Móðir mín
var alltaf tilbúin að hjálpa
mér og ráðleggja, en ég var
kominn á mitt tuttugasta og
fyrsta ár og hún reyndi aldr-
ei að ráða yfir mér, þótt hún
væri móðir mín. í rauninni
varð hún ákafur bandamaður
minn, sem hvatti mig til dáða
og gætti hagsmuna minna
með áhrifum sínum og ó-
þreytandi lífsorku. Hún var
nú orðin 40 ára, ennþá fögur
og hrífandi. Við unnum sam-
an sem systkin fremur en sem
móðir og sonur. Að minnsta
kosti virtist mér það svo. Og
þannig varð það.“ Frh.
! SPORTPEYSA
Frh. af bls. 25.
um megin við merkinguna,
þar til 68(74)78 1 eru á og
því næst í 4 hverri umf., þar
til 72(80)88 eru á. Þegar
ermin er 30(35)40 cm, er
mynzturbekkur 4 prjónaður,
því næst 1 umf. ljósgrá br.
4 umf. sl. Fellt af. Hin erm-
in prjonuð eins.
Kraginn: Fitjið upp 72
(76)80 1. með ljósgráu garni
á prj. nr. 3 og prjónið 11
(11)12 cm brugðningu (1 sl.,
1 br.). Fellt af með brugðn-
ingu).
Frágangur: Allt pressað á
röngunni nema brugðningar.
Merkið ermavíddina á bol-
inn og saumið 2 stungur hlið
við hlið. Klippið niður í bol-
inn milli stunganna og saum-
ið ermarnar í við brugðnu
umf., notið 4 sl. umf., sem
innafbrot. Saumið axla-
saumana, gerið ráð fyrir
hálsmáli. Varpið hringinn
um hin tvöföldu hnappagöt.
Saumið kragann við bakið,
látið 2 cm ganga fram af
hvoru megin og saumið þá
við framstykkið. Saumið
hnappana í kragann, þannig
að þeir standist á við hnappa-
götin. Pressið saumana.
36
FÁLKiNN
KREDDIJR
Framh. af bls. 23
að það sé örðugi’a nokkuð í
Yorkshire, þar sem aldrei fest-
ir fönn á sumrin. En kvöð er
skylda og hana verður að fram-
kvæma, hvað sem það kostar.
Ekki er vitað, hvernig léns-
maðurinn fer að inna þessa
kvöð af hendi.
Af öðrum kyndugum venj-
um má nefna landskuld léns-
mannsins í Sussex, en hann
verður að gjalda drottning-
unni eitt pund af svörtum pip-
ar og eitt hundrað síldir. Þetta
verður hann að borga fyrir
sveitasetur sitt í Sussex, og
fyrir lénið að bænum Yar-
mouth. Ennfremur hafa menn
goldið í landsskuld nagla í
skip hennar hátignar, þrjú
korn af hvítum pipar eða einn
lauk, auk þess tekur lands-
drottinn við allskonar vopn-
um.
Tvær þær kynlegustu land-
skuldarvenjur, sem menn vita
deili á, fara fram í október-
mánuði í Lundúnum. Athöfnin
gerist í bæjarþingi Lundúna.
Við aðrá þeirra mætir borgar-
lögmaður með fjalhögg og öxi
eina mikla ásamt tveimur
faðmaskíðum, sem hann klýf-
ur í tvenna. Viðstaddur er fé-
hirðir drottningar. En féhirð-
irinn ávarpar þessa athöfn
með orðunum: „Good Ser-
vice“, og síðan tekur hann við
vopnunum. Vopn þessi eru
hinn góði hnífur og hinn illi,
sem eru álitnir vera greiðsla
fyrir eyðiland eitt, „The
Moors“ í Shropshire. Hin
erfðavenjan hefur verið haldin
frá árinu 1235. Telur þá borg-
arlögmaðurinn fram sex skeif-
ur ásamt 31 skeifunagla, allar
aldagamlar og réttir þær fé-
hirði hennar hátignar sem
gjald fyrir gamla eign í Lund-
únaborg, sem áður fyrr hét
„The Forge“ eða Smiðjan. Fé-
hirðirinn tekur við greiðslunni
og segir: „Good Number", eða
það stendur heima. Þessi
smiðja er ekki lengur til, en
menn hafa þótzt vita, að hún
hafi staðið á The Strand, þar
sem nú er Tustralia House.
Þess má að lokum geta, að
skeifur þær, sem borgarlög-
maðurinn réttir féhirðinum og
naglarnir hafa verið varðveitt-
ir í féhirzlu drottningar í
fimm aldir og ætíð eru það
sömu skeifurnar og náglarnir,
sem notaðir eru við þessa há-
tíðlegu athöfn.