Fálkinn - 11.04.1962, Blaðsíða 17

hinir ágætustu vélfræðingar eða bif-
véfavirkjar.
Um daginn áttum við leið fram hjá
Nesti við Suðurlandsbraut. Eins og
venjulega var mikil umferð um braut-
ina, en það lá við algerri stöðvun, þegar
tveir kerrubílar renndu upp að benzín-
stöðinni og báðu um benzín. Kerrubíl-
um þessum óku tveir ungir piltar.
Voru þeir alveg eins og venjulegir
kassabílar, sem smástrákar smíða sér
til dundurs, en að því leyti frábrugðnir,
að þeir voru með vél. Vélin var að vísu
ekki margbrotin, gömul vél úr skelli-
nöðru, sem knúði bílinn áfram. Var
komið fyrir tannhjóli á öxlinum og á
því var keðja, sem tengd var við vél-
ina. Þetta voru nokkuð hraðskreið farar-
tæki, eða fóru svona á 35 km. hraða.
Okkur langaði að forvitnast nánar
um þessa pilta og eltum þá uppi en þeir
hurfu sjónum okkar einhvers staðar
upp í Blésugróf. Var okkur sagt, að þeir
ættu heima að Hnjóti og á Læk og væru
sjö ára að aldri og ættu kerrubíla með
vél.
Við lögðum leið okkar heim að Hnjóti.
Þar hittum við í skúr einum, sem áður
hafði augsýnilega verið hænsnakofi,
tvo unga pilta, sem voru á kafi í vélum.
Þetta voru bræður, Þorkell Þorkelsson
og Þorleifur Þorkelsson. Reyndar kvaðst
Þorleifur ekki hafa komið nálægt þess-
um galdraverkfærum, en hann hefði
bara gaman af því að horfa á.
Þeir voru tveir, sem byrjuðu á þessu,
Þorkell Þorkelsson og Heimir Svansson.
Þeim datt þetta í hug fyrir nokkrum
dögum. Þeir voru orðnir leiðir á skelli-
nöðrunum og vildu finna upp eitthvað
nýtt. Það væri ómögulegt að flækjast
á skellinöðrum um allt. Að vísu hefði
lögreglan komið heim til þeirra og
bannað þeim að vera á kassabílunum
í aðalumferðinni. En þeir mættu skrölt-
ast á þessum farartækjum á stígunum
þarna inn frá, þar trufluðu þeir ekki
umferðina. — Þeir Þorkell og Heimir
eru 16 og 17 ára gamlir. Heimir er að
læra pípulagningar, en hinn er í skóla.
Þeir hafa áður fengist við fjölda margt,
í sambandi við vélar. Móðir Þorkels
sagði okkur meðal annars, að einhverju
sinni hefðu þeir fengið gamlan mjalta-
vélamótor og sett aftan í bát. Hefðu
þeir síðan siglt um vatn, sem þar var
nærri, eins og á fullkomnum vélbát
væri.
Þorkell tók bílinn út og sýndi okkur
furðuverkið. Hann ók af stað, og hann
var ekki laus við að vera hreykinn af
þessu farartæki sínu. — Maður notar
bara fæturnar fyrir bremsu, sagði hann,
um leið og hann stanzaði fyrir framan
okkur. — Og nú er líka þriðji strákur-
inn byrjaður að smíða svona bíl.
Kannski verður hér stofnuð herdeild
með eintómum kassabílum, sem skelli-
nöðruvélar eru í.
Já, ef til vill er þarna í Blésugróf-
inni fyrsti vísirinn að sjálfstæðum ís-
lenzkum bifreiðaiðnaði.
-- -x- £

m i ip