Fálkinn - 06.01.1964, Qupperneq 19

Dr. Páll ísólfsson:
Það þyrmdi yfir mig þeg-
ar þessi voðafregn barst mér
að eyrum. Þessi bjarti öðl-
ingsmaður, sem svo miklar
vonir höfðu verið tengdar
við, var orðinn hatrinu að
bráð. Hatrinu, sem aðeins
sjálfselskar sálir ala með sér.
Þessu mátti heimurinn sízt
við nú. En maður verður að
halda áfram að vona að frið-
samleg lausn vandamála
heimsins náist, þrátt fyrir
þetta hroðalega ódæðisverk.
Höskuldur Ólafsson,
bankastjóri:
Ég held mér muni seint
úr minni líða sú síðdegis-
stund, er ég var seztur við
útvarpið, föstudaginn 22.
nóvember s.l. og sú fregn
barst á öldum ljósvakans,
að skotið hefði verið á
Kennedy Bandaríkjaforseta.
Skömmu síðar kom fregnin
um lát hans. Mér hnykkti
við að heyra að enn einu
sinni hefði byssuskot úr
böðuls hendi bundið enda á
iíf mikilhæfs þjóðhöfðingja.
Á þessari stundu fannst mér
þetta næstum ótrúlegt. Ég
hafði fylgzt af miklum
áhuga með stjórnmálaþróun
í Bandaríkjunum undan-
farin ár og þá ekki hvað
sízt þróun mála þar
eftir embættistöku Kennedy.
Hann hafði þegar komið
mörgum miklum málum
áleiðis og mörg voru á undir-
búningsstigi. Með stefnu
sinni og starfi hafði hann
tvímælalaust unnið sig inn
í hug og hjarta mikils meiri
hluta bandarísku þjóðarinn-
ar og hann hafði áunnið sér
persónulega og þjóð sinni
mikið og verðugt traust á
alþjóðavettvangi. Efst í huga
mér varð sú spurning,
hvernig þróunin yrði í sam-
skiptum þjóðanna í austri og
vestri eftir fráfall hans.
Myndi eftirmaður hans halda
áfram stefnu hans, eða
myndi breyting á verða.
Margar fleiri spurningar
ásóttu mig, sem of langt
yrði upp að telja. En ég var
fyrst og fremst hryggur.
Mér fannst sem ég sjálfur
hefði misst náinn vin. Ef til
vill segir það meira en langt
mál.
Sveinbjörn Dagfinnsson,
hrl.
Að óreyndu hefði ég ekki
trúað, að andlátsfregn mér
óskylds manns, sem ég held-
ur ekki var tengdur persónu-
legum vináttuböndum gæti
orðið mér sú harmafregn,
sem fregnin um dauða John
F. Kennedy varð mér.
Þessi drengilegi maður
bjó yfir ótvíræðum forystu-
hæfileikum.
Allir frjálslyndir og frels-
isunnandi menn hlutu að
binda vonir við, að hinum
glæsta og djarfa foringja
tækist öllum öðrum fremur
að samstilla hugi fjöldans
í baráttu fyrir bættri
og kærleiksríkari sambúð
manna og þjóða.
Þ'ess vegna er með dauða
hans nærri okkur höggvið
og missirinn sár, er hann á
árdegisstund starfsins fell-
ur fyrir morðingjahendi.
Megi starf hans, líf — og
dauði, verða mönnum um
heimsbyggð alla hvatning
til að sækja fram af meiri
djörfung til aukins jafn-
réttis og bræðralags allra
manna.
Björn Pálsson, flugmaður.
Ég varð hljóður við þegar
hin óvænta fregn um morðið
á Kennedy barst mér að eyr-
um. Mér hefur sjaldan brugð-
ið eins og þá. Þessi glæpur
er á allan hátt hryllilegur,
ég fæ ekki skilið það hugar-
far sem þarf til þess að
skjóta niður slíkan mann og
það fyrir augunum á konu
hans og láta hann falla blóð-
ugan í faðm hennar. Morðið
á Kennedy er fúlmannlegt
ódæði, hnefahögg á friðar-
viljann í heiminum. Kenne-
dy var óvenju mikilhæfur
leiðtogi og drenglundaður,
hann vildi jafnrétti þegna
sinna og reyndi að leysa öll
mál með friði. Við skulum
aðeins vona að nógu margir
verði til þess að halda merki
hans á lofti, þótt sjálfur sé
hann fallinn. Með því einu
móti er hægt að bæta fyrir
víg þessa góða drengs.
FÁLKINN 19