Fálkinn - 13.04.1964, Blaðsíða 7

Og hér kemur annaS
írá Vestmannaeyjum.
Háttvii'ta Pósthólf.
Þið miklu menningarvitar
þessa lands! Reynið ekki að
þykjast alla ævi. Verið sjálfum
ykkur samkvæmir. Þið eruð
börn. Verið börn.
Börn, tökum höndum saman!
Nú steðjar að okkur mikið
vandamál. Áfengisbölið. Við
skulum reyna að leggja málin
hreinskilningslega fyrir okkur.
Ég held við gerum okkur grein
fyrir því að áfengi verður ekki
útrýmt í heiminum með einu
pennastriki. Til þess erum við
of veiklunduð. Við verðum að
gera okkur grein fyrir því,
hvers við leitum í áfenginu.
Vegna hinnar miklu minni-
máttarkenndar okkar, er það í
fyrsta lagi kjarkur og styrkur.
Við reynum að drepa hana með
því. Á meðan hún er ekki dauð
þurfum við meðal. Við höfum
áhyggjur af öllum sköpuðum
hlutum og það er oft þung
byrði og oft langar okkur til
að létta hana örlítið. Við höfum
lært, að þó hugur okkar sé ekki
alltaf í kátínuskapi, má bæta
hann með áfengi. Það getur
deyft um stund sorg og vol-
æði og kvíða. En hóflega verð-
ur að neyta þess. Við verðum að
læra að drekka það. Sætindi
gleðja börnin, en ef við ekki
kenndum börnunum okkar hóf-
lega neyzlu þess myndu flest
verða tannlauá og magaveik.
Hverjum dettur í hug að banna
sælgæti? Flestir foreldrar
kunna að fara með það vegna
þess að þeim var kennt það.
Þeir kenna börnum sínum hóf-
lega meðferð, barnið fær að
bragða við og við. Þetta er
hjá okkur. Við þurfum meira
en bari þar sem okkur er veitt
eftir okkar barnslegu vild.
Já, sem sagt við þurfum að
stofna skóla. Kenna þarf í
fyrsta lagi: Allt um áfengi,
meðferð þess og áhrif. Því næst,
hvers vegna hver og einn okk-
ar þarf á þessu að halda.
Fyrir kennara þurfum við
barmenn, drykkjumenn, efna-
fræðinga, sálfræðinga og jafn-
vel presta og umfram allt menn
sem skilja að við erum börn
og ekkert feimin við að viður-
kenna það.
Við þurfum að byggja skóla-
hús og afla alls sem til vín-
drykkju þarf. Allar tegundir
vína og bjóra og áhöld til blönd-
unar og bragðbætis. Bjórinn
verður lögleiddur af sjálfu sér.
Hann er ómissandi fyrir skól-
ann.
Fjármagn fáum við til að
byrja með í ríkisstyrk stúk-
unnar. Hún þarf hann ekki því
við höfum tekið að okkur verk
hennar. Þar að auki verður
helmingur þeirra í fyrstu inn-
ritun. Hinn helmingurinn er
svolítið feiminn, hann kemur
seinna. Þeir hafa blessaðir
eiginlega aldrei verið þeir sjálf-
ir. Þeir blinduðust af þessari
bannþvælu, sem fallin er um
sjálfa sig fyrir löngu og hafa
um árabil reynt að troða henni
upp á landslýð. En þeir væru
löngu hættir, ef ekki hefði ver-
ið neytt á þá þessum ríkisstyrk.
Síðan hafa þeir verið að þræla
fyrir honum. Þeir eru orðnir
þreyttir og þarfnast skilnings.
Þegar við léttum af þeim
styrknum, geta þeir komið í
skólann og lært að slappa af
yfir glasi af góðu víni.
Og nú, framtakssömu menn.
Hefjumst handa strax í dag að
hrinda þessu strax í fram-
kvæmd!
P. S. Hafið ekki inntöku-
prófið mjög þungt, mér þætti
sárt að falla á því!
Einn í Vestmannaeyjum.
Baltasar.
Kæri Fálki.
Getur þú sagt mér hvar og
hvenær teiknarinn Baltasar er
fæddur og hvað hann hefur
lengi dvalizt hér og hvar hann
vinnur? Mér þætti vænt um
ef þú gætir svarað þessu fljót-
lega.
Með beztu kveðjum.
H.
Svar:
Baltasar er fæddur í Barcelona
á Spáni í janúar 1938 og er þvl
nýlega orðinn 26 ára. Hann hefur
dvalizzt hérlendis i rúmlega eitt
ár og talar oröiö furöu góöa ís-
lenzku eftir ekki lengri dvöl.
Baltasar nam í sjö ár viö lista-
skólann Escuela Superior De
Bellas Artes De Jorge í Barcelona.
Hann kveöst ætla aö gerast ís-
lenzkur ríkisborgari strax og aö-
stceöur leyfa. Hann vinnur hjá
Auglýsingaþjónustunni og leggur
auk þess stund á listmálun og hef-
ur % hyggju aö halda sýningu bráö-
lega. Þá liefur Baltasar kennt
frönsku, ítölslcu og spönsku þann
tíma, sem hann hefur veriö
hér. Kvæntur er hann Guömundu
Kristjönu GuÖnadóttur frá Ljósa-
fossi.
Endurminningar Soraya.
Kæri Fálki.
Það var vel til fundið hjá
ykkur að byrja með endurminn-
ingar Sorayu fyrrum keisara-
ynju. Það er einmitt svona
lagað sem við konurnar viljum
lesa og þið mættuð gjarnan
koma með meira af slíku.
Kona.
— Þetta er í sjálfu sér góður
bíll en þegar hann er kominn
í 225 km hraða kemur leiðinda
hljóð í vélina.
— Ég held að við höfum
fundið staðinn Kalli!