Fálkinn - 31.05.1965, Page 28

Eftir komu forsetans og allra
herráðsmanna gæfi Scott svo
gerviskýrslu um ástandið, skýrði
frá sundurlausum „leyniþjón-
ustufregnum" sem virtust gefa
til kynna að vænta mætti fjand-
samlegra aðgerða af hálfu Sovét-
ríkjanna. Þegar tími væri til
kominn, um kortér fyrir þrjú,
yrði gert ráð fyrir að radar-
varðstöðvar væru orðnar varar
við eldflaugaskot frá sovézkum
skotpöllum.
Á þessari stundu hæfist æfing
á því að Scott og æðstu for-
ingjar hergreinanna skipuðu
fasta liðinu í Mont Thunder-stöð-
inni að opna neyðarfjarskipta-
línur. Klukkan þrjú eftir há-
degi átti Lyman forseti að fyrir-
skipa alrauðu æfinguna. Gengi
allt snurðulaust yrðu eldflaugar
í öllum eldflaugastöðvum komn-
ar í skotstöðu innan fimm mín-
útna, allar sprengjuflugvélar ár-
ásarflugflotans yrðu komnar á
loft áður en tiu minútur væru
liðnar, allar Nike-Zeus eldflaug-
ar til að skjóta niður eldflaug-
ar væru hlaðnar og teknar að
leita að miði og hvert einasta
herskip flotans væri annað
hvort á leið til hafs eða verið
að koma vélum þess i gang.
Fallhlífaherdeildirnar i herbúð-
unum Bragg og Campbell áttu
hvor um sig að vera búnar að
koma herfylki með öllum vopna-
búnaði um borð í flugvélarnar
og hafa þær reiðubúnar til flug-
taks innan hálftíma. Orrustu-
flugvélum, loftvarnaflugflotans,
fullfermdum eldflaugum gegn
árásarflugvélum, voru gefnar
tíu mínútur til að komast í
50.000 feta hæð. Og svo fram-
vegis ... Á pappírnum var þjóð-
in reiðubúin að mæta árás með
nokkurra minútna fyrirvara.
Æfingin myndi leiða í ljós hvaða
bil væri milli ákvæða og veru-
leika.
Á laugardaginn átti einnig að
reyna heildarstjórnina á frétta-
miðlun. Hreyfing rofa í Mount
Thunder myndi rjúfa dagskrá
hvers einasta útvarps- og, sjón-
varpsfélags og fá hérstjórnar-
stöðvunum allt kerfið til um-
ráða. í æfingunni hefði þetta
einungis í för með sér þrjátíu
sekúndna truflun á dagskrárlið-
um sem yfir stæðu. Sjónvarps-
áhorfendur myndu sjá merkið
„BILUN" birtast á myndfletin-
um þá stund sem herstjórnar-
stöðvarnar héldu leiðslunum opn-
um í því skyni að sannreyna
að þær væru í lagi. Væri árás
á ferðinni í raun og veru, yrðu
umráðin yfir kerfinu notuð til
að koma ávarpi forsetans til
þjóðarinnar. Lokunin á frétta-
kerfinu var að þessu sinni að-
eins reynd í æfingaskyni. Síðast
hafði hún tekizt eins og ráð var
fyrir gert — og varð það vist
ekki sagt um neinn annan þátt
í þeirri heræfingu.
Æfingaráætluninni fylgdi skrá
um embættismenn sem kalla átti
á vettvang. Listinn var styttri
en venjulega. Gianelli varaforseti
yrði erlendis i opinberri heim-
sókn til ítaliu. Þingið hafði
sleppt venjulegu páskaleyfi
vegna umræðna um afvopnunar-
sáttmálann, og í staðinn yrði
gert hlé á þingfundum frá mið-
vikudeginum 15. maí til mánu-
dagsins 27. maí.
Casey var enn sokkinn niður
í áætlunina, þegar maður kom
klukkan fjögur að leysa hann
af. Hann stakk möppunni í
snatri inn í skápinn.
Bílarnir á stæðinu voru enn
færri en um morguninn, og
Casey gramdist að sjá að ald-
urinn gerði bíl hans jafn áber-
andi og hermann sem misst hef-
ur taktinn. Fjandinn hirði ó-
breyttu borgarana sem landinu
stjórna, hugsaði hann meðan
hann ók burt eftir Arlington
Boulevard. Alla tíð siðan hann
fór til Kóreu nýkominn úr her-
skóla höfðu þeir verið að klípa
af launum og virðingarmerkjum
hersins. Hlunnindin var búið að
skerða um helming. Síðustu tvo
áratugi höfðu ekki orðið nema
tvær almennar launahækkanir
1 hernum. Landvarnaráðuneytið
hafði samið yfirgripsmikið frum-
varp um að hækka laun í öll-
um hergreinum og taka upp
sum gömlu hlunnindin á ný.
Scott hershöfðingi hafði rekið
eftir málinu en Lyman forseti
ekki enn látið sannfærast.
Svo er fólk að furða sig á,
hugleiddi Casey spotzkur, að
andinn í hernum sé slæmur, að
of fáir skuli endurráða sig að
herskyldutímabili loknu, að við
stöndum okkur ekki eins vel og
við eigum að gera. Nú, jæja, ef
óbreyttir borgarar hefðu ein-
hverja vitglóru myndu þeir ekki
þarfnast vopna — né landgöngu-
liða.
—v—
Casey og Marge kona hans
voru boðin í veizlu hjá Dillards-
hjónunum þetta kvöld. Sólin var
gengin undir og orðið svalt
þegar þau óku yfir Western
Avenue í áttina til Chevy Chase.
Marge spjallaði en Casey heyrði
fátt af því sem hún sagði.
Hann lokaði ekki hlustunum
viljandi, var bara viðkunnanlega
annars hugar. Einu sinni reik-
aði hugur hans að starfinu,
minnti hann á verk sem hann
hafði átt að Ijúka áður en farið
var að heiman.
„Æ nú gleymdi ég að hringja
í Scott. Marge, viltu minna mig
á að ná í hershöfðingjann þegar
við komum heim? Ég verð að
vita hvort hann samþykkir að
breytt sé tima á einu viðtalinu
hans á morgun."
„Skal gert, herra minn,“ svar-
aði hún hressilega. „Örlög þjóð-
arinnar eru í góðum höndum.
Við þurfum ekkert að óttast
fyrr en ég gleymi að minna þig
á það sem þú getur ekki munað.
Svona nú!“ Marge kipptist við
þegar Casey greip um mjóalegg-
inn á henni. „Báðar hendur á
stýrinu, ofursti." Þó Marge væri
orðin fjörutíu og tveggja, hafði
hún til að bera sama slétta,
dökkeyga smáfriðleikann — og
sama aðdráttarafl — og ung
stúlka sem hann kynntist í New-
ark meðan hann var þar her-
skráningarstjóri eftir heimkom-
una frá Kóreu.
Diilards-hjónin bjuggu í 2ja
hæða húsi i'Ch'evy Chase. Gnæf-
andi eikur mynduðu umgerð
um múrsteinsveggi í nýlendu-
stíl sem var í móð þegar húsið
var reist. „Allt til að auka álit-
ið“ hefði vel mátt standa í götu-
númersskiltinu við hellulagðan
gangstíginn.
Fyrir höfuðborgarfulltrúa stór-
fyrirtækis eins og Dillard, sem
gætti hagsmuna Union Instru-
ments Corporation í sifelldum
viðskiptum þess við landvarna-
ráðuneytið, gat húsið ekki hent-
að betur. Með þvi fékk hann
heimilisfang í góðu hverfi í norð-
vesturborginni, það var nærri
Chevy Chase klúbbnum og garð-
urinn að húsabaki var nógu stór
til að rúma garðveizlur eins og
þessa, þar sem Dillard veitti
kunningjahópnum sem hann
varð að afla sér.
Gatan var orðin full af bil-
um. Casey varð litið á Kaliforníu-
númer á rjómalitum Thunder-
bird: USS 'l. Hlýtur að vera bíll
Prentice öldungadeildarmanns,
hugsaði hann. Þá er hann líklega
heiðursgesturinn hjá Stewart í
kvöld.
Casey lagði ellilega Fordbíln-
um sinum nokkurn spöl frá hús-
inu og opnaði hurðina fyrir
Margie. Hún skáskaut sér út og
tók undir handlegg honum.
„Hvernig meturðu samkomuna,
ofursti?"
Þennan leik voru þau vön að
leika sín í milli þegar þau komu
í veizlur. Casey leit yfir bílaröð-
ina. „Tja, ofarlega í lægra mið-
flokki," svaraði hann. „En öld-
ungadeildarmaður, eftir númer-
inu þarna að dæma. Líklega einn
fulltrúi úr Hvita húsinu. Einn
herforingi af betra taginu.
Það er auðvitað ég.“ Hann lét
það ekki á sig fá þó hún fuss-
aði. „Tveir eða þrír blaða-
menn, nokkrir fulltrúadeildar-
menn, einn fulltrúi úr enhverri
eftirlitsnefnd rikisins og sex
hjón sem þú hefur aldrei séð
áður og færð aldrei að vita nein
deili á.“
-Filippseyskur þjónn í hvitum
jakka opnaði fyrir þeim götu-
dyrnar og visaði þeim þvert í
Eftir FLETCHER KNEBEL og CHARLES W.
BAILEY. — Kvikmyndin, sem gerð var eftir
sögunni verður sýnd í Háskólabíói í haust.
28
FALKINN