Fálkinn - 31.05.1965, Blaðsíða 37

• Pabbi er pipar...
Framh. af bls. 17.
eða ekki. En fyrst verður hann
að vera orðinn nógu gamall og
skyniborinn, að hann sé fær
um að taka slíka ákvörðun. Á
einu barnaheimilanna voru
fluttar borðbænir með alls
kyns furðulegum setningum og
tiltækjum, sem barnið skildi
ekki staf í. Ég talaði við for-
stöðukonuna og sagðist skilja
það vel, að fyrir vissan hóp
barna ætti þetta við, en það
væri einnig stór hópur, sem
ekki væri þessu vanur, og
aðstandendur margra barna
kærðu sig ekkert frekar um
það. Hún sýndi máli mínu full-
an skilning og virti það.
ÉG hafði ekki ímyndað mér,
að það myndi ganga svo
létt að búa einn með barni
sínu, en mér finnst dásamlegt
að hafa Torkel hjá mér. Það
er uppfrískandi, aldrei tilbreyt-
ingarlaust, en hrífandi. Við
höfum það dásamlegt saman.
Vissulega er ég ekki neinn
fyrirmyndarfaðir, — en hver
er það? í fyrstu, eftir að við
Yvonne höfðum flutt hvort frá
óðru, hélt ég, að ég myndi'
ekki halda þetta út. Hvernig
átti ég í sífellu að vera sterk-
ur og tryggur, hvernig átti ég
að sætta mig við fjarveru
Yvonne? Gat ég borið ábyrgð-
ina á barninu einn? Þótt
Yvonne kæmi alltaf við og við
að heilsa upp á okkur og sendi
Torkel pakka, þá bjuggum við
ekki lengur saman og deildum
ekki með okkur vandamálum
dagsins. Auðvitað hefur mig
J oft langað til að sofa út einn
j og einn morgun, varpa frá mér
j hugsunum um föt sem á að þvo,
j mat sem á að búa til, föt sem
j þarf að gera við, en ég held að
\ ég hafi minni áhyggjur en ógift
j móðir í sömu sporum. Ég fer
j ekki eftir neinum meginregl-
i um; langi okkur Torkel t. d.
i til að leika okkur, þá gerum
við það, þótt ef til vill sé eftir
að þvo upp. Ég held að gagn-
rýnin á móðurina sé strangari
í þessu tilfelli. Hún á að gera,
segja og haga sér þannig og
þannig, svo hún falli inn í sam-
félagið. Mér finnst eiginlega
samfélagið gerir alltof strangar
kröfur til ógiftra mæðra, svo
mjög, að þær hafa í sífellu
samvizkubit yfir að geta ekki
staðið fyllilega við þær; þær
eru þreyttar og hafa ekki þrótt
í sér til mótmæla. Auk þess
er ég stórum betur settur en
þær. Ég hef veilaunað starf og
að miklu leyti frjálsan vinnu-
tíma. Ógift móðir neyðist oft
til að taka að sér illa launaða
vinnu í stað þess að halda áfram
námi sínu, eða hefja nám. Við
fæðingu barnsins er hún þving-
uð föst, og hún kemur auðveld-
lega til með að hata karlmann-
inn, sem skildi hana eina eftir
við forsjá barnsins. Oft þarf
hún einnig að vinna til að sjá
barni sínu farborða. Faðirinn
verður „sá er eyðilagði líf henn-
ar“. Samkvæmt kröfum sam-
félagsins verður unga móðir-
in að helga barni sínu allt sitt
líf. Hún má helzt ekki hafa
önnur áhugamál; þaðan af síð-
ur hugsa um karlmenn. Biðji
hún einhvern kunningja sinn
að sækja barnið á dagheimilið,
er samstundis hvíslað um það
yfir koffibollum. Og komi
gæzlukona frá barnaheimilinu
í heimsókn og sjái pípu í ösku-
bakkanum, kemur á hana
dökkur svipur, og hún spyr
þungri röddu: búið þið saman?
Þótt unga konan hafi fengið
heimsókn af nýjum vini, og
jafnvel þótt hann hafi sofið
þar um nótt — þá er það alls
ekkert glæpsamlegt. Hún á
ekki að hætta að lifa sem heil-
brigð, ung kona, þótt hún hafi
eignast barn? Og samfélagið
hefur varla hugsað sér, að hún
skuli lifa sem piparkerling allt
sitt líf? BARNIÐ á að vera
skrifað með STÓRUM stöfum
og vera hið eina í hennar lífi.
Og jafnskjótt og hún kynnist
manni, sem verður hrifinn af
henni, þá kemur samfélagið
þjótandi og slengir „fyrirsjár-
snöru“ um háls honum. Hitti
ég hins vegar unga konu, sem
þykir vænt um Torkel, þá eru
allir glaðir og allt er bjart. ..
HVAR er nú skynsemin?
Auk þess vil ég fá að mót-
mæla öllum föstum reglum,
um, hvernig sambandið milli
foreldris og barns skuli vei'a.
Einkum milli föðurs og barns.
Það er fjarstæða að ætla, að
það skuli fara eftir fastskorð-
uðum venjum; að það sé ókarl-
mannlegt að gæla við og kjassa
barnið o. s. frv. Hvort sem um
kvæntan eða ókvæntan föður,
ógifta móður eða heila fjöl-
skyldu er að ræða, þá vilja
allir ala börn sín upp til að
verða traustir og sjálfstæðir
einstaklingar.
Torkel er lítill og skemmti-
legur, hæfilega feiminn gagn-
vart ókunnugu fólki, en ó-
hræddur og glaður í nærveru
þeirra, er hann þekkir. Bezti
vinur hans er pabbi, og senni-
lega eru það beztu meðmæli,
sem nokkur faðir getur fengið.
- Kann kostar 15.ooo krón-
nr, ef hún vill hann, en
þér sleppið með 5oo, ef
þér viljið að ég fái
hana til að beetta við.
FALKINN
37