Fálkinn - 08.06.1965, Blaðsíða 9

strýkur strengi, stendur skyndi-
lega upp og gengur að stiga
við samskeyttar olíutunnur.
Hún fer upp stigann og hverf-
ur öll ofan í tunnuna og bólar
ekki á henni drykklanga stund.
Loks birtist hún aftur renn-
andi blaut frá hvirfli til ilja,
Því miður var Ijósmyndarinn
ekki búinn að ná í myndavél-
ina þegar Paik sýndi áheyrend-
xnn óæðri endann, en teikning-
in er gerð samkvæmt lýs-
ingu sjónarvotla á klæðaburði
Kóreumannsins á meðan „nekt-
aratriðið“ var leikið.

settist aftur við cellóið og hélt
áfram að ,,leika“.
Undir lokin skeðu þau und-
ur, að þau slógu samstillta
hljóma á píanó og celló.
Síðasta atriðið á þessum
makalausu hljómleikum var
samspil, Lullaby 4, eftir Diter
Rot.
Kunnum við þá ekki frekar
að segja frá þessum einstæða
listaviðburði í okkar fámennu
höfuðborg, annað en það, að
Kóreumaðurinn Paik spurði um
það eftir sýningu, hvort margir
morðingjar væru á íslandi.
Hér á eftir fara glefsur úr
blaðadómum og nokkur afsök-
unarorð:
Úr grein í Tímanum eftir
Unni Arnórsdóttur með fyrir-
sögninni „Bossa-Nova“:
„Að Musica Nova ætti eftir
hafa „strip-tease“-sýnmgu
karla sem sitt hjartans áhuga-
mál og aðaluppistöðu, hefði
maður etið hattinn sinn upp á
að ætti eftir að gerast. En þetta
gei'ðist raunverulega ...
Átrúnaðargoðið John Cage
„og andlegur faðir þeirra tón
skálda er verk áttu á þessum
tónleikum!!!!“ eins og „Grand
dragon“ Musica Nova A. H.
Sveinsson segir orðrétt í efnis-
►
Á efri myndinni situr Paik við píanóið rennblautur og
útataður í froðu, tottandi snuð. Á neðri myndinni kemur
ungfrúin úr baðinu, rennvot upp yfir höfuð.