Fálkinn - 08.06.1965, Blaðsíða 18

aiívAn m
Þau eru bæði nítján ára. Þau hafa hitzt nokkrum sinnum
og stundum rabbað saman, en lengra hefur það ekki gengið,
og hvorugt þeirra veit, hvort hinn aðilinn hefur áhuga á að
það samband þróist. En í kvöld er föstudagskvöld, þau eru
bæði ein, og ef til vill kann eitthvað að gerast. Þau sitja í
sitt hvoru horninu í Venezia kaffihúsinu og vita um nærveru
hvort annars, þau sitja út af fyrir sig og hugsa hvort um
annað.
Stúlkan er lávaxin, grannleit, dökk, brúnt hár hennar ligg-
ur sem í óreiðu fram á ennið, augnatillitið lýsir ótta — eins
og henni finnist sér veitt eftirför — en það gerir hana eigi
að síður aðlaðandi. Ef til vill eru augun eilítið og stór, en
á móti er munnurinn fagurlega lagaður, varirnar mjúkar og
eggjandi. Fingur hennar eru á stöðugri hreyfingu, hvort held-
ur hún handfjallar sígarettu, hringinn á baugfingri hægri
handar, eða kúlupenna, sem látlaust er dinglað í borðið. Negl-
urnar eru eins vel nagaðar og tönnunum er mögulegt.
Hún situr alein í öðrum enda Venezia kaffihússins, og þótt
hugurinn sé algerlega bundinn við unga manninn, er situr í
hinum enda salarins og teflir skák, þá er það aðeins örfáum
sinnum að hún rennir til hans augum. Hún reynir að leyna
hinum sterka áhuga sínum. Hún vonar leynt, að hann hafi
tekið eftir henni, og að hann muni koma til hennar og rabba
við hana, þegar skákinni er lokið, en um leið er hún fullkom-
lega viss um, að hún muni alls ekki þora að takast á hendur
að vera hið leiðandi afl. Gerði hún það, mundi hann aðeins
líta á hana sem auðvelda bráð.
Það er margt um manninn þarna í kvöld, mikið um skóla-
fólk, er smám saman hefur yfirtekið hlutverk hinna gömlu,
fyrrverandi fastagesta, en auk þess eru þarna nokkrir stúdent-
ar og ungir menn hátt á þrítugsaldri. Eins og venjulega er
þarna meira af drengjum en stúlkum, en við einstaka borð
eru eingöngu stúlkur, og á víð og dreif sitja einmana stúlkur,
er bíða eftir vinum sínum. Á þrem mismunandi borðum er
tefld skák, við önnur borð eiga sér stað djúpvitrar samræður,
eða menn halla sér einfaldlega aftur á bak í sætum sínum og
fylgjast með öðrum gestum hússins. Innst inni í horni salarins
hvæsir espresso-vélin og þeytir úr sér espresso-kaffi og frauð-
mjólk, með tilheyrandi hávaða og gufumekki.
Stúlkan þekkir marga drengjanna, en fleiri af stúlkunum.
Það var einu sinni — en þó aðeins eina viku — að hún vann
hér sem þjónustustúlka. Hún hafði þá nýlega sagt upp starfi
og hafði ekki enn fundið það næsta. Nú vinnur hún niðri í
bænum — sem einkaritari, og kemur hingað á Venezia aðeins
þrisvar- fjórum sinnum í viku. Hún kemur næstum alltaf ein,
en ef hana langar til, þá getur hún auðveldlega fengið einhvern
drengjanna til að fylgja sér heim.
í kvöld eru þeir hinsvegar aðeins vandamál. Hún vildi
Þau sitja í sitt hvoru horni kaffihússins. — Hugur
hennar leitar til hans — hugur hans til hennar.
ÞaS er föstudagskvöld, þau eru bœði ein, og ef til
vill kann eitthvaS aS gerast. — Þau eru bœði
nítján ára.
mjög gjarnan ná í þann, er teflir skák hinum megin í salnum,
en hún vill heldur ekki móðga þá er hún þegar þekkir. Þegar
einhver þeirra stanzar við borð hennar til að rabba við hana
reynir hún að vera svo kurteis sem hún mögulega getur, en
gefur einnig í skyn, að hún sé að bíða eftir „einhverjum“.
Nokkrir drengjanna bera svo lítið skyn á vandamál hennar,
að þeir vilja endilega setjast við borðið. Þeir ýmist þekkja
hana, eða hafa heyrt um hana og vilja gjarnan rabba aðeins
við hana — í von um að komast í rúmið hjá henni. Stúlkan
veit mætavel, að meðal gestanna í Venezia ganga sögur af
henni, en hún getur auðvitað ekkert gert við því. Það þarf
enginn að segja henni, hvernig strákarnir tala um hana. Hún
veit það upp á hár. Hún getur einfaldlega séð það á því,
hvernig gjörókunnugir piltar nálgast borðið og hefja hispurs-
lausar samræður um kynlíf við hana. Allt sem sagt er
um hana er bæði rétt og rangt. Það er rétt að hún er
ekki lengur hrein mey, og hún hefur daðrað við fleiri
drengi hér en hún kærir sig um að muna, en hún hefur
aðeins legið með tveim. Það eru ef til vill þessir tveir,
sem komið hafa slúðursögunum af stað, en hún vill helzt
ekki trúa því. Það getur einnig verið, að það séu hinir, þeir
óheppnu er hafa búið þessar fölsku sögur til. Hún óskaði
þess að vita hver strákanna það var, sem laug um hana, en
innst inni veit hún vel, að það skiptir í raun ekki svo miklu
máli, því hún getur ekkert við því gert. Um eitt er hún þó viss,
og það er, að svo lengi sem hún hagar sér ekki eftir sögu-
sögnunum er allt í lagi. Hún er að vísu ekki lengur jómfrú,
og fyrir nokkrum árum síðan var hún fastákveðin í að vera
það fram að giftingu, en nú hefur hún engan áhuga á því. Hún
er viss um að hinn líkamlegi meydómur er í rauninni aðeins
skálkaskjól. En þegar hún er þreytt og liggur ein í rúmi sínu,
er hún örlítið hrædd um, að ef til vill muni hún enda sem
lítill farfugl, eins og strákarnir hafa logið um hana. Þá finnst
henni hún vera veiklynd, veiklynd vegna einmanaleika síns
og áleitni drengjanna.
Hún gýtur augunum aftur í áttina til drengsins. Hann
situr djúpt niðursokkinn í skák sína, en það eru ekki margir
menn eftir á taflborðinu, svo ekki getur liðið á löngu, áður
en skákinni lýkur. Hún veltir fyrir sér, hvort hann hafi tekið
eftir henni, og hvort hann muni koma til hennar, þegar taflið
er búið. Hann virðist örlítið feiminn, en þau hafa talað saman
áður, svo það kann vel að vera, að hann komi. í bjarma
kertaljóssins virðist andlit hans fíngert og viðkunnanlegt.
Skyldi hann hafa heyrt hvað hinir segja um hana — ? Ef
svo er, þá hefur hann eflaust áhuga á henni. Þó aðeins væri
af kynferðislegum ástæðum, þá er það strax betra en ekki.
Hvað skyldi hann hugsa? Það er að segja, ef hann hefur tekið
eftir henni frá hinum enda salarins.
Drengurinn tapar skákinni. Hann hefur ekki getað einbeitt
sér í kvöld, og keppinauturinn, sem hann annars var vanur að
vinna, gat innikróað hann í einu horninu. Það sem dreifir
huga hans, er stúlkan hinum megin í salnum, og það hefur
hún gert síðan hann kom og sá hana sitja eina við borðið.
Hann ætlaði eiginlega ekki að tefla, aðeins að fá sér sæti
meðal kunningja og safna kjarki til að ganga til hennar og
tala við hana, en áður en hann vissi af, var hann byrjaður á
skákinni. Nú neyðist hann til að tefla áfram, áður en hann
getur gengið yfir til hennar.
Drengurinn er ekki eins hár og flestir aðrir. Eins lengi og
18
FALKINN