Fálkinn


Fálkinn - 08.06.1965, Blaðsíða 26

Fálkinn - 08.06.1965, Blaðsíða 26
BOLTA buxurnar #ViR Láttu ’ann hafa einn frá mér. Nei, ég skal segja ykkur hver þetta á að vera, þetta er karl- andskotinn fyrir utan, á horninu. Þessi í bleiku skyrtunni. Chuck nefndi ekki, hver ég ætti að vera. En hann vissi það með sjálfum sér. Ég var einhver sem hann hataði miklu meira en barþjóninn eða þann í bleiku skyrtunni. Raddir, langt, langt í burtu. Eftir stundarkorn vissi ég, að þeir töluðu ekki lengur. Þeir gáfu frá sér hljóð, eins og hund- ar, sem hafa króað eitthvað af. Ég missti meðvitund. Ég veit ekki, hvenær þeir ákváðu að hætta og fara heim. n. Mig dreymdi, að Traoey var að segja mér að slá blettinn. Þetta er Ijótasti bletturinn í ná- grenninu, eiskan, og fíflarnir eru hreint til skammar. Þú verður að gera eitthvað. Ég renndi sláttuvélinni fram og aftur eftir flötinni, og hún skildi eftir slétta, slegna rák í grasinu. Tracey horfði á mig, brosandi. Hún var í rauðgulu sólfötunum, sem gerðu hana svo fallega og lokkandi, að ég gat • Tígrisdýrin Framh. af bls. 13. andskotans hlut sem er. Fara út með ruslafötuna, viðra hundinn, slá blettinn . .. Rödd Chucks var orðin há og Einangrunargler Framleitt einungis úr úrvals gleri. — 5 ára ábyrgð. Pantið tímanlega. KOSttilDJAIM H.F. Skúlagötu 57 — Símar 23200 skær — hann gerði gys að ein- hverjum, sem ég þekkti ekki. Ég reyndi að bregða honum. Það var eins og að bregða steinvegg. Hann var hvorki feit- ur, mjúkur né seinn. Hann var hreint og beint stór og vöðva- mikill eins ok knattspyrnuleik- ari. Þrátt fyrir það, held ég að ég hefi meitt hann, því hann æpti og bölvaði mér undrandi og hneykslaður. Og síðan fleygðu þeir sér á mig allir fjórir, og börðu mig niður, hlæjandi, stynj- andi, formælandi. Jæja, svo honum er alvara, 5á? Gættu þin, bölvaður, þú meidd- ir mig. Hæ, glópur, gættu að hvern þú sparkar í, þetta var ég. Við vorum komnir út af gang- stéttinni og veltumst sparkandi í svölu, blautu illgresinu. Ég sá hjól rétt við andlit mitt. Það var hvít rönd á hjólbarðanum og hjólkoppurinn var gljáandi. Það var merki á hjólkoppnum, en ég gat ekki séð, hvað það var. Látið mig í friði, sagði ég. Gjörið svo vel að láta mig í friði. Rödd mín var mjög veik. Ég er ekki viss um, að þeir hafi heyrt til mín. Hjólkoppurinn og barðinn urðu að höggdeyfi og grind, sem virtist stutt og stubbsleg séð n'eðanfrá. Einhver var að hoppa og hélt sér með báðum höndum i bílinn. Ég heyrði andardrátt hans, hann var þungur og tiður. Hann var að hoppa á mér. Vitið þið hver þetta á að vera? Þetta á að vera barþjóns-hálf- vitinn. 26 falkinn

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.