Fálkinn - 29.11.1965, Blaðsíða 15

FRÁ ROCKEFELLER CENTRE í NEW
YORK, ÞAR SEM SKRIFSTOFUR
LOFTLEIÐA ERU TIL HÚSA.
Kann vera, að mörgum þyki það nokk-
ur ljóður á þjóð minni, en fyrir okkur
Loftleiðamenn er það hagstætt. Vel-
gengni okkar er fólgin í lágum fargjöld-
um. Við auglýsum: „Við fljúgum að
vísu hægar en aðrir, en þið borgið líka
minna.“ Ef þú veizt af Bandaríkja-
manni, sem ætlar til Evrópu, og segir
honum, að hann geti sparað á fjórða
hundrað dali með því að ferðast ásamt
konu sinni með Loftleiðum, þá fer hann
að leggja við hlustir, því þetta er ekki
svo lítil fjárupphæð. Þó ber þess að
geta, að þetta á fyrst og fremst við um
fólk á austurströnd Bandaríkjanna, sem
ætlar til Vestur-Evrópu. Ætli mað.urinn
hins vegar að fljúga frá Chicago til
Beiruth, þá er flugþjónusta Loftleiða
aðeins hluti leiðarinnar og sparnaður-
inn minni. Þess vegna leggjum við
áherzlu okkar á að auglýsa í norðaustur-
hluta Bandaríkjanna.
— Er þá allt unnið með lægra verði?
spyr ég enn.
— Nei, að vísu ekki. Því fylgja að
sumu leyti ókostir. Við höfum fáar,
stórar flugvélar og mjög góða sætanýt-
ingu. Vélfræðin gerir okkur erfitt um
vik, ef eitthvað kemur fyrir, einhverjar
tafir verða, eins og óhjákvæmilega ber
við. Hin stóru félög hafa þá aukaflug-
vélar að grípa til, en það höfum við
ekki. Þá verður einfaldlega röskun á
áætlun, og fólkið verður að bíða. Þetta
er óþægilegt bæði fyrir fólkið og okk-
ur, en við því er ékkert að gera, og
yfirleitt mæta farþegar okkar slíkum
töfum af skilningi.
— En það er líka fleira nauðsynlegt
en sjálf auglýsingin. Þú þekkir New
York náttúriega ekki mikið, en þú ger-
ir þér sjálfsagt grein fyrir, að staðsetn-
ing skrifstofu okkar er ekki alveg út
í bláinn. Númer 630 við Fifth Avenue í
Rockefeller Center, er eitthvert glæsi-
legasta heimilisfang, sem hægt er að
fá. Það er mjög dýrt að vera hér, og
það kostar, að við verðum að fara spar-
lega með húsrými. En það hefur ótrú-
lega mikið að segja fyrir okkur. Hér
eru hin stærri félög einnig til húsa.
Ef við værum staðsettir einhvers stað-
ar í fáförulli hliðargötu, myndi það
strax vekja tortryggni. En aðsetur okk-
ar hér segir fólki strax, að við tökum
hlutina alvarlega ...
6000 ferðaskrifstofur
annast farmiðasölu
— Og hvernig farið þið svo að selja
öllu þessu fólki farmiða? Ekki gerist
það í miðasölunni hér?
— Nei, því fer fjarri, segir John Loug-
hery. Það eru hvorki meira né minna en
6000 ferðaskrifstofur víðsvégar um Banda-
ríkin, sem annast farmiðasölu fyrir okkur.
Við höfum aðeins tvær skrifstofur í þessu
landi utan New York, aðra í Chicago, hina
í San Fransisco. Þess vegna er samband
við ferðaskrifstofurnar okkur mjög mikils-
virði, enda leggjum við á það áherzlu í
auglýsingum okkar. að fólk snúi sér til
ferðaskrifstofanna. Þær eru okkur þakk-
látar fyrir, enda erum við eina flugfélagið,
sem slíkt gerir. Þá er þess einnig að geta,
að mikill fjöldi fólks hringir beint til okk-
ar og pantar far þannig.
John Loughery er lágvaxinn maður,
dökkur yfirlitum, snarlegur og virðist
mjög áhugasamur. Þegar ég spurði hann
um framtíðarhorfur, brosti hann við og
sagði:
— Þegar sumarið er nær fullpantað í
marz, þurfum við engu að kvíða. En um
það geturðu fræðzt í þeirri deild, sem tek-
ur á móti pöntunum.
„Það kemur aldrei íyrir”
I farskrárdeild ræður ríkjum maður að
nafni Frank Menick. Hann er opinskár,
hlýr í viðmóti, vel í holdum með grá-
sprengt hár. Hann ræður yfir 17 starfs-
mönnum, — aðallega kvenfólki, bætir hann
við brosandi og virðist una því vel. Þessi
deild er mjög vel skipulögð. Fjöldi stúlkna
situr við einkennilegt borð, svara í síma,
skrifa niður pantanir leggja þær síðan
frá sér á færibönd, sem flytja þær á rétt-
an stað. Á veggjum hanga kort yfir flug-
ferðir hvers mánaðar, og þar geta þær
þegar í stað séð, hvort til er laust sæti
í umbeðinni ferð Þær þurfa aldrei að
standa upp vegna vinnu sinnar, allt er
skipulagt til hins ýtrasta. Vandamál þess-
arar deildar er fyrst og fremst fólgið í
því að reyna að nýta vélarnar sem bezt.
Ef flugvél tekur 160 manns í sæti og seld
eru 160 sæti, ætti allt að fara vel, en vera
má að þrem dögum fyrir brottför hringi
10 manns og vilji fresta förinni af óvið-
ráðanlegum orsökum. Þá er leiðin að
selja í upphafi fleiri sæti en til eru í flug-
vélinni, þar sem reynslan sýnir, að ákveð-
inn fjöldi breyti til. einkum þegar pantað
er með miklum fyrirvara.
— Og hvað gerist svo. ef enginn dreg-
ur sig til baka og fleiri mæta. en kostur
er að flytja? spyr ég.
— Það kemur aldrei fyrir, segir Frank
og brosir dularfullu brosi.
Loftleiðamenn vildu sýna mér nokkrar
ferðaskrifstofur til að sanna mér hið góða
og nauðsynlega samband sitt við þær.
Reyndist mjög ánægjulegt að koma þar.
Ferðaskrifstofufólkið var í alla staði ánægt
með Loftleiðir, talaði mjög kunnuglega
um félagið og af skilningi um starfsemi
þess. Sumt fólkið hafði farið í boðsferð
með Loftleiðum til íslands, lauk lofsoi’ði
á Hótel Sögu og náttúrufegurð landsms
og sérkenni þess. Sögðu ferðaskrifstofu-
menn að það væri sífellt vinsælla meðal
ferðamanna að nota tækifærið og stanza
í Reykjavík á leiðinni yfir hafið. enda
legðu Loftleiðamenn mikið upp úr því
til þess að landið mætti njóta i nokkru
ferðamannastraumsins, Einu kvartanirnar,
sem ferðaskrifstofurnar höfðu fram að
færa, voru að erfitt væri að koma fólki
með Loftleiðum, af því að alltaf væri
fullt.
Keppum fremur við
skipafélög en flugfélög
Loftleiðir í New York eru i rauninni sér-
stakt fyrirtæki í tengslum við hið islenzka
FALKINN
15