Fálkinn - 23.05.1966, Qupperneq 45

Donni gefur vinsælustu plötuna frá
Hljóöfæraverzluu Sigríöar Helgádóttur
FDCflfflQ® $) PtðTÖMSfö
Galdurinn er sá að finna plötuna, sem er falin einljvers
staðar á síðum Fálkans. — Að verðlaunum fær sá fundvísi
nýja plötu, sem liann velur scr cftir listanum hér að neðan
og platan er auðvitað frá Hljóðfæraverzlun Sigríðar Helga-
dóttur í Vesturveri. — Dregið verður úr réttum lau'snum.
Vinsælar plötur í dag:
1. Daydream — The Loving Spoonfull
2. Spanish Flea — Herb Alpert og Tijuna Brass
3. Bang Bang ~ Cher
4. My Love — Petula Clark
5. These boots are made for walking — Nancy Sinatra
Platan cr á blaðsíðu
Nafn: ..................................
Heimili: ...............................
Ég vel mér nr............ Til vara nr.
Sigríður Þorvarðardóttir,
Bárðarós 17, Hellissandi.
VINNINGS MÁ VITJA Á SKRIFSTOFU FÁLKANS.
EKCO
SJÓNVARPSTÆKIÐ
SEM VEKUR ATHYGLI.
MJÖG
HAGSTÆÐIR
AFBORGUNARSKILMÁLAR
(SÞEPHkdB
Laugavegi 178, sími 38000.
RAF-VAL
Lækjarg. 6 A, sími 11360,
ADLER vél er allra bezt
allir nota
ADLER
ADLER hér og
ADLER bar,
ADLER alls staðar.

SKRIFSTOFUÁHÖLD
Skúlagötu 63 • Sími 1 7966
út og inn um hundrað sinnum
var mér algerlega framandi.
Mér virtist eins og bernsku-
stöðvarnar vildu ekki kannast
við mig. Svo fór ég til — til
fangabúðanna.
— Hvar eru þær?
— Mauthausen utan við Ems.
Fagnabúðirnar eru þar auðvitað
ekki lengur, aðeins minnismerki,
ef hægt er að kalla það svo.
Samt þekkti ég allt þar aftur.
Útlínur skógarins, sveitin niður
að Dóná — allt var óbreytt frá
•— já, frá því ég var þar.
Hún þagnaði aftur en hélt á-
fram eftir nokkra stund: — það
var einkennileg reynsla að
ganga þarna um. Það var kirkju-
garður í nágrenninu. Ég veit
ekki hvort hann var raunveru-
legur eða aðeins táknrænn. Það
skiptir heldur engu máli. Ein-
hvers staðar í þessu héraði hljóta
samt foreldrar mínir að vera
jarðaðir. Móðir mín áreiðanlega,
faðir minn ef til vill líka. Ég
veit ekkert hvað varð að hon-
um. Ef til vill hefur hann verið
fluttur í þrælkunarbúðir og dáið
einhvers staðar í Evrópu. Ég var
hræðilega kvíðin þegar ég fór
út úr áætlunarbílnum og lagði
af stað áleiðis til svæðisins þar
sem fangabúðirnar höfðu verið.
Það var eins og að vera á leið
til aftöku. En þegar ég fór það-
an aftur var ég róleg og afslöpp-
uð. Það var aðeins þegar ég sá
sjúkrahúsið, sem ég varð að
beita mig hörðu til að fara ekki
að gráta. Því sjúkrahúsið var
þarna enn.
—Sjúkrahúsið ...?
— Já, við mamma bjuggum í
sjúkrahúsinu síðasta árið sem
hún lifði. Ég furða mig enn á
því hvers vegna þessi undan-
tekning var gerð með okkur.
Allir hinir fengu að deyja
drottni sínum í bröggunum.
— Hve lengi bjugguð þið á
sjúkrahúsinu?
— Meira en hálft ár, gæti ég
trúað. Ég man að það rigndi
daginn sem við fluttum þangað
og 'við höfðum einmitt fengið
dálítið af kartöflum svo það hlýt-
ur að hafa verið um haust. Síð-
an man ég að við sáum gegnum
gluggann að það snjóaði mikið
og þegar mamma dó, var snjór-
inn í þann veginn að hverfa.
Svo varð ég sjálf veik og lá í
rúminu og það var ekki fyrr en
engin voru orðin græn og blóm-
in farin að springa út, sem ég
var flutt aftur til fangabúða-
bragganna.
— Hvað gerðu þeir við
mömmu þína á sjúkrahúsinu?
— Það veit ég ekki. Og ég
MYNDAMOT HF.
MORGUNBLAÐSHÚSINU SÍMI 17152
vil ekki að þú spyrjir mig út úr
um það. Nú er ég búin að koma
þangað og lifa þetta allt upp
aftur, og nú held ég að ég geti
gleymt því. En einu smáatriði
mun ég aldrei gleyma.
— Ég ætla ekki að spyrja þig,
sagði hann hljóðlega.
Arfur
Framhald af bls. 34.
eftir hádegi á morgun. Seztu bara
þar og fáðu þér kaffibolla. Ef
þú færð ekki skilaboð frá mér
á meðan þú situr þar, hefur allt
farið út í veður og vind. Ef þú
færð skilaboðin, þá verða þau
ákvörðun um stefnumót. Þú
skalt ekkert segja, aðeins fara
eftir skilaboðunum.“
„Og hvað með túlkinn?"
„Ef hún heldur sér saman,
getur hún vel komið með þér.“
„Hvar á þetta stefnumót að
verða?“
„Þér verður ekið þangað.“
„Einmitt ... Aðeins ein spurn-
ing: Ég er ekki smeykari en
gengur og gerist, en ég vildi
samt gjarnan vita ofurlítið
meira um vini þína, áður en ég
ákveð að hitta þá. Þeir skyldu
þó aldrei vera ELAS menn til
dæmis?“ Arthur hló við.
„Láttu spurningar eiga sig, þá
verður ekki reynt að ljúga að
þér! Þú þarft ekki að koma
frekar en þú vilt.“
„Auðvitað ekki. En ég er ekki
alger fábjáni! Þú segir að vinir
þínir vilji ekki peninga fyrir
upplýsingarnar. Allt í lagi —
hvað er það þá, sem vakir fyrir
þeim?“
„Ef til vill vakir aðeins fyrir
45
FALKINN