Draupnir - 01.05.1906, Blaðsíða 147
DRAUPNIR.
663
úr nærsveitunum að minnsta kosli —
lieí'ðu sótt það fótgangandi, þar sem hestarn-
ir höfðu fallið unnvörpum. En þó svona
væri ástatt í landinu, sáust engi fátæktar
merki á biskupunum. Ögmundur reið með
flokk manna til þingsins, vel búinn að vopn-
um og hestum; var liann og sjálfur hinn
glæsilegasti álits og bjó sig á mannfund þenna
hið bezta, eins og stöðu lians sómdi. Jón
biskup Arason var ókominn, en væntanlegur
á hverri stundu, þá svo að segja nýkominn
heim úr Noregsferð sinni. Þcir höfðu ekki
hittst nema bréflega langa lengi. Ögmundur
biskup var honum, auðvitað, stórreiður, því
hann var sá einasti maður, sem hafði vogað
sér að bjóða honum byrginn, og liann hét
honum líka í lijarta sínu hörðum hefndum,
hvenær sem tækifærið byðist. Pétur prestur
Pálsson var að sönnu enn þá ráðsmaður á
Hólum, að hans fyririagi, en nú kom að
þeim tíma, að hann yrði að víkja fyrir vík-
ingi þessum.
Ögmundur biskup lá ekki í tjaldi sínu,
heldur tók sér náttstað á Þingvöllum hjá Al-
exíusi presti, og hann hafði notað sér þenn-
an hvíldardag til að heilsa höfðingjum, Jó-
hanni Péturssyni hirðstjóra, sem var kominn
í slað Hannesar, og fleirum. Eftir það gekk
hann sér til dægrastyttingar upp að einni af