Ljósberinn - 20.12.1924, Page 36

438
L.JOSBERINN
vinurinn hans. Hann kom inn í loðkápunni sinni
stóru og á eftir hönum fór gamall og gráskeggjaður
þjónn, með jólatré tendrað og heilmikið af bögglum.
„Komið nú hérna nær“, sagði maðurinn við þau
börnin, því að þau stóðu fast út við vegginn, „kom-
ið þið og sjáið hvað eg hefi hérna handa ykkur11.
En þau þorðu ekki að færa sig nær, frænka þeirra
varð að taka til höndum sínum, hrjóstrug að vanda
og draga þau að jólatrénu. Það hafði henni víst aldrei
til hugar komið, að svo mundi fara.
Alveg var það undravert, hvað rúmast gat af gleði
í fáeinum bögglum! Þegar þessi dýrð opnaðist fyrir
þeim systkinum, þá fór feimnin alveg af þeim. Þar
var brúða í bláum kjól og þar kom upp kassi fullur
af kubbum, miklu stærri en Hans hafði nokkurntíma
hugsað sér, og þar voru myndabækur og hermenn
og skotskur tíglakjóll og margt, margt fleira. Það var
alveg óskiljanlegt, að þetta ætti alt að fara handa
þeim. Þar var meðal annars böggull handa gömlu
frænku, svartur dúkur í kjól og löng pilsa og te og
sykur. Það var ekki annað að sjá, en að gesturinn
vildi að hún væri í góðu skapi, því hann hafði áríð-
andi málefni að ræða við hana, áríðandi og næsta
gleðilegt fyrir börnin.
Hann langaði til að hafa börnin með sér og þau
áttu að eiga heima hjá honnm og konunni hans á
stórum og fögrum búgarði. Þau hjónin höfðu búið
þar ein árum saman. Þau hafði svo innilega langað
til að eignast börn, en aldrei gengið að ósk sinni.
En nú fanst herramanninum þetta vera bending frá
Drotni, og nú vildi hann taka börnin sér í sonar og