Ljósberinn - 20.12.1924, Blaðsíða 49

LJOSBERINN
451
En þegar þessi leikur skrílsins stóð sem hæst, þá
gekk ung stúlka rakleitt gegnum æpandi og gapandi
mannþyrpinguna og alla leið þangað, sem Defoe sat
og setti blómsveig á höfuð honum og kysti hann um
leið á ennið. Þarna kom þá loks ein manneskja, sem
þorði að kannast við, að hún væri Defoe samdóma,
og að hann hefði sagt satt.
Þessi stutta saga er eftirtektarverð. Þessi djarfa
stúlka er fögur fyrirmynd ungum stúlkum og drengj-
um. Það þarf djörfung til að fylgja þeim að málum,
sem satt segja, þegar allir leggjast á móti þeim. Eng-
inn, nema Jesús einn getur gefið þá djörfung.
Hvorum viljið þið fylgja, börn, þeirn, sem satt seg-
ir, eða þeirn, sem reiðast sannleikanum? Auðvitað
þeim, sem satt segir. En þorið þið það?
Jesús sagði ávalt satt. Þorið þið þá að fylgja
honurn, hversu svo sem slærnir rnenn kunna að hæð-
ast að vkkur fyrir það?
Unga stúlkan gerði mörgum kinnroða, sem voru
að hæða Defoe og hafa hann að skotspæni. Þeir hættu
að æpa og kasta. Og hvers vegna?
Af því að þeir munu hafa fundið, að þeir sönnuðu
einmitt sögu Defoes með framkomu sinni við hann.
Þar kom siðleysi þeirra svo greinilega í ljós.
Biðjið nú Guð að gefa ykkur, að þið hafið altaf
djörfung til að fylgja þeim, sem satt segir, eins og
unga stúlkan gerði. Það eiga allir kristnir ungl-
ingar að gera. Varist eins og heitan eldinn að fara
að dæmi þeirra, sem reiðast sannleikanum og hæðast
að þeim, sem hann segja, eða sýna hann í verki. Því
að þá hæðið þið Jesú, sem er sannleikurinn.