Ljósberinn - 20.12.1924, Blaðsíða 50

452
LJÓSBERINN
Ó, stjarnan mín, er skærast skín
um skuggadimma nótt
frá englaheimi inn tiJ mín,
þá alt er kyrt og rótt;
mig heilJar burt úr heimsins glaum
þitt himneskt augað skært;
í einverunnar dvaladraum
er Drottins Jjós mér skært.
Ó, það er gott að geta átt
sér góðan förunaut,
er nóttin sýnir myrkra-mátt
á mannsins þyrni-brautl
Og þó að stundum skyggi ský
á skæra bjarmann þinn,
það Jyftir sér og Jjós á ný
upp Jjómar bústað minn.
t>ú ferðastjarna fátæks manns
um forJáganna höf,
ó, lyftu sálarsjónum hans
frá sorgarmyrkra gröf!
Ó, Jýstu mér, er húmar hér,
er hverfur ást og trygð!
Eg fús að lokum fylgi þér
í fagra sólar-bygð. J.Jóh.
Afgreiðsla Ljósberans er í Bergstaðastrœti 27.
Útgefandi: Jón Helgason, prentari. — Prentsmiðjan Acta.