Ljósberinn - 14.12.1929, Blaðsíða 37

Ljósberinn
407
hann fengi eitthvað að læra til bók-
arinnar. —
Kristinn vissi ekki vitund af fyr en
hann stóð grafkyr í brekkunni og
blés mæðinni. Hann var víst ekki með
réttu ráði — hann var farinn að brosa.
I>að var langt síðan, að hann hafði
brosað heima.
Og rétt í því er hann hljóp af stað
aftur, þá bar óminn af kirkjuklukk-
unum til hans. Þær gullu svo skært
og hátíðlega. Þær hringdu jólagleði og
friði út um dalinn og inn í órólega
hjartað hans.
Þá fórnaði hann höndum til bænar.
,,Nú ættir þú að fá margfaldar
þakkir, góði Guð “ sagði hann og leit
upp til himins, rétt eins og hann væri
að leita að hinum almáttuga stjórnara
meðal hinna óteljanditindrandi stjarna.
Og í sömu svifum sá hann, að mán-
inn var jafn góðlátlegur í dag og
hann hafði verið í' gær.
„0, að sjá þig í framan!“ sagði
Kristinn hlægjandi. ,,í gær varstu að
gera gys að mér, en nú tekst þér
það ekki, því að nú er ég kátur, karl
minn!“
Og hlægjandi hljóp hann af stað,
svo að snjórinn þeyttist út frá honum
í allar áttir, og nam ekki staðar fyr
en hann steig af skíðunum og inn í
stofuna heima.
I>að var heilagt kvöld, kyrlát há-
tíð. Tvo litlu systkinin hans komu á
móti honum. En mamma hans hafði
eins og mælt hann allan með augun-
um í einum svip.
Hún brosti glöðu brosi og dró hann
að sér. Hún stakk höfðinu á honum
undir vangann á sér og sagði:
„Guði sé lof! Nú sé ég, að elsku
drengurinn minn er aítur orðinn glað-
ur. Nú verða jól hjá okkur!“
B. J. þýddi.
JÓL HINS
BLINDA GAMALMENNIS.
Nlj nálgast jólin helg og hrein,
sem hrumra og hrjáðra létta mein;
jiá blika ljósin björt og skær,
svo bjarma í alla kyma slær.
Pá lýtur bernskan sælu-sól,
þá syngur æskan: »Heims um ból«;
þá lesa rosknir lestur sinn,
þá lifnar ellihugurinn.
En hvað er ljós, og hvað er sól,
já, hvað eru jafnvel heilög jól,
ef sjón er inisst og svefninn flýr,
og sárþung elli fast að knýr?
Eg skil til hálfs ei hörmung þá, ■
en hryggilegt það vera má,
að líta ei bjarma- af sumar sól
og sjá ei Ijós um heilög jól.
En Guð á ljós, er lýsir be/.t,
])á lífs eru gæði horfin ílest,,
og Ijóma skærra en sumarsól
— hin sönnu, björtu engla jól.
i>au jól, er skýra Jesú frá,
þau jól, er kterleik aukið fá,
þau jól, er boða á jörðu frið,
þau jól, er hjörtun kannast við.
Hins hruma, blinda, hrygga sál,
eins heyrir Drottins trúarmál;
hún lítur opið himjns hlið
og horfna vini talar við.
Hún heyrir sungið; »Heims um ból«,
og heldur aftur barna jól;
lnin gleymir sorg, Jiví sinni er rótt,
og sér Guðs dýrð þá helgu nótt.
Orkt í des. 1927. M. Jt.
II