Ljósberinn - 01.06.1947, Blaðsíða 9

LJÓSBERINN
81
Kenn þú mér, Jesús!
Ung slúlka, kcnnnri í sunnudagaskóla, orli þclta.
Vertu, Jesús minn, hjá mér,
jnig á þínum armi ber.
Kenn þú tnér að þjóna þér.
Lei'Sa til þín lítil b'órn,
Leióin er svo villugjörn.
Kenn mér þeitn aó vera vörn.
Sérhvern daginn út og inn
allan litla hópinn minn
flý ég meö í faSminn þinn.
Jesús, þaó ég játa má,
ég er sjálf svo breysk og smá,
vegi þínum villist frá.
Gjör mig, Jesús, logskœrt Ijós,
lát tnig skína, eins og rós,
fyrir tnig svo hljótir hrós.
Lítil börn ef leióa’ eg á,
lát þau, Jesús gófti, sjá —
mceöur leita lifts þér hjá.
gera það, sem hann gæti fyrir Frelsar-
ann. Og meira varð ekki krafizt.
Og ég skal segja ykkur aðra sögu um
það, hvernig enn er liægt að snúast fyrir
Jesú — og meira að segja þið getið það
á svipaðan hátt — ef þið viljið.
Þessi saga gerðist á jóladag. Maður
nokkur, hálf illa til reika, var að slangra
Um götu í Lundúnum. Skórnir lians voru
grútskítugir, þrátt fyrir hátíðina. Þá kall-
aði til hans drengur, sem hafði það fyrir
atvinnu, eins og sumir liafa, að bursta
skó manna á götum úti — og bauð hon-
um að bursta skóna hans.
Maðurinn leit á skóna sína og sagði,
að það væri sannast sagt sízt vanþörf á
því, en hann hefði ekkert til að borga
með. — „Það gerir ekkert til“, sagði
drengurinn, „ég skal gera það fyrir ekki
neitt“.
Á meðan hann var að bursta skóna
spurði maðurinn: „Hvernig stendur á því,
að þú gerir þetta, úr því að þú færð ekk-
ert fyrir það?“ — „Jú — það er fæðingar-
dagur Frelsarans í dag“, sagði drengur-
inn, „og ég vildi fúslega gera eitthvað
fyrir liann. Mér var sagt það í sunnudaga-
skólanum, að ef maður gerði eitthvað fyr-
ir aðra, þá gerði maður það fyrir Jesú“.
— „Nú, þú ert einn af þeim, sem fara
í svoleiðis skóla“, sagði maðurinn hæðn-
islega, en hætti við að segja meira, er liann
sá tárin glitra í augum drengsins. — Síðan
fór hann leiðar sinnar. En mörgum ár-
um síðar, þegar drengurinn var orðinn
efnaður kaupmaður, varð hann lieldur
en ekki undrandi, er liann einu sunnu-
daginn heyrði prest nokkurn segja frá
því í kirkju þar í borginni, að einn jóla-
morgun hefði drengur, sem burstaði skóna
hans, komið sér til að trúa á Jesú, og ger-
ast þjónn lians.
Svona getum við oft með litlu gert
raunar mikið gott. Og við vitum lieldur
ekki livenær góðverk okkar bera ávöxt
né á hvern liátt. En hitt vitum við, að ef
við viljum vel, þá verður það til góðs,
og okkur sjálfum og öðrum til blessunar.
Ef að þú vilt verða góður maður eða
kona — og ég er nú í engum vafa um,
að þig langar til þess — þá skaltu alltaf
láta þig langa' til, að elska jólin — ekki