Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1967, Qupperneq 13

iðnaðinum í landinu, en fleira kemur þar til en afla-
brestur og verðfall á sjávarafurðum.
Eins og kunnugt er hefur verð útflutningsafurða og
verð á landbúnaðarvöru verið greitt niður allverulega.
Er þetta að sjálfsögðu gert af illri nauðsyn, því annars
væri varan óseljanleg erlendis. Auk þess nýtur land-
búnaður þeirrar verndar að samkeppni erlendis frá er
engin því innflutningur landbúnaðarafurða er ekki
leyfður.
Iðnaðurinn, sem þó brauðfæðir um eða yfir Va
landsmanna og tekur við miklum hluta af árlegri fólks-
fjölgun í landinu, nýtur ekki slíkrar verndar og fær
ekki bættan upp sífellt aukinn framleiðslukostnað.
Þess í stað flæðir inn í landið í vaxandi mæli er-
lendur iðnvarningur, sem framleiddur er við allt önn-
ur og betri skilyrði en hér eru fyrir hendi.
Erlendis er framleitt fyrir stóra markaði, svo hægt
er að fullnýta fullkomnustu og fljótvirkustu vélar við
framleiðsluna svo framleiðslukostnaður hverrar ein-
ingar verður í lágmarki.
Hér er aðeins smár innanlandsmarkaður og svo til
enginn útflutningur á iðnaðarvörum og því ekki grund-
völlur fyrir að nota hinar fullkomnustu vélar, af þeirri
einföldu ástæðu, að þær afkasta á nokkrum dögum því
sem hægt er að selja á árinu, og þess vegna verður
nýting vélanna lítil en kostnaðurinn af henni fellur á
þessa litlu framleiðslu, sem verður um leið allt of dýr
miðað við innflutta vöru.
Fleira kemur til, tollar á efnivöru til iðnaðar eru
óviðunandi háir, í einstökum tilfellum eru þeir eins
háir og hærri en af fullunninni vöru. Hljóta allir að
sjá, að slíkt getur ekki staðizt.
Þá fylgja lán til margra ára með erlendum vörum
og það á mun lægri vöxtum en innlendur iðnaður býr
við, stundum virðist vera um hrein niðurboð að ræða
af hálfu innflytjenda og erlendra framleiðenda.
Víst er það, að nýlega var auglýst 37% lækkun á
innfluttum innréttingum. Sjá allir, að þar getur varla
verið um að ræða eðlilega lækkun vegna hagkvæmari
framleiðslu.
Iðnaðarmenn óska ekki eftir innflutningsbanni á
iðnaðarvöru, en þeir telja eðlilegt, að metinn sé að-
stöðumunur innlendra og erlendra framleiðenda og
þjóðhagslegt gildi þess innlenda verði metið, þó
nokkru sé dýrara, án þess að óhagstætt geti talizt fyrir
þjóðarheildina.
Eins og kunnugt er hefur á undanförnum árum verið
smíðaður erlendis mikill fjöldi stálskipa fyrir íslenzka
útgerðarmenn og nú eru, eftir því sem upplýst hefur
verið, 15 skip í smíðum erlendis.
Á sama tíma hafa verið stofnsettar nokkrar stál-
skipasmíðastöðvar hér á landi og aðrar í uppbygg-
ingu. Sumar þeirra hafa byggt nokkur stálskip, sem eru
fyllilega sambærileg þeim erlendu hvað gæði snertir, og
verð er talið ekki hærra en á þeim skipum, sem eru
byggð á sama tíma erlendis.
Nú virðist að flestar þessar skipasmiðjur vanti verk-
efni og það nú þegar og á næstu mánuðum.
Hvað er hér að gerast? Hvað er að? Lánahlutföll
eru hagkvæmari fyrir innlendu smíðina og því minna
framlag skipaeigenda. En þrátt fyrir það lætur hann
heldur smíða skip sín erlendis eins og dæmin sýna.
Hér hlýtur eitthvað að vera að, sem hægt er að laga.
Framhald á bls. 112.
Séð yfir þingsalinn.
”7
TlMARIT IÐNAÐARMANNA