Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1967, Qupperneq 51

JÖKULL PÉTURSSON, málarameistari:
Í3ísHajf)áUurÍHH
Að þessu sinni verða einungis birtar vísur eftir kon-
ur, en þær eru margar hverjar vel hlutgengar á Braga-
slóðum, eins og kunnugt er. Við byrjum þá á veður-
farsvísu eftir Þórunni Ríkarðsdóttur.
Vetur ríður geyst í garð,
grimmar hríðar vekur.
Byljum svíður bóndans arð,
björg og hlíðar skekur.
Það hefir víst verið farið að ganga á þolinmæðina
hjá henni Þórdísi í Miðfjarðarnesi, við að troða krist-
indómnum í krakka-angann, eftir þessari vísu að
dæma:
Það er saga þrautastinn,
þar um slagar hugur minn;
að tyggja og jaga í túla þinn
tíu lagaboðorðin.
Henni hefir vafalaust verið heitt í hamsi vestfirzku
konunni, sem kvað eftirfarandi vísu:
Gengur slunginn, gæðasmár,
girndum þrunginn púki.
Sprundin ungu flekar flár
flagarinn tungumjúki.
Og svipað má eflaust segja um þessa:
Mokist á þig mannhatur
meðan byggist hauður;
lífs frá dyrum lokaður
lifandi og dauður.
Guðrún Pálsdóttir, eldri.
Látra-Björg var kona mjög stórskorin og ekki smá-
fríð. Var henni sjálfri þetta fullljóst, eins og fram kem-
ur í þessari vísu:
Get ég að ég sé grýlan barna,
af guði steypt í mannalíki;
á mig starir unginn þarna
eins og tröll á himnaríki.
Lilja Gottskálksdóttir er hress i bragði, þegar hún
kveður:
Kveð ég ljóðin, kát og hress,
kvíði ei hnjóði í orðum,
fyrst að góður guð til þess
gaf mér hljóðin forðum.
Kveðjustund sjómannskonunnar er oft tregablandin:
Valta fleyið vaggar sér
völtum hafs á bárum;
einatt mæna eftir þér
augun full af tárum.
Guðfinna Þorsteinsdóttir.
Hin nafnkunna kona, Þuríður formaður, ætlaði eitt
sinn að gera vísu um Sigurð Breiðfjörð, og byrjaði
þannig;
Siggi böggull syndanna,
svo ég orðum haga,
lengra komst hún ekki, því Sigurður greip fram i fyrir
henni og hélt áfram:
farðu í víti vindanna
og vertu þar alla daga.
Hlutskipti móðurinnar getur oft verið mjög erfitt:
Heyrðu Drottinn, sárt ég syng
með sorgarkvaki löngu:
Sendu björg í Bleikalyng
börnunum mínum svöngu.
Guðríður í Múlakoti.
Margur slórir máttlinur
maður lífs á vegi.
Þetta tórir Þorgerður,
þó að aðrir deyi.
Þorgerður postilla.
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
155