Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1967, Qupperneq 56

Álií iiiilliliiiiganefiidar nm ski|)ula|sinál Landsambands iðnaðarinanna
til 20. Iðnbings íslendinga
Á Iðnþinginu 1965 var til umræðu hvort ástæða væri
til að breyta lögum og skipulagi Landssambandsins.
Niðurstaða þeirra umræðna var, að samþykkt var að
kjósa þriggja manna milliþinganefnd til að gera at-
hugun á lögum og skipulagi samtakanna. I nefndina
voru kosnir þeir Árni Brynjólfsson, Reykjavík, Bjarni
Einarsson, Ytri-Njarðvík og Vigfús Sigurðsson, Hafn-
arfirði.
Nefndin hélt nokkra fundi, ræddi skipulagsmálin
frá ýmsum hliðum, en gerði ekki tillögur til Iðnþings,
sem þó mun hafa verið ætlazt til. Ástæður þess voru
ýmsar, t. d. þær, að ónógar upplýsingar voru fyrir
hendi um störf og skipulag sambandanna á Norður-
löndum, sem höfðu ýmist nýlega eða voru að endur-
skoða lög sín og skipulagsbyggingu. Lög sænska sam-
bandsins voru samþykkt árið 1960, norska sambands-
ins árið 1963 og lög danska sambandsins voru í deigl-
unni og voru samþykkt í marz 1966. Nefndinni þótti
trúlegt, að í þessum nýju lögum mætti finna sitthvað
sem að gagni mætti koma við endurskoðun laga Lands-
sambandsins.
Þá var og vitað, að stjórn Landssambandsins hafði
samþykkt, að framkvæmdastjóri sambandsins færi í
kynnisferð til Norðurlanda þá næsta haust til þess að
afla staðgóðra upplýsinga um starfsemi og skipulag
samtaka iðnaðarmanna þar.
Dvaldi framkvæmdastjórinn erlendis þessara erinda
frá 1. október til 13. nóvember s.l. og naut hann mjög
góðarar fyrirgreiðslu samtakanna, sem létu honum í
té margs konar upplýsingar, sem að gagni máttu koma
síðar.
Á Iðnþinginu 1966 var samþykkt að kjósa 5 manna
milliþinganefnd til þess að fylgjast með málinu og
vinna úr væntanlegum upplýsingum. 1 þessa nefnd
voru kosnir: Gissur Sigurðsson, Reykjavík; Gísli Sig-
urðsson, Akranesi; Haraldur Þórðarson, Reykjavík;
Sigursteinn Hersveinsson, Reykjavík og Vigfús Sig-
urðsson, Hafnarfirði.
Skipulagsnefndin hefur komið saman á nokkra
fundi, hún hefur yfirfarið núgildandi lög Landssam-
bandsins og kynnt sér störf þess, hún hefur haft að-
gang að upplýsingum um lög, störf og skipulag heild-
arsamtaka iðnaðarmanna á Norðurlöndum, sem fram-
kvæmdarstjóri Landssambandsins aflaði í áðurnefndri
ferð sinni til Norðurlanda, og nefndin hefur notið til-
160
lagna hans, sem byggðar voru á áðurnefndum gögnum
og reynslu hans í starfi hjá Landssambandinu.
Nefndinni er ljóst, að ekki er einhlítt að hafa ýtar-
leg og margorð lög og reglur til þess að starfa eftir, ef
möguleikana til að framkvæma þau skortir. Lög Lands-
sambandsins eru að mestu frá fyrstu tíð þess og það
vel gerð og víðtæk, að með smávægilegum viðbótum
og breytingum, sem gerðar hafa verið á undanförnum
þingum, hafa þau verið og eru fyllilega nothæf og
sambærileg við lög annarra samtaka á Norðurlöndum.
Samtökin eru það, sem stjórn þeirra og starfsfólk
gera þau, starf stjórnar og starfsfólks fer eftir þeirri
aðbúð, sem samtökin skapa þeim. Grundvöllur þess,
að Landssambandið geti uppfyllt þær kröfur og skyld-
ur, sem því eru ætlaðar, er að það hafi nægilegt fjár-
magn til starfsemi sinnar og hæfilega margt starfsfólk.
Norðurlandasamtökin hafa mjög rúman fjárhag og
fjölda af sérmenntuðum starfsmönnum, t. d. er fast
starfsfólk hjá Dönum 10 manns, hjá Norðmönnum 16
manns og hjá Svíum um 50 manns og árangurinn er í
hlutfalli við starfsmannafjöldann. Öllum er kunnugt
um starfsmannafjölda Landssambandsins, þ. e. fram-
kvæmdastjórinn og tvær skrifstofustúlkur, og vinnur
önnur þeirra aðeins hálfan daginn.
Nefndin telur rétt, að aðalfélög iðnaðarmanna séu
eins og áður iðnaðarmannafélögin, sem séu starfandi í
hverjum kaupstað og annars staðar eftir því sem þurfa
þykir. Nefndin gerir ráð fyrir, að aðalreglan sé sú, að
innan iðnaðarmannafélaganna séu allir iðnaðarmenn á
félagssvæði félagsins, og það jafnt þótt þeir séu einnig
í sérgreinafélögum. Þá gerir nefndin ráð fyrir, að innan
iðnaðarmannafélaganna geti verið sérgreinadeildir,
sem eigi aðild að Landssambandinu gegnum iðnaðar-
mannafélögin en ekki beina aðild eins og nú er.
Reynslan af deildarskipulagi, þar sem það hefur verið
reynt, er þannig, að fremur er ástæða til að stuðla að
því en ietja.
Þá gerir nefndin ráð fyrir, að í Landssambandinu
verði landsfélög einstakra iðngreina, en í þeim séu
iðnaðarmenn, sem eru yfirleitt fámennir á hverjum
stað á landinu og heppilegra talið, að allir séu í sama
félagi. Þá er og gert ráð fyrir, að sérgreinafélög um
land allt geti stofnað landssambönd fyrir viðeigandi
iðngrein. Er gert ráð fyrir, að þessi landssambönd
verði í Landssambandi iðnaðarmanna, en einstakir
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA