Vikan


Vikan - 13.11.1958, Síða 9

Vikan - 13.11.1958, Síða 9
REMEÉ SHAMM fara vildi. Hefði hann gert það, mundi hún hafa gifst honum. Augu hennar fylltust tárum, þakklætistárum. — Vinur, láttu þetta ekki hafa áhrif á samband okkar. Taktu mig með þér til Hollywood. Við skul- um gifta okkur undireins. Sir Reginald er orð- inn betri. Ég get farið undireins. Hann skilur það ef þú segir honum frá þessu skeyti. Andartak fann Drew löngun til að láta und- an. Það hefði verið svo auðvelt. En hann skipti um skoðun við næstu orð hennar. Hljómur raddar hennar, glampinn í augtmum, sögðu honum, að þau gætu ekki gift sig. — Símon gieymir mér, og ég gleymi Simoni. — Nei, vina mín. Hann elskaði hana og dáði fyrir það, að hún vildi ekki ljúga að honum um ást sína til Sim- onar. Líklega hefðu aðrar stúlkur gert það. — Drew, ég vil giftast þér. —- Nei. Hann strauk hönd hennar. — Þetta er mitt lokasvar. Hún varp öndinni. Það leit ekki út fyrir að hún mundi fá hann ofan af skoðun sinni. Hún hló. — Eg held varla, að nokkur stúlka hafi barist eins hart til að fá mann til að giftast sér. Hann brosti. — Þú veizt hvers vegna það er sem ég vil það ekki. — Þú metur hamingju mína meir en þína eigin ? — Það geri ég að vísu. En það hljómar svo háfleygt. Það er einfaldlega ást. Þannig elska ég þig, það er allt og sumt. Vertu ekki svona niðurdreginn. Þetta er í lagi. Ég reyni að láta mér líða eins vel og ég get. Hver veit hváð ber fyrir mig í Hollywood? Líklega verð ég hrifinn af ljóshærðri fegurðardís . . . — Þú ætlar að skrifa mér, er það ekki'" — Auðvitað! Ég skal salla yfir þig bréfununi. Hann leit á hana. — Eða viltu að við bindum alveg enda á þetta’ — Ef þú vilt þao, Drew, þá hef ég ekkert að segja. En það verður svo undarlegt án þín. — Þakka þér fyrir. En ég veit, að þú kemst af. Ég þarf engar áhyggjur að hafa þín vegna. — Heldurðu það ekki? En ef Símon vill nú ekki giftast mér? — Þú veizt eins vel og ég, að hann vill það. Roðinn steig fram í kinnar henni. Ef Pollí hefði ekki sagt henni, að hann hafi viljað slíta trúlofuninni, hefði hún ekki verið svona örugg. — Kannske vill hann það. —• Auðvitað. Þau fóru að tala um Hollywoodförina og það gladdi hana að sjá hve hann var áfjáður. Hann I — Ó Drew! Hún brosti. — Þú hefur hugsað fyrir öllu. — Ég- veit það ekki. Ég vildi bara ekki, að það yrði neinn misskilningur. — Ég vara þig við, Drew. Nú fer ég bráðum að gráta. Mér er meinilla við þá hugsun, að þurfa að kveðja þig ■— mér finnst ég vera svo ein og yfirgefin án þin. Hann hristi höfuðið. — Það verður ekki lengi. Hann leit á klukkima. — Tíminn líður, ég þarf að ná í lestina. Ég sagði Símoni, að þú mundir fara héðan um hálffjögur- leytið. Hún er næstum orðin hálf fjögur. Hún hafði ákafan hjartslátt. Hún hafði aldrei lifað aðra eins tilfinningaringulreið. Símon. Drew. Hún elskaði annan og þótti vænt um hinn. Hún var himinlifandi yfir því að eiga brátt að hitta Símon aftur. Og um leið var hún sorgmædd yfir að þurfa að kveðja Drew. Hún tók á til að fara ekki að gráta en röddin var óstyrk, þegar hún sagði: — Þú veizt hvernig mér líður. Hann fylgdi henni að dyrunum og kyssti hana. — Vertu sæl. Hún kom ekki upp orði. Hún bara leit við og leit á hann með augun full af tárum. Svo sneri hún sér snöggt við og gekk hratt niður götuna. Símon, sem beið við beygjuna þar sem þau höfðu áður átt hið örlagaríka samtal, sá hana koma og hafði ákafan hjartslátt. Margar og mis- jafnar hugsanir höfðu farið um hug hans siðan hann talaði við Drew um morguninn. Ef Nan neitaði nú að hætta við hann ? Hann þekkti hana nógu vel til þess, að hann vissi að slíkt gat komið fyrir. Og hver, jafnvel Drew, gat staðist Nan, þegar hún hafði tekið ákvörðun. Það var ekki laust við, að hann væri snortinn af fórnfýsi Drews. Hann var efins í, að hann hefði hagað sér af slíkri óeigingirni. Hann var heldur ekki fyllilega búinn að gera sér grein fyrir því, að Pollí væri horfin út úr lífi hans. Það var næstum of gott til að vera satt. Hann hafði orðið dálítið undrandi, þegar Drew hringdi til hans og ekki skilið hvað Drew vildi tala við hann. Hann hafði orðið alveg orð- laus, þegar Drew sagði við hann: — Ég kem ekki til með að kvænast Nan. Ég vill að þú sért sá fyrsti, sem fær að vita það. Hann hafði orðið hálfruglaður og spurt hvort það væri ósam- komulag milli þeirra. Hann hélt kannske, að Drew vildi að hann, Símon, hjálpaði honum. Og þá hafði Drew sagt honum frá Pollí. — Ég er viss um, að hún verður farin, þegar þú kemur aftur. Hann hafði fundið til óumræðilegs FOR TÍÐARINNAR átti að fara vestur eftir nokkra daga og ætlaði til London strax um kvöldið. — Þú verður að skila kveðju til þessa elsku- lega fólks og segja því, að mér þyki leitt að þurfa að fara svona snögglega. Hann brosti. — Kannske þau gruni mig um að hafa stungið af eins og Pollí. — Ekki get ég hugsað mér það. — Ég ætla að skrifa Lady Wadebnidge og þakka henni fyrir gestrisnina. — Og hvað á ég að segja? Á. ég að fara heim og segja að þú hafir gefið mig upp á bátinn ? — Ég legg til, að þú segir ekki neitt. Að minnsta kosti ekki fyrst um sinn. Bíddu bara þangað til þ£ opinberar trúlofun þína og Sím- onar. Hún hrukkaði ennið hugsandi. — Drew, ég get ekki farið til Símonar og sagt, að ég vilji giftast honum. Ég einfaldlega get það ekki. Hann lagði hönd sína á hennar. — Þú þarft þess ekki. Hann velt það. Hún horfði undrandi á hann. — Ég hringdi til hans í morgun og hann gekk hér við. Hún andvarpaði. léttis. Hann var ekki reiður Polli fyrir að hafa blekkt sig. Hann fara fann til þessa léttis. Hann hafði ekki lengur neinar skyldm' við hana. En þegar Drew sagði honum frá John Cornell, fann hann bræðina sjóða í sér. Hann minntist alls þess, sem Pollí hafði sagt um Nan. Hann horfði á hana þar sem hún kom til hans. Hjarta hans barðist ákaft. Hann stóð í skugga trés og hún sá hann ekki enn. Hann sá andlit hennar, svart hárið. Hann steig skref fram og kallaði nafn hennar. Hún snarstansaði og það kom yfir hana skyndi- leg feimni. Ef Drew hefði nú haft á röngu að standa? Ef Símon vildi nú ekki kvænast henni? Polli hafði sagt, að hann hefði viljað slíta trú- lofuninni en það þurfti ekki nauðsynlega að vera hennar vegna. En nú kom hann til hennar. Hann rétti fram höndina og dró hana upp að hlið sér. Yfir höfði þeirra söng lævirki. Léttur andvari blés hárinu frá enni hennar. Þau þögðu andartak. En nú var það friðsæl þögn. — Hittirðu Drew? — Já. Framhald á bls. 23. NINA & FREDERIK Hljómplötur Day-O Sími 11315 — Vesturveri. Come Baclc, Liza Man Smart, Wo- man Smarter Jamaican Fare- weli Mango Vendor Choueounne Hold ’im Jo« Limbo Oh, Sinner Man! Mary’s Boy Child Min kompliment, Chérie Lad os flyve til en stjeme - PÓSTSENDUM - HLJÓÐFÆRAVERZLUN SIGRÍÐAR HELGADÓTTUR Listen To The Ocean Triste Vida Me pet Parakeet Bury Me Where She Passes By Eden Was Just Like This Happy Days Maladie d’Amour When Woman Say No She Mean Yes VIKAN 9

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.