Vikan - 13.11.1958, Qupperneq 27

á svitaperlurnar á enni hans. Maðurinn starði á opnar dyrnar og iðaði
fram og aftur í sæti sínu.
Skyndileg'a rétti hann úr sér. Smitty sagði: „Hvað er að, Max?“
„Nema —“ Thursday reyndi að hugsa skynsamlega. „Nema, ef byss-
an væri geymd i hækju Harveys, hefði hann ekki þurft að slá Elder á
hálsinn. Það hefði verið fljótlega að skjóta hann strax.“ Rödd hans var
innantóm. „Nei, það er einhver ástæða fyrir því, að hann var sleginn og
svo skotinn, meðan hann var meðvitundarlaus. Það var ekki hægt að
skjóta úr byssu Saint Pauls umsvifalaust. Það þurfti að taka hana úr
slíðrum -— svo að höglin eyðilegðu ekki slíðrið." Hann lagði vinstri
hendi á vanga sinn. „Þá hefur marið á hálsinu á Elder verið eftir —“
Hann lokaði augunum og leit tortrygginn á gömlu svörtu regnhlífina
með járnoddinum. Hún lá opin til hálfs á gólfinu við fætur Smitty.
Hin haglabyssan lá á beinaberu læri hennar. Hin haglabyssan. Byss-
an, sem hafði myrt dr. Randolph Elder og Leo Spagnoletti. Ellilegir
fingur héldu um gikkhlífina.
Smitty muldraði hásri röddu: „Fyrirgefðu, Max.“ Nýjar hrukkur mynd-
uðust um þreyttan munn hennar og hlýleg augu. „Þetta var alls ekki ætlun
mín. Þú veizt það. Þú verður að vita það.“
Blóðlausar varir hans hreyfðust og máttvana rödd hans hvíslaði:
„Tommy var næstum því dáinn. Meðan þú gafst mér að éta og lán-
hefði hann dáið. Hann var bundinn á höndum og fótum í húshjalli —
hann gat ekki hreyft sig — hann fékk ekki nóg að borða. Hann fékk
lungnabólgu. Þetta ætti að vera nægilegt."
„£)g er móðir, Max, og þú ert faðir. Ég hef hugsað vel um þig. Það
var af slysni, að krakkinn þinn var næstum —“
„Tammy var næstum því dáinn. Meðan þú gafst mér að éta og lán-
aðir mér peninga til þess að geta elt Olivera, var hann ■—“ Rödd hans
varð að hvísli. „Þannig gaztu haft stelpuna þína í skóla. Drengurinn
minn átti að borga fyrir það.“
Smitty leit niður, eins og til þess að sjá stúlkuna, sem beið niðri í
forsalnum. „Þú skilur þetta ekki. Perlurnar niðri í peningaskápnum eru
ekki handa mér. Ég vil ekki eiga þær sjálf.“
„Handa fallega barninu, auðvitað.“ Thursday gapti. Brjóst hans hrist-
ist, en hann gat ekki hlegið. „Þú skilur þetta heldur ekki, Smitty. Ég
hefði aldrei viljað trúa þessu öllu saman. Ég hefði átt að vita þetta
fyrir löngu. 1 stað þess reyndi ég að koma sökinni á Harvey. Og alltaf
ásótti þessi hugsun mig -— hversvegna hjálpaði Smitty mér alltaf, hvers-
vegna sagði hún mér ekki, að Angel var á bandi Spagnolettanna ? Hvers-
vegna þurfti ég að komast að þessu sjálfur? Vegna þess að þú vildir
láta mig finna Clifford og láta hann kjafta frá Manilla-perlunum."
„Hversvegna þurftir þú að vera svona slyngur, Max?“
„Ég vildi ekki opna augun. Wilmington, Saint Paul — þetta er
görnul saga. Auðvitað. Judith var kölluð Wilmington. Hún fæddist í
Deleware. Og Saint Paul — hvað kom fyrir i Saint Paul, Smitty."
„Pabbi hennar,“ sagði Smitty lágt. „Hann var drepinn þar. Max, ég
vildi hjálpa þér — svo oft. Veiztu ekki að ég kenndi i brjósti um þig
og krakkann þinn?“
„Nei,“ hvíslaði Thursday grimmilega. „Peningarnir, sem þú sóar í
Judith, eru alls ekki handa henni. Þeir eru handa þér, Smitty. Þú lifir
hennar lífi, græðir á henni.“
Gamla konan stirðnaði i ruggustólnum. Hendi hennar greip utan um
miðja haglabyssuna. „Max, ég varaði þig við — oftar en einu sinni.“
„Auðvitað, Smitty, varaðirðu mig við — eins og þú varaðir mig við
niðri í forsalnum fyrir stuttu siðan, af því að þú vissir að ég myndi halda
áfram, og vonaðist til þess að að lokum myndirðu losna við mig. Ef
Harvey hefði haltrað hingað fyrir fimm mínútum, hefirðu látið mig skjóta
hann. Aumingja bæklaði Harvey — ég reyndi að hugsa mér hann sem
Saint Paul, en gat það ekki, þótt þú reyndir að hjálpa mér. Harvey
hefur fjarvistarsönnun. Þegar eitthvað skeður á Bridgway — eins og það
að hlusta við símborðið, eða að auknefni Olivera í gestabókina — þá er
Harvey ekki við. Alltaf þegar morðin voru framin, sat Harvey við af-
greiðsluborðið.“
„Þú hefðir átt að taka mark á mér. Ég var alltaf að segja þér að
hætta." Skorpið holdið undir augum hennar var rakt. „Max, þú hefur
verið mér eins og sonur. Ég vil ekki gera þér þetta. En Olivera verður
að vera Saint Paul. Og Olivera verður að drepa þig hérna í herberginu,
svo að þú segir ekki, að hann sé ekki Saint Paul.“
Smitty lyfti haglabyssunni, eins og hún væri smábarn.
Hún var gömul og sein á sér. Hann fór að hugsa um það, hvort hún
gerði sér grein fyrir því. Hann greip skammbyssuna. Hún kipptist til,
aftur og aftur. Eftir að byssan var orðin tóm, sat Thursday enn hljóður,
og fingur hans gripu krampakenndu taki, aftur og aftur um gikkinn.
SOGIiLOK
»IDURÁCLEálNI« - HR
Sími 11-4-65 — Pósthólf 1224, Reykjavík
Gólfteppa- og húsgagnahreinsun í heimahúsum
Látið okkur annast ltreinsun á gólfteppum og liúsgögnum yðar með
nýjustu og fullkomnustu aðferðum. Engin óþægileg lykt. Engir flutn-
ingar og engin fyrirhöfn fyrir yður nema að hringja í síma 11-4-65,
þá munum við og hreinsa hlutina á staðnum, sem verða nothæfir
fáum klukkustundum síðar.
Duraelean4 hreinsun
Sími 11-4-65. (Geymið auglýsinguna)
The ONLY process
to earn these awards
Duradean: TJZw'tZZtá Durashield: Duraproof:
6 year protection from
moth & carpet beetles
VIKAN