Vikan - 24.09.1959, Blaðsíða 5

Enn eru til íuttugu þúsund töfralæknar í Suð-
ur-Afríku. Slönguskinn, Ijónatennur, dýraskott
og hjörtu, leðurblökur, muldar í duft, slöngu-
beinagrindur og dauðir sporðdrekar, — allt er
þetta ómissandi í meðalaskrínum þeirra. Hér
segir Bill Wharton frá ótrúlegum siðum töfra-
læknanna og kynnum sínum af þeim.
hversu ástíanginn hann er. Venjulega
kostar það 50 cent, en meðalið er
blanda eða mauk, sem hinn ástsjúki
blandar munnvatni sínu. En þetta
verður að fara fram, þegar fullt er
tungl. Þessari blöndu verður hann að
núa i vinstri lófa stúlkunnar, sem hann
elskar, og þá á hún að endurgjalda
ást hans, áður en dagur er liðinn.
Mouyia sagði mér í trúnaði, að í ást-
arduftinu væri fjögur höfuðefni og hið
fimmta væri gert úr fitu fljótafisks-
ins iguana. Hin efnin neitaði hann að
segja mér neitt um, og ég komst síðar
að því, að hver galdralæknir hefur
einkaleyndarmál, sem hann segir
einungis elzta syni sínum.
— Hvers vegna er fitan einmitt af
þessum fljótafiski? spurði ég.
— Iguana er eini fiskurinn í Afriku,
sem syndir stöðugt á móti straumi,
svarar Mouyia lágri röddu. — Fitan
er tekin úr taugum fiskanna, og þeg-
ar þessu er núið inn í vinstri lófa
manninum, sem lögreglan er að leita
að.
Fyrir tíu cent getur hinn sjúki feng-
ið að vita, hvað í rauninni gengur að
honum. Ef hann skortir hugrekki,
annaðhvort til þess að fremja glæp
eða til þess að spyrja barmfagra
stúlku, hvort hún vilji giftast sér,
verður hann að borga fyrir lítinn bita
af ljónafitu, sem er blönduð hlébarða-
tönnum og pýþonslönguskinni, og allt
er þetta þjappað saman í einn köggul.
Þessu er nú vafið inn í fituheldan
pappír, og hinn huglausi verður að
fara afsíðis, fara úr að ofan og núa
því næst maukinu varlega inn i vinstra
brjóstið yfir hjartanu. Blökkumenn,
sem vinna í gullnámum Suður-Afriku,
•eru beztu viðskiptavinir galdralækn-
anna. Þeir þarfnast nefnilega mikils
hugrekkis tii þess að fara meir en sex
þúsund fet undir yfirborð jarðar á
hverjum degi, þar sem oft biður þeirra
hráður bani.
stúlkunnar, sýgur blóðið það í sig, og
það rennur til hjartans.
Blökkumenn, sem eltir eru af lög-
reglunni, fara rakleiðis til eftirlætis-
læknis síns, sem útvegar þeim blöndu
úr hjarta gíraffans, fitu ijónsins, lifur
hýenunnar, tánöglum mannsins og
öðru ámóta. Þetta á að gera þá ósýni-
lega.
Ég hló ekki, þegar ég heyrði þetta,
heldur spurði alvarlegur i bragði,
hvernig þessi blanda hefði mátt til
þess að gera þá ósýnilega. Hann skýrði
nákvæmlega fyrir þessum heimska
hvita manni, hvernig það gerðist. Og
ég segi hér frá þvi, þótt mér sé reynd-
ar fullljóst, að leyndardómar galdra-
læknanna eru Vesturlandabúum al-
gerlega óskiljanlegir.
—• Þeir hverfa ekki, ef þér haldið
það, sagði hann, — heldur tekur eng-
inn eftir þeim, þannig að jafnvel mað-
ur, sem hefur framið morð, getur ró-
legur gengið um' göturnar og inn á
lögreglustöð, ef honum sýnist svo, án
þess að nokkur kannist við hann.
Blökkumaður, sem er undir umsjá
minni eða starfsbræðra minna, verður
ekki tekinn til fanga, á meðan þessi
blanda heldur mætti sínum. Morðing-
inn eða afbrotamaðurinn verður að
koma aftur og endurnýja blönduna,
að öðrum kosti verður farið að taka
eft.ir honum að nýju.
Ég lagði þetta nákvæmlega á minn-
ið. Tveimur mánuðum síðar rakst ég
á Andries de Wet, kaptein í suður-
afrísku lögreglunni. Hann var nýkom-
inn úr erfiðum eltingarleik við blökku-
mann, sem sakaður var um þrjú morð
i Eshowe, einum bæja blökkumanna.
Ég sagði honum frá því, sem Mouyia
hafði sagt mér um það, að galdra-
læknar gætu varpað eins konar hulu
yfir glæpamenn, svo að þeir fyndust
ekki.
— Ég veit það, svaraði hann rólega.
— Ég hef meira að segja rekizt á þetta
siálfur. En mér er ógerningur að
skvra, hvernig það getur átt sér stað.
bótt ég hafi verið lögreglumaður í
35 ár.
De Wet kapteinn sagði mér, að hann
Framháld á bls 2J/
Aðrir góðir viðskiptavinir eru hópar
afbrotamanna, sem hrjá Jóhannesar-
borg og umhverfi. Einkum hrjá þeir
bæina Germiston, Boksburg, Benoni,
Springs, Roodepoort og Krugersdorp.
Þeir fá hugrekkismaukið, áður en
þeir brjóta af sér. Hvítt æskufólk í
Suður-Afríku, Bretlandi, Ameríku og
um víða veröld reykir stundum marí-
hjúana-sígarettur eða drekkur sterka
drykki til þess að öðlast hugrekki.
Blökkumenn halda hugsuninni skýrri
og kaupa sér dálítið hugrekki fyrir
nokkur cent.
Þriðju í röðinni eru svo elskend-
urnir. Galdralæknar fá tíu sinnum
meira frá ástarsjúkum blökkumönn-
um en félagar í klúbbum einmana
fólks borgar i Kanada og Bandaríkj-
unum. Morgun einn fór ég í heim-
sókn í læknagötuna, eftir að ég hafði
fengið sérstakt leyfi. og í fylgd með
tveimur vopnuðum lögregluþjónum.
Og þá sá ég tvö hundruð skildinga
skipta um eigendur fyrir ástarmeðul.
Fyrir mismunandi miklar fjárhæðir
geta menn fengið keyptan drykk, sem
fær andsnúnar stúlkur til þess að end-
urgjalda ást þeirra. Magn þess, sem
hann kaupir, er undir því komið,
Landsmenn hafa þá trú, að fossarn-
ir gefi þeim mátt. Ungur maSur,
sem biðlar til stúlku, syndir gjarna
yfir fosshylinn og leggur með því
líf sitt í hættu til þess að sýna fram
á, að hann hafi til stúlkunnar unnið.