Vikan - 24.09.1959, Blaðsíða 19

Smjíólhjíóniiii
standa uppi á, meðan hann setti
hausinn á hann. Þetta var nú
fallegasti snjókarl. Augun voru
svört eins og kolamolar, — og
reyndar voru það bara kolamol-
ar, sem þeir fengu hjá mömmu
sinni. Nefið var spýtukubbur,
sem Stjáni stakk á ská upp i
hausinn. Munnurinn var trénuð
gulrófa, sem þeir fengu líka hjá
mömmu. Svo tók þeir til við
kerlinguna. Hún varð mjög lik
bónda sínum, nema hún var að-
eins lægri og sverari, eins og
vera bar. Svo ætluðu þeir að búa
til nokkra snjókrakka, en þá fór
að rigna, og þá flýttu þeir sér
inn. Og nú stóðu þeir við glugg-
ann og horfðu á snjóhjónin sín.
Brátt hvarf snjórinn í kringum
þau, og þau hölluðust fram á við
og urðu lotin í herðum eins og
gamalt förufólk. Og loks skullu
þau fram yfir sig, og þá brauzt
sólin fram úr skýjaþykkninu og
sendi geisla sína niður á jörðina.
Guðmundur Helgason, 15 ára,
Árnesi, Lýtingsstaðahreppi,
Skagafirði.
Pétur ætlaði á grímuball, en var svo óheppinn að týna
helmingnum af sjálfum sér. Nú verðið þið að hjálpa hon-
um. Efst til hægri er sá hluti, sem Pétur þarf að finna.
Hann hefur um sjö leiðir að velja, en aðeins ein er rétt
Snjóhjónin eru komin, hróp-
aði Bjössi litli, sem var bara 8
ára, um leið og liann snaraðist
fram úr rúminu. Svo vakti hann
Stjána, bróður sinn, — hann var
10 ára, — og sagði honum tíð-
indin. Síðan flýttu þeir sér sem
mest þeir máttu að klæða sig.
Þegar því var lokið, fóru þeir
fram í eldhús til mömmu sinnar
IIBARHA-
GAHAH
og borðuðu grautinn sinn. Svo
fóru þeir í utanyfirfötin sín og
flýttu sér út. Snjónum kyngdi
niður, og af því að það var
ekkert frost og snjórinn þess
vegna blautur, gátu þeir búið
til bæði snjókarla og kerlingar.
Fyrst byrjuðu þeir á karlinum.
Þeir höfðu hann svo háan, að
Stjáni þurfti að fá kassa til að
VIKAN
1»