Vikan - 24.09.1959, Blaðsíða 23

„Pípa, eign Guðjóns Pálssonar á
Álafossi fundin í Landsbankakjallar-
anum. Guðjón er kominn frá Álafossi
og er nú i yfirheyrslu niður á lög-
reglustöð.“
Við þessar fréttir þusti lýðurinn
niður að Arnarhváli. Gengu þar ýms-
ar sögur. Sumir fullyrtu, að það væri
lygi að Guðjón ætti pípuna, því hann
reykti ekki, en aðrir stóðu fastir á
því að hann ætti hana, þó hvorugir
hefðu séð hana. Skiptust menn hér,
eins og jafnan, eftir stjórnmála-
flokkum.
Eftir hér um bil klukkutíma, kom
fregnmiði frá Nýja Dagblaðinu, sem
sagði, að göng virtust grafin bæði
frá 6 í Austurstræti og 18 í Hafnar-
stræti. Væru hvorttveggja göngin
gerð að innan úr samskonar eikar-
plönkum, svo enginn vafi væri á, að
hér hefðu Þeir sömu verið að verki.
Ræningjarnir hefðu gleymt mer-
skúmspípu í Landsbankakjallaranum,
og væri það pípa, sem Haraldur Jó-
hannesson bankafulltrúi hefði dregið
á hlutaveltu og gefið Guðjóni á Ála-
fossi fyrir nokkrum dögum (í gamni,
þvi að Guðjón reykti ekki). Hafði
Guðjón verið kvaddur þegar í stað
á lögreglustöðina, en hann hefði sagst
hafa týnt nípunni í Reykjavík. Hafði
Guðjón haldið fram að hann gæti
fært nóg vitni, bæði menn sem hann
hefði sagt að hann hefði týnt pipunni
og eins vitni um það, að hann hefði
verið á Álafossi, frá því um miðjan
dag á laugardag, þar til lögreglan
heimtaði hann til Reykjavíkur.
Rétt á eftir að menn voru almennt
búnir að kynna sér innihald fregn-
miðanna, laust lýðurinn upp miklu
ópi við þrepin á Arnarhváli. Var þar
Guðjón kominn, og var hrópað til
hans að sýna pípuna, og hélt hann
henni upp. Urðu þá fagnaðarlæti mik-
il og troðningur, og var Guðjón bor-
inn á gullstól upp í Bankarstræti,
alsýkn af kærunum, bæði þeirri, að
hann væri riðinn við bankaránið, og
hinni, að hann reykti.
Fleira gerðist ekki til tíðinda þenn-
an dag, en meirihluti Reykvíkinga
héldu þennan þriðja páskadag heil-
agan, og hélzt mannsöfnuðurinn fram
á- kvöld.
Sjöfn kom til mín kl. 6. Hún hafði
orð á því við mig, að það væri ein-
kennilegt, að ekkert hefði sézt til
Ivars bróður hennar þennan dag. Hún
fór affur með siðustu bifreið til Hafn-
arfjarðar.
34.
MÁLIÐ TEKUR ÓVÆNTA
STEFNU.
Næsta morgun, er ég kom á fæt-
ur, um klukkan 8, varð mér heldur
hverft við að sjá Morgunblaðið. Þar
var stór fyrirsögn um að Ivar frá
Hlíðarhúsum væri horfinn á vélskip-
inu ,,Hafgolan“. Hefði hann haft
skip þetta á leigu, að því er virtist
sér til skemmtunar, og væri kunnugt
að í skipinu hefðu allir geymar verið
fullir af olíu, en auk þess hefði verið
innanborðs olia í tunnum, og nægar
vistir myndu hafa verið í skipinu.
Væri álitið, að Ivar hefði lagt á
stað eitthvað um tveimur timum eftir
að sprengingarnar heyrðust. Hefði
fyrst verið haldið að með Ivari hefði
farið maður, er oft hafði sézt með
honum í skipinu, en svo væri þó ekki,
heldur hefði hann farið einn. (Datt
mér strax í hug, þegar ég las þetta,
að þarna væri átt við mig, og Það
var það líka). Mennirnir, sem gættu
skipsins fyrir Ivar, höfðu verið yfir-
heyrðir, og höfðu Þeir borið, að þeim
hefði skilist, að Ivar ætlaði að leggja
af stað bráðlega, og að því er þeir
héldu, vestur á Breiðafjörð. Vissu
þeir ekki annað, en að þeir ættu að
fara með honum. Loks stóð í blaðinu.
að lögreglan setti þetta í samband
við bankamálið.
Við Sjöfn höfðum talað, að við
skyldum vera sem minnst saman á al-
mannafæri, og var ákveðið að hún
kæmi með fyrstu áætlunarbifreiðinni
frá Hafnarfirði. Átti ég Þvi von á
henni um klukkan hálf ellefu, og var
Þá kominn ofan á skrifstofu. En hún
kom ekki, og ekki heldur klukkan
hálftólf, og skrapp ég þá út á veit-
ingastað og át. Ég var, eins og skiljan-
legt er, orðinn mjög órólegur yfir
fjarveru hennar, þegar hún loks kom
klukkan'fjögur. Sagði hún mér þá,
að lögreglan hefði sótt hana til
Hafnarfjarðar í býti um morguninn,
og hefði hún verið í yfirheyrslu síð-
an. Hafði verið farið með hana til
Hafnarfjarðar aftur, og hún yfir-
heyrð þar, og eins konan, sem hún
bjó hjá. Síðan hefði aftur verið farið
með hana til Reykjavíkur, og hún
yfirheyrð á ný, svo og vinkona henn-
ar, sem hafði verið hjá henni í „veik-
indum“ hennar. Ég mundi allt í einu
eftir Guðmundi og Munda.
„En hvað um hamina af Guðmundi
og Munda?“ spurði ég dálítið skelk-
aður.
„Ég klippti allt það dót niður í
nótt, þegar ég kom heim, og brenndi
því. Það vildi svo heppilega til, að
ég gat ekki sofnað, og svo mundi ég
eftir að þetta þurfti að gera, Þó ég
ætti ekki von á því að lögreglan
kæmi til mín svona fljótt".
Hún var töluvert hnuggin vegna
Ivars bróður síns, Þar eð þetta ferða-
lag hans var henni jafn óskiljanlegt
og mér. Ég lét færa mér mat af veit-
ingahúsi þarna upp, og bað þjóninn
að senda mér blöðin um leið. Sögðu
þau frá yfirheyrslu þeirri, er Sjöfn
hafði verið i, og það með, að hún
hefði ekki farið úr Hafnarfirði frá
því á föstudagskvöld, þar til á þriðja
i páskum, þar eð hún hafði verið
þrjá daga rúmföst. Var auðséð að
blöðin vildu ekki verða til þess að
kasta neinni grunsemd á hana, enda
féll enginn grunur á hana, hvorki þá
eða síðar. í Alþýðublaðinu var skeyti
um að skip hefði sést nálægt Snæ-
fellsnesi, sem álitið var að myndi vera
„Hafgolan". I Vísi, sem kemur út
dálítið seinna var auk þessa Frétta-
stofuskeytis, annað til, um skip, sem
Höfum ávallt til fjölbreytt
úrvalaf
GÍTURUM
Viðurkennt vörumerki
Útvegum einnig og seljum
allar tegundir hljóðfæra
EINKAUMBOÐSMENN:
Hljóðfsrav. Sígríðar Helgadóttur s.j.
Vesturver — Reykjavík — Simi: 11315.
CUMMINS
dieselvélar
í íiskibáta
CUMMINS dieselvélin er léttbyggð og fyr-
irferðalítil. Vélin er þó sterkbyggð og
gangviss.
CUMMINS fæst í 24 stærðum frá 100 til
1200 lrestöfl.
CUMMINS PT olíukerfið samanslendur af
aðeins 188 hiutum i samanburði við önn-
ur kerfi sem hafa allt að 450 hluti.
CUMMINS dieselvélar eru notaðar í æ fleiri
fiskibáta hér, og samtals eru yfir 60 vél-
ar í gangi á landinu.
VTK AN
Sími 17450