Vikan - 24.09.1959, Blaðsíða 26

RAUÐHÆRÐ KONBOMBA.
Framh. af bls. 11.
bátnum. Ungfrú Aníta Nyberg bauð
honum ekki i kaffi á sumargistihús-
inu. Hún fór upp til sín og fór í kóral-
rauðan sumarkvöldkjól og kom siðan
niður og settist hjá mér.
— Nú verð ég að fá mér einn eða
tvo koníakssjússa, sagði hún.
Hún drakk fimm. Ég drakk eitt
glas.
Nýr gestur kom á gistihúsið um
kvöldið, ferða-sölumaður, serri var
montnari en allt, sem montið var, og
sagðist ætla að hvíla sig í svo sem
þrjá til fjóra daga.
— Það er ógerningur að selja neitt
í þessum hita, sagði hann.
Hið síðasta, sem ég sá til Anítu Ny-
berg þetta kvöld, var það, að hún var
að dást að bíl sölumannsins, splunka-
nýjum Öpei. Morguninn eftir konium
við niður, eftir að morgunverðarbjali-
an hafði ómað um allt húsið, og þá
sat ungfrú Aníta Nyberg í setustof-
unni með hálfa viskíflösku fyrir franí-
an sig og handlegginn reifaðan. Hún
reyndi ekki að leyna því, að það var
hún, sem var að drekka viskíið.
— Þetta var nú meiri nóttin, sagði
hún. Gesturinn, sem kom í gær, vildi
óður og unpvægur fara út að dansa,
svo að við keyrðum að gistihúsinu 1
skerjagarðinum. Svo kom bíll á móti
Oríkur, en skyndilega varð birkitré
fyrir okkur, og við keyrðum bæði á
tréð og bílinn. Éögregluþjónninn sagði,
að gesturinn okkar væri drukkinn, og
stakk honum inn.
Þetta heyrði frú Immerslund, sem
alitaf hafði litið niður á ungfrú Anítu
Nyberg, og um leið stóð kaffið illi-
lega í henni. Hún tók bakarann með
sér og hvarf frá borðinu. Stuttu síðar
var sölumanninum ekið í hlað, og það
voru ósköp að sjá hann, þegar hann
borgaði reikninginn, tók saman fögg-
ur sínar og tók áætlunarvagninn til
bæjarins. Með honum fóru Immers-
lund bakari og kona hans.
Ungfrú Aníta hvíldi sig nú uppi á
herbergi sínu, og hún var glæsileg að
sjá, þegar hún kom niður að borða.
Það var óhugnanleg þögn við borðið,
og Andersson-systurnar hafa vafa-
laust staðið fyrir henni. Hótelstýran
virtist miður sín og skalf öll, þegar
hún rétti ungfrú Anitu Nyberg kaffi-
bollann. Við nutum kaffisins í tó og
næði, þegar stúlka kom inn og til-
kynnti:
— Lögreglan lýsir eftir hinni 26
ára gömlu frú Anítu Nyberg, sem
hvarf að heiman á föstudaginn var.
Hún er meðalhá, með eirrautt hár, grá
augu, stórt hvasst nef og óreglulegar
tennur. Hún var klædd grænum kjól
og grænum skóm. Ef einhverjir gætu
veitt upplýsingar ...
— Hugsið ykkur. lögreglan er að
leita að henni! hrópuðu Andersson-
svsturnar.
— Þessi andskotans maður. hvæsti
Aníta Nyberg.
— Hvað eigið þér við? spurði ég
hana, þegar við vorum orðin ein eftir
i setustofunni. — Ég vissi reyndar
ekki, að þér væruð gift.
— Maðurinn minn og ég þoidum
hvort annað ekki til lengdar, svo að
við skildum að borði og sæng. A föstu-
daginn fór ég að heiman, og nú er
hann að hefna sín með því að gero.
oninberlega gys að mér og segja, að ég
sé með stórt, hvasst nef og óreglulegar
tennur. Þér getið hengt yður upo á,
að núna situr hann heima við útvarp-
ið og er að drepast úr hlátri.
— Já, segir dómarinn, — en nú naf-
ið þér lýst konunni, sem tældi yður,
nósu nákvæmlega.
Hinn grunaði verður dálítið vand-
ræðalegur, en heldur áfram:
— Ég kenni henni alls ekki um. Ég
hef reynt að lýsa frjálsmannlegri
framkomu hennar, að hún þorði að
sýna sinn innri mann meðal manna,
sem földust á bak við grímur hleypi-
dóma og hafta. Hún losaði um dulda
ósk, sem mér bjó í brjósti. Ég sé, að
þér brosið tortryggnislega, háttvirti
dómari, þér haldið ef til vill, að ég
sé veikur á svellinu. Nú, ég vil bara
segja það, að ef svo er, sætti ég mig
algerlega við það, vegna þess að það
hefur orðið til þess, að ég lifði ham-
ingjusömu lífi.
•— Þér voruð þó í ábyrgðarstöðu?
-— Já, mikilli ábyrgðarstöðu, ég vár
yfirgjaldkeri við þekkt fyrirtæki. Ég
var eitt sinn giftur og lifði hamingju-
sömu lífi, en nú er ég ekkill. Menn
álitu, að mér væri hægt að treysta.
— Þér hófuð aftur vinnu á skrif-
stofunni eftir sumarleyfið?
— Já, það liðu nokkrir dagar, áður
en ég rakst á hana hérna í borgmni.
Ég stóðst ekki töfra hennar, svo að
þá tók ég 100.000 krónurnar.
— Það var engin smáræðisupphæð.
— Ég hafði ekki í hyggju að koma
aftur. Við fórum með flugvél til Kaup-
mannahafnar, og ég skal játa, að við
skemmtum okkur konunglega. Þess
gerist ekki þörf að fara út í smáatriði,
en ég vil bara segja það, að ég var
afar hamingjusamur.
— Iðruðuzt þér ekki?
— O-nei, þótt þetta hefði allt farið
öðruvísi en ég bjóst við. Kvöld eitt
höfðum við farið snemma í rúmið, en
ég lá andvaka. Úti var unaðsleg sum-
arnóttin yfir Kaupmannahöfn. Ég fór
fram úr og hélt inn í herbergið henn-
ar, en hún var farin út. Mér brá dá-
'lítið, vegna þess að hún hafði sagzt
ætla að fara að sofa. Ég fékk mér líka
stutta gönguferð. Við bjuggum rétt
hjá Tívolí, og ekkert var eðlilegra en
fara þangað. Þar kom ég auga á hana
í hringekju í faðmlögum við ungan
mann.
— Töluðuð þér ekki við hana? spyr
dómarinn.
— Hafði ég nokkurn rétt til þess?
Mér varð ljóst, að ég var of gamall
og hún var kröfuhörð. Ég fór aftur
til gistihússins .. .
— Og biðuð eftir henni?
— Nei. lögreglan beið eftjr mér. Ég
skrifaði bara á miða til hennar, að ég
væri farinn, — kveðjuorð ..
Nokkrum klukkustundum síðar er
dómurinn upp kveðinn: sex mánaða
fangelsi. Dómurinn var þyngri sakir
þess, að hinn seki hafði ábyrgðarmikið
starf með höndum hjá merku fyrir-
tæki. Ekkert var hægt að mæla honum
til bóta .. .
PERSÓNULEIKI
SKÓLABARNSINS.
Framh. af bls. 9.
fyrir börn, sem í skólanum ern
aðeins skuggi síns eigin persónu-
leika. Þau hætta að hugsa, þeg-
ar þau fást við námsefnið, gera
sér blátt áfram enga grein fyrir
samhengi þess. Börn af þessu
tagi geta t. d. stautað nokkurn
veginn, en þau iesa i raunveru-
legri merkingu alls ekki ]iað,
sem stendur í bókinni, heldur
tuldra þau eitthvert merkingar-
Jaust rugl, hreina vitleysu, sem
þau myndu aldrei segja, ef þau
töluðu frá eigin brjósti. Þau
lienda orð og orð á stangli, af-
baka önnur og bæta inn í mál-
leysum og rugli. En lestrarhrað-
inn er nokkurn veginn hraði
bekkjarins í lieild. Af Jiessari
venju vaxa liinir örðugustu
lestrargalJar.
Þegar barn talar eða hlýðir
á orð annars, gerir ]iað ætíð
kröfu til þess, að orðræðan sýni
skiljanlegt samhengi. En ef
harnið verður að sætta sig við
það i skólastofunni, að persónu-
leiki þess er ekki virtur, heldur
látinn þoka fyrir annarlegum
sjónarmiðum, þá beitir ])að ekki
persónuleika sinum né þeim
hæfileikum, sem í honum búa,
heldur fellir niður þá sjálfsögðu
kröfu að skilja sin eigin orð.
Það les eins o<j Inluð lestrarvél
mundi lesa! Og þó að þetta
verði sýnilegast í lestrinum,
kemur það á hliðstæðan hátt
fram í öllu námi barnsins.
Það er ófrávikjanlegt skilyrði
(fyrir gengi barns i skóla, að
persónuieiki þess sé virtur og
viðurkenndur og honum veitt
hæfilegt svigrúm til þroska. En
þetta er ekki að öllu leyti á valdi
foreldra og kennara barnsins.
Bekkjarsystkinin og allur skóla-
bragur ráða miklu um það, hvort
persónuieiki barns fær að ojóta
sín og þroskast eðlálega. úörn-
um er mjög mislagið að skapa
sér virðingu og aðstöðu í bópn-
um. Eftir fárra daga skólavist
hafa sum eignazt vini, tryggt sér
forystu. I þessu fclst hin æski-
legasta viðurkenning á persónu-
leika þeirra. Auðvitað geta ekki
("ill börn fengið forystuhlutverk
né sækjast þau lieldur eftir þvi,
en sumum veitist jafnvel erfitt
að skapa sér stöðu sem áhang-
andi og fylgismaður. Þeim tekst
ekki að vekja á sér athygli á
þægilegan hátt, enginn gefur
gaum að því, sem þau segja og
vilja, ])au eru eins og fyrir fram
dæmd til að standa i skngganum.
Vikum og jafnvel mánuðum sam-
an heyja þau vonlitla baráttu um
viðurkenningu.
Það er engin tilviljun, að mjög
mörg þeirra barna, sem lenda i
aðlogunar- og námserfiðleikum i
skóla, eru þar einangruð og
vinalaus og vekja eftirtekt að-
eins með vangengi sinu. Þau eru
slitin upp úr þeim jarðvegi, sem
persóntdeikinn þárfnast til
þroska og gengis.
KARLMANNATÍZKAN.
Framh. af bls. 17.
SVlÞJÖÐ: Mjóar axlir, aðallega
einhnepptir jakkar með tveimur eða
þremur hnöppum, létt mohair og
shantung efni. Sem nýlunda var sýnd-
ur svartur klúbbjakki með hvítum
buxum til sumarnota. Dálítið um odd-
hvöss uppslög á einhnepptum jakka.
Buxur án uppbrots.
ÞÝZKALAND: Sýndi einungis föt
fyrir lágvaxna, roskna menn. Það
voru einhnepptir jakkar með tveimur
tölum, sem sátu lágt. Buxur án upp-
brots með einni undantekningu. Að-
allega ullarefni eða blanda úr ull og
silki. Frakkarnir voru mest einhneppt-
ir og tölurnar sýnilegar.
AUSTTJRRÍKI: Mesta athygli vakti
hversdagsfatnaður úr ólívubrúnu
ka nbgarni með pepitamynztri, ein-
hnepptur jakki og uppbrotslausar
buxur.

jamn
Berið li 0]
faríð frd
Komið aftur og gólfið
hefur þornað með mjög
fallegum, sterkum glans.
SELFfOUSHW
FloorPO118
Hard Gloss Glo-Coat
er það bezta á nýtizku
tiglagólf og gólfdúka.
Fæst í næstu búð.
Umboðsmenn:
MÁLARINN H.F.,
Reykjavík.
26
VI lv A N