Vikan - 24.09.1959, Síða 13

Um þessar mundir hafa gagnamenn úr öll-
um sýslum landsins lokið fyrstu leitum, og
ef vel hefur tekizt, ætti að vera fátt fé á af-
réttununr og næst vonandi í eftirleitunum.
Það er óhætt að ætla, að bændur landsins
hafi fengið margt fjár af fjalli í haust, enda
hefur fjáreign landsmanna aldrei verið meiri.
Göngur og réttir marka ártíðaskipti í sveit-
unum, litlu minna en vertíðarbyrjun við sjáv-
arsíðuna. Sláturtíðin fer í hönd, og fjárbænd-
urnir hljóta í aðra hönd afraksturinn af bú-
um sínum. Vikan birtir hér nokkrar myndir
úr réttum í tveiniur af mestu sauðfjárræktar-
sveitum landsins, Biskupstungum og Gnúp-
verjahreppi.
Féð er orðið dasað eftir langan <rekstur, þegar loks er komið til réttanna. En það er mjallahvítt
og ferskt eftir sumarið á fjöllum, og jarmurinn rennur saman í háværan klið.
Almenningur er fylltur aftur og aftur, og það er dregið af kappi. Það er líka Þegar líða tekur á dráttinn, fara menn að taka það rólega, og vasa-
þröng af fólki, sem kemur í réttinar til að sýna sig og sjá aðra. pelinn, — fleygurinn, — gengur manna á rnilli. — Það eru ekki réttir
nema einu sinni á ári segja þeir.
Síðan hefst söngur, og stundum syngja margir kórar í einu. Þar er yfirleitt
enginn stjórnandi, og hvaðeina er sungið, frá dægurlögum og drykkjuvísum.
til ættjarðarljóða og sálma.
Heimasæturnar koma auðvitað í réttirnar, en það er þó fyrst og
fremst réttarballið um kvöldið, sem þær hafa hugann við.

Sumir draga sig út úr
þvögunni og huga að
fénu sínu í dilknum og
fá sér í staupinu.
Nú er bara eftir að reka
féð heim, og þá eru menn
komnir í réttarstemm-
ingu og eru mjög inni-
legir hver við annan.