Vikan - 17.12.1959, Blaðsíða 19

Aumingja stúlkan aO vera meS
svona liryllilegar tennur. Og þó, þaö
er víst óþarfi aö vorkenna lienni. Þær
hafa einungis veriö látnar í hana,
sökum þess aö hún leikur í hryllings-
mynd, en Bretar leggja alveg sérstaka
áherzlu á þess háttar kvimyndafram-
leiöslu.
Vísa þessi var ort um
forstjóra einn hér í bænum:
Frómleikinn var forstjórans
forna barnaglingur.
Uxu seinna á höndum hans
helst til langir fingur.
Eins og allir sjá, er þetta
stæling á vísu Andrésar
Björnssonar: Ferskeytlan er
frónbúans o. s. frv.
Lægðir og hæðir
Eitt sinn voru þeir Guðmundur heitinn Hannesson
prófessor og Hörður húsameistari Bjarnason á gangi í Laug-
arásholtinu innan við bæinn í erindum Skipulagsnefndar.
Þegar þeir eru komnir austur í holtið, bendir prófessorinn
á hús, sem þar stendur ofarlega í halla, og spyr, hver búi
þar uppi í hæðinni.
Hörður segir, að þar muni búa Jón Eyþórsson veðurfræð-
ingur. ,
— Já, svo að hann býr hér, en betur fyndist mér það
eiga við, að hann væri í einhverri lægðinni!
Sagt av
Halldór Laxness
Aldrif’ gráter
barn sá inner-
ligt bittert som
nar de fár lida
orattvisa av dem
som ar starkare,
det ar den bitt-
raste gráten pá
jorden.
*
Man ska inte begara mera av ett
bp.rn ön barnet orkar med.
*
Mdngen farfattare synes ha fátt
for sig att de mdste skriva böcker
— de lever i den förestállningen att
del finns alltför fd böcker i várlden,
och att det överallt finns otaliga
manniskor som med andan i halsen
vantar pd att det skall skrivas flera
böcker.
Það eru ekki orðin tóm, að
Kiljan eigi upp á pallborðið
hjá sænskum. Það er alvnna-
legt, að hans sé getið í blöð-
um, og stundum birta þau
s einhver spakleg ummæli, sem
skáldið hefur viðhaft, eða
setningar úr bókum hans.

A maraþonfótum þegar bíllinn brást
Þegar þetta er skrifað, hefur verið hin
mesta harðindatíð og víða hlaðið niður snjó.
Það er eins gott, að menn og bílar séu ramm-
efldir, þegar til þess kemur að brjótast gegn-
um fannfergið. Hér eru tveir og báðir traust-
ir: herbíll af Dodge-gerð og eigandi hans,
Jón Guð’augsson, maraþonhlaupari úr Bisk-
upstungum. Það skiptir litlu máli fyrir Jón,
þótt bílinn þrjóti máttinn í ófærðinni, því
að þá tekur Jón til fótanna, og þeir bregð-
ast ekki, þótt snjóinn hann vaði í mitti. Jón
hefur einu sinni hlaupið af Kambabrún og
suður til Reykjavikur. Það var seint í fyrra-
haust, og var bæði myrkur og frost. Engu
að síður blés Jón vart úr nös og kenndi
sér einskis meins á eftir.
Um þessar mundir er Jón vinnumaður að
Arnarholti í Biskupstungum, og fyrir utan
hlaupin iðkar Jón harmonikuleik, rokk og
skáldskap í tómstundum sfnum.