Vikan - 14.01.1960, Blaðsíða 18

m
f Ck wdtn \
REKUR
TÍZKUIltlS
í NEW YORK
— TEIKNAR
FÖTIN
NORÐUR Á
SKÁNI.
'úr skór
eyðiteýdija. ýönQutedý?
<>
<>
<>
Þaö er ósjaldan, aö sagt er viö ungu stúlkurnar: Aö
sjá þennan Umaburö! — eöa: Geturöu ekki gengiö eins
og manneskja?
Nú skulum viö athuga, hvaö sérfrœöingar segja um
göngúlag og limaburö kvenna. Dönsk leikfimikennslu-
kona, Helle Gotved aö nafni, segir:
Göngulagiö er umfram allt háö skófatnaöinum. Sam-
kvœmt því er þá fyrsta boöoröiö aö vera á hentugum
skóm. Ef þér œtliö út gangandi, þá getiö þér alls ekki
fariö á hælaháum skóm, því aö þaö er ekki hægt aö
ganga á þeim, aöeins trítla.
Þýöir þaö, aö ekki sé hægt aö ganga eölilega á háum
hælum? — Já, svarar Helle, því að þá hvílir allt erfiöiö
viö hreyfinguna á vöövunum framan á fótunum og
tærnar koma fyrst niöur. Aftur á móti — viö eölilegt
göngulag á flatbotna skóm — veröur aöalsveiflan í
mjaömaliönum, hællinn kemur fyrst niöur, fóturinn
kemur beint fram, og þunginn hvílir á allri ilinni, og
þegar lyfzt er upp á tœrnar, fæst þessi spyrna, sem ýtir
manni áfram.
Hversu oft má fara í hælaháa skó án þess aö eyöi-
leggja göngúlag sitt? Annaö slagiö er óhætt aö fara
í hælaháa, flegna skó, en ekki aö vera í þeim lengi i
senn og helzt aö hreyfa sig sem minnst.
Hvaö um gönglag stúlknanna nú á dögum? — Margar
ungar stúlkur standa eöa hanga í stellingum, sem þær
greinilega apa eftir sýningarstúlkunum, — bogin hné
Framhald á bls. 34.
JrumUgir púðar
Þegar ungu stúlkurnar nú á dögum útbúa sér púða,
dettur fæstum Þeirra í hug að sauma út í Þá. Þær
fara aðrar leiðir, fljótlegri og frumlegri, til þess að
eignast skemmtilega púða, —- enda er bættur skaðinn,
ef það er satt, að ungu stúlkurnar hér áður hafi gert
sig hálf-sjónlausar á því að telja út þessi klassísku rósa-
mynztur með milljón fíngerðum sporum og mörgum
litum. Það eru breyttir tímar frá þvi, er var, þegar
bróderílistin taldist til kvenlegrar dyggða og meyjar
sátu í festum heilu árin og saumuðu út fullar kistur af
alls kyns dóti, sem þær færðu með sér í búið. En nú-
tímabiðillinn lætur það lönd og leið, hvort konuefnið
kann að sauma út, það væri miklu frekar, að hann
hefði áhyggjur af því, að hún kynni ekki á saumavél.
Eitt aðalatriðið I þessu máli er það, að útsaumur er
ekki lengur í tízku, — hann passar ekki við nýtizku-
húsgögn og innréttingar.
Púðarnir þrír hérna á myndinni eru mjög skemmti-
legri og auðvelt að búa þá til. Myndirnar eru klipptar
út óg saumaðar á. Einn púðinn er kompás, annar klukka,
og þriðji er nokkurs konar „ástarjátning", því að stúlk-
an, sem situr þarna og er auðvitað eigandi púðanna,
hefur saumað upphafsstafina „hans“ yfir litla hjartað,
sem er efst í horninu til vinstrj. ^
Ljóshærða konan við hlóðirnar, á myndinni til vinstri, er Katja of
Sweden, — því nafni merkir hún öll sin sköpunarverk, sem nú eru orðin
heimsfræg. Mest af fötunum selur hún í New York, því að þar er aðal-
fyrirtæki hennar. En hún býr ekki þar, heldur hefur hún teiknistofurnar
á heimili sínu á Skáni, í mjög afskekktu héraði, — Huaröd sogn. Katja
er fædd og upp alin í þessu héraði, og þar bjó faðir hennar, Anders Hall-
berg, sem var myndhöggvari. Sennilega hefur hún erft teiknitalentuna
frá honum. Nú er hún flutt heim á æskustöðvarnar eftir ævintýralegan
frama úti í heimi ásamt manni sínum, Rod Geiger kvikmyndaframleið-
anda, og þremur sonum. Nú gefum við Kötju orðið, þar sem hún situr með
teikniblokkina, og á vinnuborðinu liggja alls konar auglýsingar og pant-
anir frá ýmsum tízkuhúsum úti um allan heim.
—• Ég byrjaði, segir Katja Geiger, að teikna ,,módel“ á stríðsárunum
hér heima í Sviþjóð, gekk á listaskólann í Stokkhólmi, lauk þaðan prófi
um sama leyti og stríðið hæ.tti. Að náminu loknu fékk ég styrk til að
fara á tízkunámskeið í París. E'n franski tízkuiðnaðurinn hafði þá ekki
enn náð sér á strik eftir þá truflun, sem stríðið hafði valdið. Þess vegna
ákvað ég að fara heldur til New York, því að þar taldi ég, að væru fremur
möguleikar á að
komast áfram. Ég,
sem var eins og
hver annar græn-
jaxl, mannaði mig
upp og bað um
viðtal við forstjór-
ann hjá Lord &
Taylor — og fékk
áheyrn. En Það
var einungis vegna
þess, að hann hafði
einhvern tíma ver-
ið í Svíþjóð og
langaði til að hitta
Svía. Eftir að hann
hafði skoðað
nokkrar teikning-
ar, sem ég hafði
meðferðis, réð
hann mig. Þarna
vann ég nokkur
ár, en stofnaði síð-
an eigið fyrirtæki.
I þá daga gengu
bandarískar stúlk-
ur ekki i pilsum
og blússum, það
þótti ekki fínt, en
þá tízku innleiddi
ég, og hefur sá kiæðanur verið mjög
vinsæll þar síðan. Með aðstoð manns-
ins míns hef ég komizt í samband við
kvikmyndastjörnur og heldra fólk, t.
d. teikna ég öll föt fyrir Ingrid Berg-
man. En fyrir þessa tegund kvenna
langar mig ekki til þess að skapa
föt, þótt ég hafi þurft að gera það
af praktískum ástæðum. Mitt svið er
hin venjulega, vinnandi kona, sem
vill vera smekklega klædd, án þess
að það kosti of mikla peninga.
Hér fer á eftir umsögn um Kötju-
tízkuna í haust ásamt myndunum
hægra megin. Þar segir m. a.: Fötin
eru kvenleg, einföld og hentug.
Katja-línan stendur af sér allar fá-
ránlegar tízkubyltingar, en býður
upp á skyrtukjóla í öllum hugsan-
legum útgáfum, hentugar dragtir og
þægilegan sportfatnað, allt í jersey.
Það, sem mesta athygli vekur við
hverja Kötju-sýningu, eru litir og
litasamsetningar. Hún veit nákvæm-
lega, hvað þessar varfærnu konur
vilja, þær sem ekki klæða sig í áber-
andi liti. 1 vetur er það brúnt, blátt
og grátt. En fyrir hinar, sem vilja
eitthvað nýtt og djarft, er hún með
samsetningar eins og bláberjablátt og
grænt, milliblátt og marínblátt, skóg-
grænt og*marínblátt. Þessar litasam-
setningar eru mjög vinsælar í vetur.
Svo er hún með röndótt, rúðótt og
bekkjótt mynztur í alls konar litum.
Ein af meginreglunum hjá Kötju
er sú að finna út óskyld föt og láta
þau passa saman á víxl, — þannig
Framhald á bls. 34.