Vikan - 14.01.1960, Blaðsíða 31

Við erum að semjn um
«tórar upphæffir
— annars myndi
gjarnan aka \iép.
öllu, en það var eins og þetta stundarvolk í
sjónum hefði gersamlega rænt hann allri stjórn
á sjálfum sér. Vitanlega var ekkert við þvi að
segja, hugsaði Sörin mcð sér, en um leið
fagnaði hann þvi, að sér skyldi hafa tekizt
að láta volkið og liættuna ekki á sig fá. Hann
hafði að vísu oft komizt í hann krappan áður,
én aldrei lent i beinni lífshættu fyrr. Senni-
lega höfðu þeir Kristján einir komizt lífs af.
Og sjálfur hafði hann ekki fundið til ótta, en
látið skynsemina ráða.
Sörin hallaði sér út af, en kuldinn hélt
þonum vakandi.
Það var undir dögun, að kraftaverkið gerð-
jit. Skip kom skríðandi út úr myrkrinu. Sörin
feis á fætur og kallaði sem hann hafði rödd
til. En þess þurfti ekki með. Þeir um borð
höfðu þegar komið auga á flekann. Þetta var
færeyskur togari.
Andartaki siðar hafði þeim báðum verið
náð um borð, færðir úr vosklæðum og liresst-
ir á mat og brennivíni. Og nú fréttu þeir, að
Franz gamla skipstjóra liafði tekizt að ná sam-
bandi við sildarskipin á miðunum og skýra
frá því, að skútan væri að sökkva, áður en
sjór fyllti afturrýmið. Mörg skip höfðu brugð-
ið við og ieitað, en ekki orðið neins vör fyrr
en nú, er flekinn fannst.
Sörin hlustaði á frásögn þeirra á milli
Svefns og vöku. Svo var hann iagður í rekkju
og sofnaði samstundis.
Þegar hann vaknaði aftur eftir langan og
væran svefn, var honum sagt, að leitinni væri
hætt og togarinn á heimleið. Honum var og
sagt, að Kristján lægi að nokkru leyti meðvit-
undarlaus i rekkju.
Sörin klæddist og gekk aftur á skipið. Hann
veitti því athygli, að liægri hönd hans liafði
verið reifuð. Jú, rétt var nú það. Nú minntist
Iiann þess, er hann vaknaði við það, að
Kristján laut að honum og reiddi upp linífinn.
Hann minntist höggsins og sársaukans, er
hnúar hans snertu egg hnífsins.
Kristján lá i rekkju í klefa skipstjóra.
— Skilurðu það, sem ég segi? spurði Sörin.
Kristján leit á hann, tortrygginn og óttasleg-
inn.
— Já, svaraði hann eftir nokkra þögn.
—• Rekur þig minni til þess, sem gerðist á
flekanum? spurði Sörin.
Kristján leit í kringum sig, eins og liann vissi
ekki, hverju hann ætti að svara.
- Manstu það? endurtók Sörin.
— Já, svaraði Kristján lágt og roðnaði við.
— Hlustaðu þá á mig, mælti Sörin. — Þeir
atburðir eru gleymdir, eins og þeir hefðu
aldrei gerzt. Það gerðist ekki neitt, sem máli
skiptir. Þú hlauzt höfuðhögg, um leið og þú
hrökkst fyrir borð, þegar Brima hvolfdi, og
varst þvi ekki fyllilega með sjálfum þ'ér. Það,
sem á eftir fór, er þvi gleymt, skilurðu það.
Við minnumst ekki á j)að við nokkurn mann.
Flann fann, að Kristján barðist við sjálfs-
virðingu sina. Og áður en langt um leið,
þóttist hann viss um úrslitin. Kristjáni varð
léttara um andardráttinn og sofnaði brátt.
Sörin gekk Iiljóðlega á hrott.
Þegar togarinn kom lil Færeyja, hafði
Kristján náð sér að fullu.
Um nokkurt hil dvöldust þeir báðir heima
í jjorpinu. Um jólaleytið bað Sörin Þórdísar
og hlaut jáyrði hennar. Nokkru sífiar festu
þau kaup á lóð og reistu sér hús uppi i brekk-
unni skammt frá þar, sem Þórdis hafði átt
heima.
— Þú minnist aldrei neitt á það, þegar þið
urðuð skipreika, sagði Þórdís við hann einu
sinni. — Það er eins og þér sé ekkert um
það gefið að scgja frá því . . .
— Það er ekki frá neinu að segja. Við féll-
um fyrir borð, þegar skútunni hvolfdi. Og
svo var okkur bjargað. Það er allt og sumt.
— Ég veit, að það er ekki allt og sumt,
mælti Þórdís. — Ég er jjess fullviss, að þú
segir mér aldrei, hvað gerðist, en ég er þess
líka fullviss, að það gerðist eitthvað. Konur
vita á stundum meira en þið haldið.
Sörin svaraði engu.
— Og því tók ég þér, að ég veit, að þér
má treysta, mælti hún enn og hallaði höfði
sínu að barmi hans. ★
Ameríska stúlkan
Framh. af bl9. 10.
Einkenniskort bandarísku stúlkunnar.
SENTÍMETRAMÁLIÐ.
Fætur og fótleggir bandariskra kvenna eru
yfirleitt langir, og sagt er, að það sé vegna
þess, að þær borða mikið kjöt. Meðalhæðin er
1 metri og 00, mittið frá 00 til 63 sentímetrar,
brjóst og mjaðmir um 80 sm. IJið „fullkomna
sköpulag“ samkvæmt smekk Bandaríkjamanna
nú er í því fólgið, að brjóst- og mjaðmamál sé
nákvæmlega hið sama.
HÚN GIFTIR SIG TVÍTUG.
í Bandaríkjunum gifta konur sig um tvítugt.
Af 1 milljón og 600 þúsund hjónaböndum á ári
enda um 400 þús. með skilnaði.
Bandariskar konur eru ekki fullþroska, jiegar
þær ganga í hjónaband. Miklu fremur eru þær
oft og tíðum fákunnandi og vita ekki, livað
þær eru að takast á hendur, og jafnvel likamlega
séð illa undir það búnar. Ekki svo að skilja,
að jiær eigi ekki kynstrin öll af bókum um
þessi efni, en efni þeirra á sjaldnast nokkuð
skylt við raunveruleikann, eins og joær kynnast
honum, jiegar út í lífið er komið. Og þá koma
árekstrarnir og erfiðleikarnir.
V IK A N
31