Vikan - 28.04.1960, Síða 17

FYRIR KVENFÓLKIÐ
Morgunsnyrting
Þaö gefur andliti yöar líf og lit aö snyrta
þaö og mála mátulega mikiö. — N.B.: rnátu-
lega, því aö yfirdrifin málning hefur alveg
gagnstæö áhrif og breytir yöur í múmíu.
Byrjið með því að bera á húðina gott dag-
krem, jafnt og með léttum strokum upp eftir
andlitinu. Þerrið með andlitsservíettu til að fjar-
lægja það, sem er umfram nauðsyn. Ef þér notið
kinnalit, þá er næst að setja hann á. Sé andlitið
mjótt, er hann settur ofarlega á kinnbeinin, uppi
á móts við eyrun. En sé andlitið aftur á móti
breitt, er hann settur upp undir augu, í nánd við
nefið. Notið hreina baðmull til að púðra yður
með, og bezt er að púðra nefbroddinn síðast. At-
hugið að púðra alveg upp undir hársrætur, og
gleymið ekki hálsinum. Svo er nauðsyn að eiga
púðurbursta til að bursta með á eftir. Púðurlit-
urinn verður að vera í nánu samræmi við þá liti
frá náttúrunnar hendi, sem þér hafið. Sumar púð-
urtegundir eru þannig, að þær skipta um lit, um
leið og þær koma í snertingu við húðina. Það
eru sérstök fituefni 1 húðinni, sem verka þannig
á púðrið. Riður þvi á að prófa sig áfram og halda
sér svo við þann lit, sem yður finnst eiga bezt við.
Sjálfsagt er að nota ögn dekkra púður á sumr-
in. — Varaliturinn og kinnaliturinn verða að vera
eins líkir og unnt er. Þegar varirnar eru mál-
aðar, á að fylgja hinum eðlilegum útlínum eins
nákvæmlega og mögulegt er, og bezt er að gera
það með pensli. Þerrið vel mað servíettu, og var-
izt að láta fara rautt á tennurnar. Vandið yður
vel; þegar þér kaupið varalit. Það er úr óteljandi
litum að velja, allt frá gulrauðum til blárauðra.
Hinir síðastnefndu eru hættulegir, því að þeir
gefa bláfrosið útlit. Aðeins stúlkur með platínu-
Ijóst hár og svo svart'hærðar geta notað bláleita
liti. Dökkir litir gera konur eldri en til er ætl-
azt, og þeir eiga ekki heldur við hina ljósu húð
okkar Norðurlandabúa.
Sænsk sumardragt úr hvítri
ull, — cnginn kragi, breitt belti
og stuttar, víðar ermar, — pilsið
þröngt og beint, — allt sam-
kvæmt ströngustu tízkukröfum
nú.
Vinsælustu dragtirnar um þess-
ar mundir eru endalausar útgáf-
ur af sfðum jakka með breiðu
belti, reversum, ýmist iitlum eða
niður undir mitti, hálflöngum
ermum með þröngum handveg.
Dragtin hér til vinstri er dæmi-
gerður fulltrúi fyrir þessa dragta-
tegund.
Sportleg dragt úr brúnu og
hvítu tvídi. Beltið er mjög
breitt og hneppt á fjóra
hnappa.Sams konar hnepping
í hálsinn. Vasarnir eru stórir,
utan á festir brjóstvasar.
Model Revillon.
Maggy Rouff sýnir hér hvíta
sportdragt úr sevíóti. Erm-
arnar eru sniðnar út í eitt,
vasarnir stórir og hnapparnir
logagylltir sjóliðahnappar. Það
er langt síðan svona jakkar
hafa sézt.
Nú eru felldu dragtarpilsin
aftur að komast í tízku. Þessi
dragt er einnig frá Maggy
Rouff, og það einkennir hana,
að hún er með tveimur pils-
um, þröngu innan undir og
svo lausu felldu pilsi utan
yfir.
Hvers
vegna
rífumst
við?
Bandarískur prédikari var eitt sinn að halda tölu um hjónabandið. Skyndilega
þagnaði hann, en sagði síðan: — Er nokkur hér inni, sem ekki hefur lent i al-
varlegri deilu við konuna sína? Það varð smáþögn. Tveir af tilheyrendum réttu
varfærnislega upp hendurnar. Prédikarinn leit á þá, en sneri sér siðan að hinum
og sagði: — Látuin oss biðja fyrir þessum vesalings mönnum.
Það gengur á ýmsu i hjónabandinu. Maður og kona eru, eins og við vitum, öll
sitt á hvorn mátann, að því er skapferli varðar, skoðanir og smekk, og þess vegna
ekki undarlegt, þótt slái í brýnu, þegar andstæðurnar mætast. Iðulega heyja hjón
stórstyrjaldir út af smávægilegustu hlutum, og hafa þá ýmsir betur, allt eftir styrk- .
leika málstaðar og baráttuþreki. En það gerist allt of oft, að deiluaðilar verða óvinir
af litlu tilefni. Hinn mikli, enski heimspekingur, Chesterton, lýsti þessu þannig:
— Yfirleitt rífst fólk vegna þess, að það kann ekki að ræða saman. —
Hér erum við einmitt komin að kjarna málsins, — því að innst inni þráum
við að upphefja okkur sjálf og gera mikið úr eigin persónu. Við eigum svo bágt
með að viðurkenna, að okkur geti skjátlazt, og auðvelt með að ímynda okkur, að
okkar eigin skoðanir séu hinar einu réttu. Flest okkar þola illa minnstu andmæli,
og við rjúkum upp út af hvað litlu, sem er. Hvers vegna rífumst við? Þvi er ekki
svo auðvelt að svara. En sannleikurinn er sá, að í okkur búa einhverjir illir
púkar, og þeir byrja snemma að gera vart við sig. Þegar sem börn reynum við
að gera uppreisn gegn foreldrunum með þvi að segja nei við þvi, sem þau segja.
Þetta eru fyrstu viðbrögðin í þeirri viðleitni að upphefja eigin persónu. Þótt við
lærum seinna að stilla okkur og dylja löngun okkar til að ráða, þá vill lengi vera
grunnt á þessum hugsunum, og þarf lítið til að draga þær fram í dagsljósið. Það
er sennilega umfram allt þessi tilhneiging okkar að fá að ráða, sem veldur þvi,
að við lendum i deilum. Hér er eitt, sem getur hjálpað, og það er fullkomin hrein-
skilni, þannig að viðurkenna sannleikann um sjálfan sig. Ef við sjáum hann i réttu
ljósi, litum við um leið allt öðrum augum á samborgara okkar, komumst meira að
segja að raun um það, að sjálf erum við ekki hóti betri en þetta fólk, sem við
erum alltaf að gagnrýna ... ★
Hér sjáið þið einfalda og fljótunna aðferð við að búa til
barnaleikföng.
Gúmísvampar fást í sterkum og fallegum litum, og á það
einkar vel við fjörugt imyndunarafl barnanna.
Sjáið liundinn efst á myndinni. Athugið, hvernig teiknað
er á svampinn. Klippið eftir teikningunni, og notið úrklipp-
una fyrir höfuð. Klippið síðan stykki, sem höfð eru fyrir
eyru og skott.
Saumið nú stykkin saman (eða límið) með þéttum og
sterkum, ósýnilegum sporum.
Saumið perlur í fyrir augu. Hnýtið silkibandi um hálsinn.
Kötturinn framan á myndinni er gerður alveg eins.
Ágætt er að sniða hausinn eftir litilli undirskál.
Festið eyru og rófu, einnig augu og veiðihár, sem gjarnan
mega vera úr þunnri svampræmu.