Vikan - 28.04.1960, Blaðsíða 33

Góða Aldis.
Maðurinn minn og ég höfum verið gift í tvö
ár og vorum búin að vera trúlofuð i fjögur ár
þegar við giftum okkur. Það kom fyrir einu
sinni meðan við vorum trúlofuð að unnusti
minn hélt fram hjá mér. Hann laug að mér,
og fór svo út með annari konu. Þetta hefur
hann sagt mér sjálfur, það kom aðeins fyrir
þetta eina skipti, og ég fyrirgaf honum það, en
svo illa vildi til að móðir mín komst að þessu
og hún heldur áfram að núa honum þessu um
nasir og tekst jafnvel að gera mig tortryggna
gagnvart honum. Vinnu hans er þannig háttað
að hann ferðast mikið, og þegar liann er ekki
heima, bý ég hjá mömmu. Hún er J)á að ympra
á því að hann hafi nú einu sinni sagt ósatt
o. s. frv. og þá koma efasemdir upp í huga
mínum og ég verð tortryggin og hrœdd.
Finnst þér ég hafa ástæðu til jjess?
Dóra.
Kæra Dóra.
Að minum dómi gerið þið báðar úlfalda úr
m!Íftugu. Þó að maðurinn hafi tekið þetta hlið-
arspor er hann svo heiðarlegur að segja frá
þvi, og ekki held ég að hann sé sá flautaþyrill
sem þið viljið vera láta.
Ég held að þú treystir manninum þínum
innst i hjarta þínu Dóra, en þú verður að tala
við móður þína og biðja hana að hætta þessu
óviðurkvæmilegu tali um manninn þinn, það
er ekki til neins góðs fyrir nokkurt ykkar, þvert
á móti getur það sáð þvi frœi óvildar og grun-
semdar, sem gæti leitt til hjónaskilnaðar. Þegar
afbrýðisemi og skortur á trausti virðist vera
að stofna hjónabandi i voða, eru það oftast
aðeins tvær manneskjur sem geta leyst vand-
ann, og það eru hjónin sjálf, og enginn annar
hefur leyfi til að blanda sér i þeirra málefni.
Beztu kveðjur,
Aldis.
Kæra Aldis.
Mér datt í hug að skrifa þér og vita hvort
þú gætir ekki lijálpað mér eða leiðbeint. Fyrir
Ijórum árum missti ég manninn minn og lief
oft verið einmana síðan og þessvegna hallað
mér aðallega að dætrum mínum. Sú eldri er
gift og á tveggja ára son. Nú hefur hann legið
á spitala um tima og þegar foreldrarnir hafa
komið í heimsókn til hans, hefur hann tekið það
mjög nærri sér þegar þau fara frá honum, og
grátið mikið, svo að mér datt í hug að heim-
sækja hann, hélt að hann yrði ekki eins óró-
legur, en allt í einu koma þau bæði og ég varð
svo sár yfir hvað þau tóku þetta ósinnt upp
fyrir mér, dóttir mín var reiðileg á svipinn
þegar hún sá mig og tengdasonur minn lét sem
hann sæi mig ekki. Kg fór leiðar minnar. Á
ég að hætta að skipta mér af þeini ' Yngri dóttir
min á tvö börn og iijá henni er eg alltaf vel-
komin. Þar sem ég er ekkja og á bara þessar
tvær dætur, finnst mér ekki til of mikils raælst
að það sé tekið svolitið tillit til min. Það litur
út fyrir að sú eldri hafi gleymt þvi að við urð-
um að leggja hart að okkur á sínum tíma til
þess að hún gæti fengið að læra. Hún hefur ný-
lega eignast dóttur, og yngri dóttir min og ég
höfum hezlt hugsað okkur að fara ekki i skirn-
arveizluna, þvi að þegar drengurinn var skirð-
ur, var svo margt ókunnugt fólk að okkur
fannst við alveg utanveltu. Þetta eru nú kanski
allt smámunir Aldis mín, en í minum augum
— Ég ætla að fá 50 grðmm af
hveiti, eina matskeið af sykri
og safa úr hálfri sftrónu. —
- s
iiii
V viX; i:;
r
'

% \ \s ' \C< P
IP v.v.;.-
Piiiii '\ ••
M i»- -\--
PRENTSMIÐJAN — SIMAR: 35320, 35321, 35322, 35323
\'\ t -•''❖ \
• \ • ‘
tntt wm
«;»
i

VIKAN