Vikan - 19.05.1960, Qupperneq 12

Mac Fairlane
lög:reg:lustjóri þóttiit
fnllviii uin það,
liver væri morðingrinn.
Ogr þcii vegrna
graf liann isér tíina
til þcii að
lireinsa kvenhanzku
npp lír benzíni.
stmdd ýSfou
Sakamálasaga eftir Evu Stone.
Penny Jones hafði átt erfiðan dag á sjúkra-
húsinu og þráSi satt aS segja þaS eitt aS fara
heim og sofa, en óróleikinn, sem hafði gripið
hana fyrr um daginn, neyddi hana til að klæð-
ast göngufötum og taka sporvagninn til Angel-
field. Penny var fullviss um, að Cathy þarfn-
aðist hjálpar. Það var meira en vika iiðin, siðan
hún hafði síðast heyrt frá vinstúlku sinni, og
þótt orsökin til þess þyrfti ekki að vera alvar-
legs eðlis, var Penny hrædd um, að eitthvað
slæmt hefði komið fyrir. Þess vegna var hún
svona óróleg.
Penny hryllti við tilhugsuninni um það að
þurfa að setja skó á fæturna aftur. Hún var
Jjreytt og sár í fótunum eftir hjúkrunarkonu-
starfið á spitalanum, en samt sem áður gat hún
ekki hugsað sér að taka sér neitt annað starf
fyrir hendur. Og hvílíkt lán var liað fyrir
sjúkrahúsið í Meadwell, en þar hafði hún starf-
að í meira en fimm ár. Það var sagt, að Penny
Jones hefði bjargað fleiri mannslífum en sjálfur
yfirlæknirinn, sem þó var vel metinn skurð-
læknir. Hann hafði jafnvel sjálfur látið orð
um það falla, en Penny fannst allt slikt öfga-
fullar ýkjur. Hún gerði aðeins skyldu sína, —
ef til vill stundum aðeins meira, en það var
ekki til þess að gera veður af, því að hún
hafði ætíð haft áhuga á starfinu, — og ekki
var það neitt hrósvert að sinna áhugamálum
sinum.
Þó var hún fús að játa, að 1 tvö skipti hafði
hún farið út fyrir öll venjuleg, takmörk
skyldu og áhuga. 1 fyrra skiptið var um
Cathy Justin að ræða, en svo Jeanne litlu
MacFarlane, sem átti að útskrifast af sjúkra-
húsinu í dag. í fjóra erfiða sólarhringa hafði
Penny setið yfir dóttur MacFarlanes lögreglu-
stjóra án þess að hugsa nokkuð um vaktaskipti
eða frítíma. Og þess vegna var hún einnig við-
stödd, þegar súrefnistækið bilaði, og gat bjargað
lifi barnsins með þvi að leggja munn sinn að
munni þess og að heita mátti draga fyrir það
andann.
Penny brosti, er liún hugsaði um þessa litlu
stúlku, sem nú gat farið heim til sín aftur og
lialdið áfram að leika sér að brúðunum sínum.
Og hún sá ekki eftir einni minútu af jiessum
svefnlitla tíma, sem hún hafði fórnað Jeanne.
Og þvi fannst henni engin ástæða fyrir for-
eldrana til að koma og hlaða yfir hana gjöfum.
En lienni Jaótti samt vænt um að fá lianzkana.
Þeir voru mjög fallegir og dálitið sérkennileg-
ir. — Frú MacFarlane hafði saumað þá sjálf.
Penny setti á sig nýju hanzkana, greip hand-
töskuna sína og hraðaði sér til sporvagna-
stöðvarinnar. Hún var með hælsæri undan öðr-
um skónum, og þegar hún var setzt niður í
sporvagninum, fann hún loks, hvað hún kenndi
mikið til. IHún reyndi því að leiða hugann frá
sársaukanum og fór að hugsa um Cathy.
Það var fyrir ári, að Cathy var lögð inn á
Meadwell-sjúkrahúsið. Hún var veik af botn-
langabólgu, ósköp venjulegt tilfelli, og eftir
vikutíma var henni fullkomlega batnað. En liað
gerðist annað: — 'Cathy hafði hrifizt svo af
Penny, að hún vildi skilyrðislaust verða hjúkr-
unarkona. Cathy var alin upp á uppeldisstofn-
unum og hafði aldrei átt neitt heimili. Hún leit
á Penny sem eldri systur sína, og Penny tók
það lilutverk að sér með ánægju, því að henni
geðjaðist vel að Catliy. Og hún kom því til
leiðar, að Cathy var sett inn á hennar deild
sem lijúkrunarnemi.
Allt gekk vel í nokkra mánuði. En svo var
Cathy flutt inn á aðra deild, og það var þar,
sem hún hitti Roger Smith. Hann hafði verið
lagður inn til rannsóknar á gallsteinum. Þetta
var ekki deild Pennyjar, en hún hafði heyrt
ýmislegt misjafnt um Roger Smith, og hún ásak-
aði sig fyrir að hafa ekki varað Cathy við hon-
um nógu snemma. En hcnni hafði ekki dottið
í hug, að jafnskynsöm stúlka og Cathy yrði
svona ákaflega hrifin af honum.
Roger var auðvitað ekki með neina gallsteina.
Þetta var aðeins ráð, sem hann notaði til Jiess
að komast yfir eiturlyf. En Roger lék hlutverk
sitt svo vel, að honum var haldið á spitalanum
í þrjár vikur til rannsóknar. Og þrjár vikur
nægðu lionum alveg.
Eftir að liann útskrifaðist, eyddi Cathy öllum
frístundum sínum með honum. Þá varaði Penny
hana við, — en það var orðið of seint.
Dag einn jiremur mánuðum síðar upp-
lýstist, að morfín vantaði í lyfjaskápana
bæði á deild Pennyjar og á deildinni, þar sem
Cathy vann. Penny tók á sig sökina fyrir óregl-
una í sínum eigin skáp, — kenndi um óná-
kvæmni í reikningshaldinu. Það mundi ekki
koma fyrir aftur. Hún fékk aðeins áminningu,
og engum datt i hug að setja þetta á nokkurn
hátt í samband við Cathy. Og Penny var einni
kunnugt um, að hún hafði nokkrum sinnum
lánað Cathy lykilinn að lyfjaskápnum sínum
til þess að ná í höfuðverkjartöflur og ýmislegt
annað ósaknæmt. En Penny var nú vel ljóst, að
henni höfðu orðið ófyrirgefanleg mistök á, en
hún hafði treyst ungu stúlkunni óg ekki grunað,
12
V I K A N