Vikan - 20.10.1960, Síða 31

fleiri en einn i félaginu og það var
aS lokum samþykkt. Nonni skrifaði
þá efst á blaSiS, Lög féiagsins
VerSir.
„Lestu lögin,“ sagSi Gunni og
Nonni las:
BannaS aS gramsa í öskutunnum.
BannaS aS hrekkja minnimáttar.
BannaS aS stúta flöskum í und-
irganginum.
BannaS aS hrekkja fugla og önn-
ur dýr.
BannaS aS hanga aftan i bílum.
BannaS aS kveikja bál.
BannaS aS kasta grjóti.
BannaS aS taka nokkuS frá litlu
krökkunum.
BannaS aS stela rabarbara.
BannaS aS fara í fimmaurahark.
BannaS aS rúbla á hjólum.
BannaS aS gera at í Búdda feita.
Búddi feiti, eins og hann var allt-
af kallaSur, átti heima í næstu
götu. Hann var aSeins átta ára, en
svo feitur aS hann gat varla hlaup-
iS og eldri strákarnir voru alltaf
aS stríSa honum fyrir þaS.
„Eigum viS aS hafa eitthvaS
meiraV" spurSi Nonni, þegar hann
hafSi lokið lestrinum.
„Já, sagöi Doddi, „viS skulum hafa,
aS þaS sé bannaS aS leika draug
í undirganginum. Honum var þaö
enn i fersku minni, þó aS nú væri
Jiðinn meira en mánuður síðan,
þegar kallinn hafði náð lionuin og
Gunna i undirganginum og dregið
þá af stað lil löggunnar og ekki
sleppt þeim fyrr en þeir voru báS-
ir farnir að grenja af hræðslu.
Gunni var alveg samþykkur þessu,
svo Nonni bætti þvi viS á listann.
„Gunni, sem hafði verið mestan
tímann að dunda við stimpilinn,
stakk nú upp á því að tekin væru
fingraför al' félagsmönnum á sér-
stakt blað og að þeir skrifuðu sjálf-
ir nafnið sitt á það. Nonni og Doddi,
sem voru farnir að mæna löngunar-
augum til stimpilsins samþykktu
það umyrSalaust. Gunni rétti þeiin
sitt hvort blaðið og sagði þeim að
skrifa nafnið sitt efst. Þegar þeir
voru allir búnir að þvi byrjaði at-
höfnin. Dodúi þrýsti einum fingr-
inum aí' öðrum á púðann og siðan
á blaðið, rétt fyrir neðan nafnið,
þar til hann hafði prentað með öll-
uin puttum.
„Golt,“ sagði Gunni, sem hafði
aðstoðað hann, og opnaði borð-
stofuhurðina, til þess að hann mak-
aði hnúana ekki alla iit, „farðu
fram og þvoðu þér.“ En Doddi var
búinn að klína skyrtuna sína og þó
hann næði því mesta al' höndunum,
eftir að hafa burstað og nuddað
þangað lii fingurgómarnir voru
orðnir aumir og þrútnir, gat hann
ekki með nokkru móli náð blekinu
úr skyrtunni, heldur breiddist það
bara úl um alla skyrtulíninguna.
Hann gafst upp, þegar strákarnir
koinu fram. Þeir tróðust báðir að
vaskinum. „Fór i skyrtuna?“ spurði
Gunni og fann til sektartilfinningar,
því það hafði verið hann, sem átli
uppástunguna.
„Já,“ sagði Doddi.
„Hvað heldurðu að mamma þín
segi?“ spurði Nonni.
„Ekkert,“ sagði Dodiii og reyndi
að bera sig mannalega enda þótt
hann væri alveg viss um að það
nnindi ekki verða neitt skemmtilegt.
Nonni og Gunni höfðu sloppið við
að klína sig út þó litlu munaði. Þeg-
ar jieir voru búnir að þvo sér eins
og þeir mögulega gátu fóru þeir
allir aftur inn í stofu. Þeir strik-
sem húðin finnur
ekki fyrir
Gillette hefir gert nýja uppgötvun, sem stóreykur pægindin við raksturinn. Það
er nýtt rakblað með ótrúlegum raksturseiginleikum. Skeggið hverfur án pess að
pér vitið af. TPegar notað er Blátt Gillette Extra rakblað má naumast trúa pví
að nokkuð blað hafi verið í rakvélinni. 5 blöð aðeins Kr. 18.50.
þér verðið að reyna það
/
Gillette er skrásett vörumerki
uðu fyrir nokkur auka-fingraför,
sem höfðu komið á Gunna biað,
þegar Nonni var að hjálpa honum
að halda við það. ÞaS var satt aS
segja dáiítið sóðalegt að sjá þetta
krass, sem algjörlega var ofaukið
en þá langaði hreint ekkert til að
endurtaka athöfnina, svo að þeir
létu það gott heita.
„Blöðin eru alltof stór,“ sagði
Nonni.
„Nei, nei,“ sagði Doddi, „við get-
um skrifað á þau ef einhver félags-
maður brýtur lögin.“
„En hver á að verða formaður?“
spurði Nonni. Þó að þessi spurn-
ing kæmi svona seint, voru þeir
aliir búnir að velta henni lengi fyr-
ir sér og hafði alla langað til þess
en nú þögðu allir.
Framhald á bls. 35.
VIKAN 31