Veðrið - 01.04.1956, Blaðsíða 20

á sömu hlitf og fyrr, en eftir 36 klst. björgunarstarf var liægt að halda áleiðis
til lands.
Utdráttur úr dagbók botnvörpuskipsins Gulltopps, skipsLjóri Jón Högnason:
Sunnudagur 8. febrúar: „Fárviðri frá ANA með mikilli snjókomu og frosti.
Skipinu haldið upp í veðrið með ýmist hálfri eða fullri ferð. Rétt eftir mið-
nætti kom brotsjór á stjórnborðssíðuna og kastaði skipinu á hliðina. Mestallt
saltið í lestinni kastaðist yfir í bakborðssíðuna og mikið a£ kolum færðist til,
annar björgunarbáturinn brotnaði, allar lifrartunnurnar fóru fyrir borð og
rnikla skemmdir urðu aðrar.“
Það, sem vekur sérstaka athygli við lestur þessara frásagna, er það, að ekk-
ert er minnzt á ísingu, og verður þess vegna að álykta, að lnin liafi ekki verið
svo mikil, að orð væri á gerandi. Það, sem skipstjórarnir leggja áherzlu á, er
veðurhæðin, blindhríðin og sjólagið.
Halaveðrið 1955: Tæpum 30 árum síðar varð annað stórslysið á Halamiðum
Það skeði 26. janúar 1955, þegar tveir brezkir togarar fórust með 42 mönnuin
á Halamiðum. Veðurfarið var svipað og í fyrra skiptið. Á Halamiðum geisaði
norðaustan aftakaveður með snjókomu og frosti. Dagana 23.-29. janúar ríkti
stöðug norðaustan átt á Halamiðum. Lægðarmiðjurnar hreyfðust norðaustur
fyrir sunnan land, en yfir Grænlandi var háþrýstisvæði. Þann 25. janúar nálgað-
ist ein lægðarmiðjan Reykjanes úr suðvestri. Samskilin, sem fylgdu þessari lægð
voru í eðli sínu hlý, þar eð tiltölulega hlý suðvestan átt var á bak við þau,
en köld austan og norðaustan átt blós á undan þeim. Klukkan 6 að morgni 25.
janúar fóru samskilin yfir Reykjavík og veðurhæðin mældist 7 vindstig. Sam-
skilin þokuðust hægt í norðvestur, en lægðarmiðjan var um 400 km. suðvestur af
Reykjanesi. Klukkan 6 síðdegis sama dag var veður á Hornbjargsvita sem hér
segir: vindur norðaustan 10 vindstig, frost 1 stig, mikil súld, sem fraus jafn-
skjótt og hún féll til jarðar og myndaði glerung. Þarna var augsýnilega hlýtt
loft efra, sem streymdi yfir kalt yfirborð jarðarinnar, og það má búast við, að
skip á þessum slóðum hafi fengið mikla ísingu á sig.
Daginn eftir eða 26. janúar lágu samskilin yfir Kreiðafirði og Húnaflóa frá
norðaustri til suðvesturs, og þar virtust þau liafa staðnæmzt. Norðvestan við
þau ríkti norðaustan stórviðri og snjókoma, og síðdegis þennan dag fórust
brezku togararnir eins og áður var sagt.
Klukkan 12 á hádegi voru 7 vindstig á Hornbjargsvita, frost 2 stig og snjó-
koma, en í Reykjavík var hiti 0 stig og í Vestmannaeyjum 2 stig. Klukkan 6 síð-
degis voru 8 vindstig af norðaustri, 5 stiga frost og talsverð snjókoma á Horn-
bjargsvita. Loftþrýstingur var þá 987.3 mb. þar, en á sama tíma var loftþrýst-
ingur 1006.7 mb. á Tobinhöfða á Grænlandi og norðaustan 8 vindstig með
snjókomu og 13 stiga frosti. Þessi mismunur á loftjirýstingi, gefur til kynna, að
á liafinu milli íslands og Grænlands hafi geisað fárviðri eða 10—12 vindstig.
Óveðursbeltið náði frá Jan Meyen um Vestfirði og suðvestur á Grænlands-
haf, og má gera ráð fyrir, að á öllu Jressu svæði hafi veðrið verið slíkt, að það
hafi verið hættulegt öllum skipum, sem þar voru stödd.
Orsakirnar að þessum slysum eru, að Jrví er bezt verður séð, aftaka norðaust-
20