Vikan - 09.02.1961, Blaðsíða 10

Fyrstu vikurnar eftir
fæðinguna
Stundum heyrast mæður segja, að
mjólkin hafi horfið úr brjóstum þeirra.
Hið sanna er oftast í raun réttri það,
að mylking brjóstanna hefur ekki gengið
eins fljótt og skyldi.
Fær barnið mitt nægilega næringu með því, að ég
hafi það á brjósti? spyr móðirin. Svarið hlýtur að vera
jákvætt, að því er varðar fyrsta mánuðinn. Ef barnið
fæðist í skammdeginu, — ég á hér við vetrarmánuðina,
— þarf það að fá vítamínuppbót, eftir að það er orðið
fjögurra til fimm vikna gamalt, og ætti þá að gefa því
eina teskeið af lýsi á dag. Þegar barnið er orðið nokk-
urra mánaða gamalt, má auka þennan skammt upp í
eina barnaskeið.
Að vetrinum ætti að gefa öllum börnum lýsi, þegar
þau eru orðin fimm vikna eða eldri.
Mjög ríður á, að barninu sé gefið móðurbrjóstið þegar
í sængurlegu móðurinnar og það sé gert á réttan hátt.
Stundum heyrast mæður segja, að þær hafi orðiÖ að
hætta við að hafa barnið á brjósti, af því að mjólkin
hafi „horfið úr brjóstunum“, rétt eftir að barnið fædd-
ist. Langoftast er ástæðan hins vegar sú, að mylking
brjóstanna hefur ekki gengið eins fljótt og skyldi.
Til þess að mjólkin safnist í brjóstinu og haldist þar
í nægilega ríkum mæli, er nauðsynlegt að tæma þau
í hvert sinn. Ef barnið torgar ekki sjálft því, sem i þeim
er, verður að ná því, sem eftir er, með höndunum eða
mjólkursugu, ef unnt er að nota hana til þess.
Af sömu ástæðu er það líka alveg sjálfsagt að hafa
fyrir reglu að gefa barninu aðeins annað brjóstið. Ef
það fær bæði brjóstin á víxl í sama sinn, fer eins og
nú skal greina: Fyrsta mjólkin er jafnan lausust í
brjóstunum, brjóstið er þá fullt, og barnið þarf ekkert
á_sig að reyna til að ná fæðunni. Þegar lengra liður
Framhald á bls. 24.
1 □ VIKAN

Getraunin
Halldór Pétursson teiknaði.
Frægur atburður
úr íslendingasögum
Myndin, sem þið sjáið hér að ofan — og á forsíðunni, — á að sýna frægan
atburð úr íslendingasögum. Það er mannvíg, nánar tiltekið, og eitt af þeim
þremur, sem talin eru upp hér að neðan. Þið munið, að Skarphéðinn tafðist
við að binda skóþveng sinn við Markarfljót, en stytti sér síðan leið og stökk
yfir fljótið milli höfuðísa, renndi sér að Þráni, sem stóð fyrir á skörinni hinum
megin, og hjó hann í herðar niður með öxinni Rimmugýgi. Aðförin að Gunnari
á Hlíðarenda var ger, þá er hann var einn heima, og varðist hann með boga
sínum, meðan hann mátti, en varð að lúta í lægra haldi fyrir ofureflinu. Hið
þriðja er víg Hjörleifs, fóstbróður Ingólfs Arnarsonar, en þrælar hans urðu
honum að bana í skógi og flúðu síðan til Vestmannaeyja.
1. Skarphéðinn stekkur yfir Markarfljót milli höfuðísa og
höggur Þráin í herðar niður.
2. Veginn Gunnar Hámundarson á Hlíðarenda.
3. Þrælar verða að bana Hjörleifi, bróður Ingólfs Arnarsonar.
Getraunin verður
í fjórum þáttum.
Svörin ber að
skrifa á fietrauna-
seðilinn til hægri.
Seðlunum er hald-
ið saman, þar til
getrauninni lýkur,
og skal ]>á senda
]>á i bréfi til Vik-
unnar, póstliólf
149.