Vikan - 09.02.1961, Blaðsíða 28

Glæsileg dýr. Ef vi5 ' Hugsaðu um að
gælum aðeins komið / koma okkur ^
þeim lifandi hcim. lifandi heim. ^
IPalli pwns
En Palli prins stóð kyrr og leit niður á sjálfan sig. Ilann var svo
sótugur, að hann vogaði sér ekki að ganga út á stofugólfið, sein var
þakið fallega litum litium mottum. Með ákafri löngun leit hann á
lítinn sófa, sem stóð úti í einu liorni stofunnar. Nei, liann gat ekki
farið að leggja sig þar, sófinn mundi áreiðanlega aldrei verða hreinn
aftur. Hann varð að láta sér nægja steinflötinn fyrir framan arininn.
l>að var auðvelt að þvo hann aftur. Það var kannski ekkert mjúW
að liggja þar, en Palli lagði viðarbút undir höfuðið, og brátt var liann
steinsofnaður.
Tíminn leið, og Palli prins svaf og svaf. Fölleit vetrarsólin kom
upp og gyllti hið hvíta vetrarlandslag, en Palli svaf jafnvel á harðri
steinplötunni.
Þegar leið á síðdegið, kom nokkuð einkennilegt fyrir. Stjarna kom
allt i einu svífandi niður úr himingeimnum. Það var ekki svo auðvelt
að koma auga á hana, þar sem bjart var úti, en það var raunverulega
’r*a~" lítil stjarna. Hún sveif
léttilega í topp eikitrésins,
rétt blakaði við dyrunum
á húsinu, og þá opnuðust
þær. Litla stjarnan trítlaði
inn og horfði brosandi og
full umhugsunar á þennan
iitla, sofandi kóngsson.
„Auminginn litli,“ hvísl
aði stjarnan, — „þreyttur,
óhreinn, svangur og heim-
ilislaus, — það getur orðið
einum of milcið fyrir lit-
inn, góðan prins.“ Þá lyfti
hún upp litlum staf með
pínulítilli stjörnu á end-
annm og ýtti lauslega við
Palla prins.
Palli vaknaði skelfdur og
nuddaði stlrurnar úr aug-
'unum. Ilann hélt, að hann
sæi ofsjónir. Fyrir framan
hann stóð stjarna, sem leit
út eins og manneskja með
andlit og allt tilheyrandi.
„Fyrirgefðu, að ég skuli
hafa brotizt inn i húsið
þitt,“ stamaði Palli prins,
„en ég hafði engan annan
stað að sofa á í nótt.“
Stjarnan brosti. „Húsið
mitt?“ sagði hún. „Það er
ekki ég, sem á það. Palli
litli prins á húsið.“
„Hvað segirðu?“ hróp-
aði Palli prins himinlif-
andi. „Nú skil ég hvorki
upp né niður í neinu. Prins,
P-,“ en svo snarstanzaði
hann, — „hva, það er ég!“
„Einmitt,“ sagði stjarn-
an.
„Húrra!“ hrópaði Palli
prins, „þá trúirðu mér. Loksins hitti ég einhvern, sem veit, hver ég
er. En hvernig getur þetta hús verið húsið mitt?“
,jÞað er auðvelt að útskýra. Má ég kynna mig? Ég er nefnilega
stjörnuhrapið, sem þú sást i gær. Ég er komin til að hjálpa þér. Það
er ekki auðvelt, en ef við vinnum saman, ættum við að geta það. Þetta
hús er fyrsta hjálp mín og svona til reynslu. Þú verður að hafa ein-
hvern stað að búa á fyrst um sinn. Og til allrar hamingju stóðstu
fyrstu reynsluna. Þú brauzt ekki upp hurðina, og þú liefur ekki skitið
neitt út hér. Það er svona fólk eins og þú, sem stjörnurnar vilja
hjálpa. Það er einn hlutur .enn, sem veldur þvi, að ég vil gera allt
fyrir þig, sem ég get, og það er, að þú skyldir ekki reyna að fara inn
í lokaða herbergið. Þar inni er nefnilega stjörnukíkirinn, og með
honum getum við lesið stjörnublaðið. Án þess getum við ekki sigrazt
á töfrunum. Komdu, við skulum athuga, hvort nokkuð nýtt er 1 stjörnu-
blaðinu.“
Palli prins gekk hægt af stað til að fylgja stjörnunni eftir inn i litla,
dularfulla herbergið. En svo staðnæmdist hann ’og kallaði: „Biddu!
Sjáðu, hve ég óhreinka motturnar.“
„En hvað ég get verið hugsunarlaus," sagði stjarnan. Og svo lyfti
Framhald á bls. 21.
2B VIKAN