Vikan - 02.03.1961, Blaðsíða 30

VIKAli
HiUtjórn og auglýsingar: Skipholtl
33. Slmar: 35320, 35321, 35322. Póst> '
hólf 149. AfgrclOsla og dreifing:
BlaOadreifing, Mlklubraut 15, siml
36720. Dreiíingarstjóri: Óskar Karls-
son. VerO i lausasölu kr. 15. Askrift-
arveró er 200 kr. ársbriðjungsiega,
greiSist íyrlrfram. Prentun: Hllmir
h.f. Myndamót: Pvafgraf h.f.
I næsta blaöi verður m. a.:
$ Marzgreinjn. Helgi Sæmundsson skrifar um tungu-
málanámið í skólunum.
$ Næturlíf í París. Blaðamaður Vikunnar segir frá
viðburðum næturinnar í borg borganna.
♦ Konan í samfélagi 20. aldarinnar. Grein eftir Dr.
Matthías Jónasson.
♦ Slappið af við vinnuna. Nokkur góð Iæknisráð til
húsmæðra.
♦ Lýst eftir fegurðardrottningu. Vikan tekur að sér
bluta fegurðarsamkeppninnar og heitir þeim góðum
fundarlaunum, sem bendir á „þá réttu.“ í næsta
blaði á eftir birtist fyrsta myndin af þátttakanda.
♦ Hamingjuleitin. Ástarsaga eftir Margaret Causins.
♦ Krákusilfur fyrir fimm þúsund pund. Sagt frá svæsn-
um svikahrappi.
♦ Júdó, japönsk glíma, sem konur og karlar í Reykja-
vík iðka.
Úlgefandi: VIKAN H.F.
Ritaijóri:
Gíaií SigurBsaon (ábm.)
AugiýBÍngaBljóri:
Jóhaunes Jörundaaon.
Framkvœmdaatjóri:
Hilmar A. Krlatjánsson.
NÁTTÚRUGÚMMÍ
rússnesku hjólbarðarnir eru
mikið endurbættir og hafa
unnið sér, verðugt lof þeirra
bifreiðaeigenda sem oft þurfa
að aka á misjöfnum vegum
eða hreinum vegleysum,
slitþol þeirra er ótrúlegt,
enda er bæði efni og vinna
miðað við að framleiðslan
sé betri en áður þekktist.
Munið að spyrja þá, sem
reynzlu hafa af þessum frá-
bæru hjólbörðum einmitt
hér, við hin erfiðu skilyrði,
í landbúnaði, þungaflutning-
um og einkaakstri.
BETRA VERÐ - MEIRI GÆÐI
MARS TRADING COMPANY
Klapparstíg 20 — sími 17373.
að gera vart við sig — sem grasser-
aði raunar meðal kvenna í þann tið
er assiriskir hermenn afvegaleiddu
dœtur Sionar að sögn spámannsins
— afS þœr máttu vart soldátabúning
líta án þess þœr yrðu eitthvað
skritnar i hniáliðunum, og það eins
eða ekki síður þótt giftar væru.
„Einn skraddari, Hannes að nafni
... átti sér unga og dægilega kvinnu,
sú er Anna hét. Einn af soldátunum
hafði hana litið með girndaraug-
um og með sinum kompánum að
ná henni frá sinum ektamanni, og
þess vegna skeði upphlaup I borg-
inni á einum laugardegi með sol-
dátum og erfiðisfólki borgnrnnna.
MafSurinn varfS þafS svo búifS nfS hnfa,
með þvf hún sjálf þar fil styrkti,
og missti hennar svo aideilis.
MefS sama móti bar tii þnfS
sama haust, að einn, nfS nafni
Maurus knifsmiður hlaut afS missa
sina ektnkvinnu, Bersabe, sú efS gaf
og færi á sér og fór burt mefi einum
soldát i Þýzkaiand ..
Likur var landinn sjáifum sér
þegar hann kom til Kaupinhafnar
i þann tið. og segir ,Tón sögukorn
af sér og Finni nokkrum BöfSvars-
syni, „frómum dáindissveini“, sem
var vifS háskólanám i borg konungs.
sem sannar það. Martinus málnri
og Eh’na kona hans, en nánar gefur
.Tón þeirra hióna ekki, höfðu boðið
þeim félögum heim á Marteinsaftni
og veitt þeim vel. Yildu þau og afS
þeir yrðu þar um nóttina, en Finnur
íét ekki við þafS komandi. Héldu
þeir svo af stað heimleiðis mefS eina
„litla lióslykt i hönd með einu litiu
kertisljósi“. Þegar þeir voru komn-
ir til strandar á heimleið, náTægt
krá einni, „þar sem kallast Lækker-
bisken“ eður „Garð-kík-inn“, það
er þar sem má fá matarbita fyrir
peninga, svo mikið og litið sem
hver vill“, slokknaði á ljóskeri
þeirra, og var þá svo myrkt, að þeir
gátu eigi aéfl leiðar sionar.
TNNTJR vissi þá eigi fyrri til
en hann féll um borð i skútu
eina, er lá við ströndina.
Vaknaði skútumaður aftur i
sinni lcáhyttn og hugði þar vist ein-
hverja misendismenn vera á ferð-
inni, en sefaðist brátt er Jón sagði
honum hver.jir þeir væru og hvað
við hefði borið. Finnur lá niðri i
kjalsogi skútunnar, hafði hatturinn
hrokkið af höfði honum og fyrir
borð, og vildi Finnur ekki upp
standa fyrr en hann værJ fundimv,
hét skútumanni hátfum dal > fund
arlaun. og varð það til þess að bann
klæddi sig, þó honum væri það
þvert um geð. Jón stóð nppi á
brvggjunni og beið Finns, ,. n i þvf
bili kom öll skarvaktin með Strönd-
inni gangandi með stórhiktum,
sverðnm os spiótum, sem élega
voru af ráðhúsinu út penjnir að
grassera og um æða öll stræt borg-
arinnar eftir veniu og skí’ ■ um
sérhverf miðnæfti að revna <>, ug-
leiða. hvort engir fyndust drukk-v
ir né ósvifnir á stræfunum. Næ”
þessi skútumaður sér vakfina koma.
kallar hnnn með ákefð að sú góða
vakt skvldi koma með hast og hjálpa
sér, þvi fveir menn sé komnir ’
sfna skútu og giöri sér stórt ónæði".
Bregða vaktirnar flióft við, látnst
ekki heyra afsakanir ,Tóns — en
Finnur liggur sem fastast i kjaT-
soginu og kveðst eklci hre-vfa sig
þaðnn fyrr on hntfur sinn sé fund-
inn — hann hafi keypt hattinn fvr-
ir tveim dðgum á fimm dati. Vakt-
meistarinn skipar j>á að taka bá
báða höndum, -n beir voru báðir
óvopnaðir, ne-na hvað .Tón hafði
einn litinn hnif og varðist með hon-
um stutta stund, er þeir slógn hann
úr hendi hans með spjótum sinum
og tóku Jón fastan. Síðan snúa jieir
sér að Finni Bððvarssyni og draga
hann upp úr skútunni. Rann bá
berserksgangur á Finn, og átti
hann við þá vaktarana harða viður-