Vikan

Ataaseq assigiiaat ilaat

Vikan - 06.04.1961, Qupperneq 15

Vikan - 06.04.1961, Qupperneq 15
Gísli Sigurðsson ræðir við Ásólf Pálsson fyrrum bónda á Ásólfsstöðum í Þjósárdal. með afborganir og þrátt fyrir allt kann ég betur við það. Áhyggjur verð ég að hafa. — Hvað gerðir þú við búið? — Það seldi ég allt, eða næstum þvi. Ég á aðeins fjóra hesta eftir til þess að geta komið á bak. — Varstu hestamaður? — Líklega hef ég verið það. Mér fannst það minar ánægjulegustu stundir, þegar ég kom á bak verulega góðum hesti. Þetta með skepn- urnar, sem við minntumst á áðan, það er eitt- hvað annað en að maðúr líti á þær sem fram- leiðslutæki eingöngu. Mér fannst mjög erfitt að skilja við góða gripi, sem maður hafði alið upp sjálfur, ekki sizt þegar þeir fara á tvist og bast eins og oftast verður undir þessum kring- umstæðum. Svo var ])að meira en búsmalinn og jörðin, sem slcilið var eftir. Við bræðurnir höfðum alizt upp saman og fjölskyldur okkar voru eins og ein. — Finnst þér það nú svipað að búa i Reykja- vik og þú hafðir gert þér i liugarlund? — Já, það held ég. Mér finnst þægilegt að búa í Reykjavík og mun áhyggjuminna, ef það á að teijast kostur. Þetta vissi ég raunar fyrir, því ég var hér vei kunnugur. — Hefurðu komið auga á einhverja kosti við veruna hér, sem þú hafðir ekki látið þér detta í hug? — Það væri þá helzt aðstaðan til að mennta börnin. Mér finnst vera á því mikill munur að geta haft þau á heimilinu samtímis þvi sem þau ganga í skóla. Ef menn eru hneygðir fyrir félagslíf, þá eru mjög margbreytilegir mögu- leikar hér i bænum. Við höfum að vísu ekki kynnt okkur það svo rækilega; þó erum við hjónin í kirkjukór Neskirkju og höfum af þvi mikla ánægju. U ffiHÉt p B mmut nih.Hjw Ásólfur Pálsson. Mikill munur að umgangast varahluti eða kindur og kýr. — Þú hefur sjálfsagt fundið einhverja ókosti lika? — Ekki nema það, sem ég vissi fyrir og það er líka í sambandi við börnin. í sveit hefur maður börnin með sér i hinu daglega amstri og fjölskyldan er þar sem ein heild við störfin. Hér dreifist hópurinn meira og við söknum þess að vera ekki saman, en það er alls ekki víst, að það sé verra fyrir börnin. — Hvernig hafa þau tekið breytingunni? — Telpurnar tvær voru milli fermingar og tvítugs og þeim var þetta eðlilegt; þær 'féllu fljótlega inn í lifið. Strákarnir voru sex og ellefu ára og þeir voru lengur að jafna sig á þvi. Nú hefur það breyzt og mér finnst krakk- arnir hafa fengið frjálslegri framkomu við það að umgangast margt fólk. — Viltu segja mér eitthvað af starfinu. Hvern- ig kanntu þvi að vinna innanhúss allan dag- inn? — Það gekk eklci svo illa að venjast því. Kannski betur en búast hefði mátt við. Ég vinn á varahlutalager Mjólkursamsölunnar og af- hendi og skrifa út hvern hlut, sem til bílanna þarf. Svo sé ég um það að endurnýja lagerinn ásamt öðrum. — Er einhver tilbreyting í þessu starfi? Framhald á bls. 35. VtKAhf 15

x

Vikan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.