Vikan - 13.04.1961, Qupperneq 8

EKKI ER ALLT SEM SKYLDI.
Kæra Vika!
Nú leita ég til þín meS mitt vandamál, en þaS
er þaS, aS okkur mömmu semur alls ekki. Ég
er rúmlega 16 ára, en hún hefur aldrei virt mig
neitt sem heitir, þaS er eldri systir mín sem fær
allt hrós og allt svoleiSis.
Ég vinn á skrifstofu hér i plássinu, en fyrir
utan þaS verS ég aS vinna alla vinnu á heim-
ilinu, elda matinn, taka til þvo þvotta og svo-
leiSis, því mamma hefur aldrei litiS viS þvi.
ÁSur en eldri systir mín og augasteinninn henn-
ar giftist, gerSi hún þetta allt. Samt er mamma
aldrei ánægS. Hún vinnur i frystihúsinu, og
hún segir aldrei sæl eSa svoleiSis, þegar hún
kemur heim. Heldur segir hún: Er ekki matur-
inn til ennþá? eSa: Hörmung er aS sjá, hvernig
þú hefur þurrkaS af. Ég veit, aS hún er þreytt,
þegar hún er búin aS vinna allan daginn, en
þaS væri gaman ef hún vildi einhvern tíma vera
almennileg. Stnndum spyr hún mig, af hverju
ég sé svona þögul og alvarleg alla tiS, en er
þaS nema skiljanlegt? Ég reyni eins og ég get
aS vera vingjarnleg viS hana, en stundum sýS-
ur upp úr. MeS fyrirfram þökk.
Öskubuska.
P.s. Er ég kannske gerbiluS á taugum?
hað er skiljanlegt, Öskubuska mín, að upp
úr sjóði annað slagið, en reynslan ætti að
hafa sýnt þér, að það gerir aðeins illt verra.
1>Ú hefur rétt fyrir þér, þegar þú segir að
Orðin „Gissur fór Mosfellsheiði“
rnamma þín sé þreytt, en ran"t, ef þú heldur
að hún haldi ekkert upp á þig. Það hlýtur
hún að gera, og þú mátt vera stolt af því að
vera svo dugleg að geta haldið hús fyrir hana
með annarri vinnu. Reyndu nú í kvöld — og
næstu kvöld — að vera svolítið hlýleg og
kát, þegar hún kemur heim, spurðu hana
hvort hún vilji ekki hvíla sig stundarkorn
og hvort vinnan hafi verið erfið o.s.frv. Það
hefur venjulega góð áhrif, þegar fólki er
vorkennt, og þegar þú ert búin að vorkenna
henni svolítið nokkrum sinnum, er eins víst
að hún fari að vorkenna þér á móti. En
mundu það, að þótt húsið verði að vera í
góðu lagi, er meira áríðandi, að þú sért það.
TVEIR MENN í EINUM.
Kæri Pósturl
Ég veit að það er ljótt að kvarta undan mann-
inum slnum, en nú er svo komið, aS ég verS aS
fá hjálp, ef hjónabandiS á ekki aS slitna. MaS-
urinn minn er nefnilega alveg eins og tvær
persónur, en það er ekki nema ég, sem þekki
þær báSar. Út á viS og í veizlum er hann ákaf-
lega elskulegur og hrósar mér á bæSi borS og
segir aS ég sé bæSi falleg og skemmtileg og
gáfuS. En um leiS og hann er kominn heim
eða siðasti gesturinn er farinn, fer hann inn í
herbergiS sitt og múrar sig þar inni. ÞaS geta
liSiS vikur án þess aS viS tölum saman, þvi
viS sjáumst ekki nema i mat og kaffi og þá
segir hann ekki orð. Um daginn hringdi vin-
kona min í mig og spnrSi hvernig honum liSi,
en ég sagSist ekki gela svaraSi því, vegna þess
að ég hefði ekki talað viS hann siSan um jól.
Þá bara hló hún og sagSi: En hvaS ég skil vel,
aS hann skuli alltaf vera jafn skotinn i þér,
eins og þú ert sniSug. Og ég bara skellti á.
Nú þoli ég jietta ekki lengur. HvaS á ég aS
gera? Á ég aS fara frá honum? ViS e-igum engin
börn, svo þaS er svo sem ekki þaS, sem heldur
en ég vil heldur fá hann til baka. Hvernig á ég
að fara aS því? ■ D. Sk.
Þú hefur sjálfsagt þínar ástæður til þess
að vilja halda í karlinn þinn, þótt ég sjái þær
ekki í bréfinu. En mér virðist auðsætt, að
hann kunni bezt við sig í fjölmenni, og þá
skaltu reyna að útvega honum það, með því
að bjóða einhverjum kunningjum ykkar sem
oftast heim. Það þarf ekki að vera neinar
íburðarveizlur, bara ein eða tvær kökuteg-
undir og kaffi. Reyndu þannig að gera „mín-
usdaga“ að „plúsdögum,“ Nú — ef það hefur
engin áhrif, hef ég ekki annað ráð fyrir þig
en að segja honum hreint út, að þú viljir ekki
búa með honum lengur upp á þcssi býti, ef
hann vill vera lengur hjá þér reynir hann
sjálfsagt að sjá að sér. Ef ekki, þá er hjóna-
band ykkar ekki þess virði að því sé haldið
saman.
LÉLEGUR KARLMAÐUR ÞAÐ.
Góði Póstur!
Við höfum verið gift í fimm ár — maðurinn
minn og ég — og erum nýbúin að eignast þriðju
stelpuna, og erum mjög hrifin af henni, ekki
hvað sizt maðurinn minn. Hann er meira að
segja svo áfjáður, að hann krefst þess að skifta
á henni á nóttinni, hita pelann hennar o.s.frv.
Ég er náttúrulega þakklát fyrir það. En yfirmað-
urinn hans er alltaf að gera grín að honum. af
því að hann á bara stelpur. Sjálfur á hann þrjá
stráka, og getur ekki búið til annað en stráka.
Hann segir líka, að það sé lélegur karlmaður,
sem á eintómar stelpur.
..Ég hélt að það væri bara í Kína, sem svona
lagað þekkist. Það fer ógurlega í taugarnar á
mér, þegar einhver ber sér á brjóst og segir ]iað
hverjum sem hafa vill, að maðurinn minn sé ekki
almennilegur, af því hann hjálpar mér með telp-
urnar og hefur ekki áhuga fyrir tómstundaiðju
annarra karla, sem mér virðist vera dufl og dað-
ur og drykkjusvall. Manninum mínnm er hjartan-
lega sama um þetta, en það l'er í tailgarnar á mér,
þegar vinir hans segja að ég ríghaldi í hann.
Það var sárstaklega, meðan ég gekk með síðustu
steipuna, að allir okkar vinir voru að halda veizl-
ur og j)artí og héldu að maðurinn minn vildi
endilega vera með, en ég héldi í hann. Ég hafði
ekkert á móti því að hann færi, en hann bara
nennti ekki. Mér finnst að hann hafi rétt fyrir
sér, en allir aðrir halda, að hann sé eitthvað
skrítinn, og að ég sé heks. Hvað á ég að gera?
Didda.
Þú átt að þakka fyrir það af öl!u hjarta,
að hafa eignast svona góðan eiginmaun og
halda í hann af öllum kröftum — það er að
segja bara með því að elska hann og láta
hann finna það, að þú metir hjálp hans
mikils. Þú skalt sjá það, að ef þið haldið á-
(Erainhald á hls. 26.)
— Kemur hann með eina ljóshærða til viðbótar.
— Hann hlýtur að hafa verið myrkfælinn í
æsku.
— Ég ætla að hætta við Kalla.
— Vegna hvers?
— Ég bað hann um að vera ekki að kyssa.mig
— og hann hlýddi.
— Gunna, hann er kominn þessi sem er nr. 22
í dagbókinni hjá þér.
B VtKAN