Vikan


Vikan - 13.04.1961, Blaðsíða 35

Vikan - 13.04.1961, Blaðsíða 35
ÚR KOTINU í KALTP- HÖLLINA. Framhald af bls. 5. eða Bjarti í Sumarhúsum, hefur Aron flutt fyrir hæstarrétti — og unnið þau öll. — Honum er sannarlega ekki fisjað saman. Aron er ágætur smiður, sérstaklega á járn. Hann á dágott verkstæði í bílskúr sínum, og Þar smíðar hann. Hann hirðir gamla naglbita, sagir, hefla og annað slíkt- og gerir það sem nýtt. En hann veltir lengi fyrir sér, hvort hann á að kaupa sér ný verkfæri, þegar hin bila. Hann skoðar þau biluðu i krók og kring, vill helzt gera við þau, en langar samt að kaupa. Hann átti lengi í örlagaþrung- inni innri baráttu út af nýrri smergel- skífu. Sú gamla var orðin svo slitin, en þessi nýja gekk fyrir rafmagni eða eitthvað svoleiðis. Þrisvar gerði hann sér ferð að glugga Slippbúðarinnar og skoðaði nýju smergel skífuna. Þetta voru hörð átök. Hún kostaði þrjú hundruð og fimmtiu krónur. Og loks tókst honum að yfirvinna sinn betri mann, gerðist óráðsiumaður og keypti skífuna. En gaman var að vinna við hana. Og Þó verður hann alltaf hálffeiminn, þegar hann lítur hana augum. Hann var aðalkaupandi að Hótel Borg — eða sá að minnsta kosti um útvegun fjár til kaupanna. Hann er formaður eigendafélagsins, — og þar fer ekkert fram hjá honum. Hann þekkir hótelið allt frá grunni og upp í topp. Hins vegar skiptir hann sér ekkert af matreiðslunni eða starfinu innan húss. Það sér Pétur um. Aron þekkir öll ferðamál, öll hótelmál, allt slikt veit hann upp á sinar tíu fingur. Hann flutti nýlega bráðsnjallt erindi í útvarpið um þessi mál, Það er hægt að styðja á hnapp á Aroni Guðbrandssyni — og plata hann, en aðeins á einu sviði Ef mað- ur segir si sona: „Réttast væri að skattleggja eyðsl- una,“ þá fer hann af stað og heldur klukkutíma ræðu um eyðslu, óráðsíu, vinnusvik, skattpíningu og það allt. Og þegar hann loks hættir, þá segir hann eftir að hafa ræskt sig: „Ertu ekki sammála?" í Og þó að maður vilji einna helzt vera ósammála honum, þá er maður sammála. Svo rökfastur er hann og mælskan mikil. ÉR hefur ekki verið gerð grein fyrir skáldskap bankastjórans, — og þó væri full ástæða til þess. Eg hef heyrt lýrísk og undur- falleg ljóð, sem hann hefur ort, en þau eru mér ekki tiltæk. Hins vegar náði ég taki á einu kvæði, sem hann orti um Eyrarbakka. en Eyrarbakka ann hann mjög. Ljóðið er svona: J Þar átti ég bernslcu við brimsorfin sJcer og bjartasta hamingjudaga. Um gamla Bakkann er minningin mér svo margþcett og hjartfólgin saga. Hún er ekki um hallir og höfðingjaslot né liáreysti á strcetum og torgum, lielcbur um einyrkjans œvi og kot með erfiði, gleði og sorgum. Þótt oft vceri lítið í búimi um brauð og börnunum veturinn langur og lifðu þar fáir við állsncegta auð, var alfaðir sjaldan of strangur. Og Bakkinn er óðal mitt þrátt fyrir það, og þongað h.uga minn dreymir. Því bið ég þig, drottinn, að blessa þann stað, sem berskusporin mín geymir. Já, hann á fleiri strengi en þann, sem hefur peningahljóm, — og freist- andi væri að birta fleiri ljóð. En það er ekki hægt. RON Guðbrandsson er kvæntur Ásrúnu Einarsdóttur stórkaup- manns, Guðmundssonar, — og er ákaflega hamingjusamur i hjóna- bandinu. Þau eru barnlaus. Efn þau unna börnum. Hann hefur árum saman ekki geng- ið heill til skógar. Hann yfirvann berklana, en í stað hennar hefur hann þjáðst af magaveiki. Loks lét hann verða af því að leita aðstoðar erlendra sérfræðinga. Þeir úrskurð- uðu, að hann gengi með áhyggjusjúk- dóm. Það er að segja, að taugakerfið væri ekki heilt vegna þess, að hann hefði stundum þungar áhyggjur. Að líkindum hefðu þeir hitt betur nagl- ann á höfuðið, ef þeir hefðu sagt, að hann gengi með samvizkusemi sjúkdóm. Hann ætti ekki að vera svona samvizkusamur, nákvæmur og reglusamur. Þegar Aron sagði vini sínum frá áliti læknanna, sagði vin- urinn: „En hvernig má það vera? Þú átt hundrað prósent öruggt fyrirtæki. Þú átt beztu konu I heimi, bezta hús og bezta garð í Reykjavík, fallegasta bílinn í bænum og sumarbústað á feg- ursta stað á Suðurlandi. — Og svo er það bankabókin. Hvernig geturðu þá gengið með áhyggjusjúkdóm? Og Aron baðaði höndunum, sem hann gerir þó afar sjaldan, og hefur því ekki erft allt frá Gyðingum, og sagði: „Já, en hugsaðu þér. Það eru þús- undir manna, sem hafa trúað mér fyrir öllum eignum sínum, — já, lífi sínu og sinna. Finnst þér ekki, að þung ábyrgð hvíli á mér?“ Einhver hrokafullur Eyrbekkingur sagði einu sinni, að þegar allt væri komið í strand í landinu, þá gæti stjórn Eyrbekkingaíélagsins tekið við öllu og rétt við. Það má vel vera. En það er vist, að óhætt væri að fela Aroni Guðbrandssyni alla fjárhag landsins. Hann mundi kippa honum í lag á ótrúlega skömmum tíma. En þá mundu lika marga svíða und- an svipunni. -fc- PEYSA. Framhald af bls. 18. 12 cm sléttprjön, að undanskyldum 4 1. báðum megin til endanna, sem prjónast með perluprjóni alla leið upp. Aukið út 1 1. i sléttprjóninu við perluprjónið, báðum megin frá réttu 2 sinnum. Prjónið 5 umf. perluprjón, og athugið að láta mynztrið halda sér í affellingarumferðinni. Pressið öll stykkin mjög laust frá röngu. Saumið saman axlar- og hlið- arsauma með úrröktu ullargarni. Sjálfsagt er að láta mynztur standast á. Saumið kragann við peysuna með aftursting, réttu mót röngu og látið 4 lykkjur að framan vera ósaumað- ar. Snúið kraganum síðan yfir á réttu. FIMMHERBERGJA ÍBÚÐ. Framhald af bls. 13. sem teiknuðu húsið, Guðmundar Kristinssonar og Harðar Björnssonar. Eldhúsið er mjög rúmgott og vel skipulagt. Það var gert ráð fyrir sér- stöku þvottahúsi, en Kristleifur setti þar upp sjálfvirkar þvottavélar og felldi niður veggi þá, sem skilja áttu þvottahúsið að. Gufuna úr þurrkar- anum leiðir hann út i röri. 1 miðju hússins er breiður gangur og bjart- ur, sem gegnir hlutverki borðstofu, enda i nánu sambandi við eldhús. Þar er arinninn, og þetta er ein skemmtilegasta vistarvera hússins. 1 íbúðinni eru samtals sex herbergi, og flatarmálið er nálægt 140 fermetrum. Þér fáið einangrunarkostnaðinn endurgreiddan á fáum ár- um í spöruðu eldsneyti. Það borgar sig bæði fyrir yður sjálfa og þjóðfélagið í heild að spara eldsneyti svo sem unnt er, og þar að auki er hlýtt hús (vel einangrað) mun nota- legri vistarvera en hálfkalt (illa einangrað). Lœkjargötu . Hafnarfirði . Simi 50975. VIKAN. 35

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.