Vikan - 28.09.1961, Síða 3

Útgefandi: VIKAN H.P.
Bitstjóri:
Gísli SigurSsson (ábm.)
Auglýsingastjóri:
Jóhauncs Jörundsson.
Framkvæmdastjóri:
Hilmar A. Kristjánsson.

'
Ritstjórn og auglýslngar: Sklpholtl,
33. Simar: 35320. 35321, 35322. PósW
hóU 149. AígreiOsla og dreifing:,
BlaOadrelfing, Mlklubrout 15, sii '
36720. Drelfingarstjórl: Oskar KarL
son. VerB i lausasölu kr, 15. Askr)'"
arverB er 200 kr. órsþriBJungsle
grelðist fyrirfram. Prent'
h.t. Myndamót: Rafgrat
/ næsta blaði verbur m. a.:
* í fullri alvöru: Krónan kílómetrinn og klukkustundin.
V Á fjallinu. — Smásaga eftir Mary Jane Rolfs.
V Þannig er Afríka. — Fyrripartur greinar eftir Stuart Alsop
unt hinar ungu þjóðir Afríku og vandamál þeirra. Dagur Þor-
leifsson þýddi.
* Sterkasti maður í heimi: Rússneski lyftingamaðurinn, sem á
heimsmet í lyftingum.
V Höfuðborgin okkar: Tvær myndir og örstutt skýring.
* Ný kvikmyndasaga: Skæruliðar næturinnar.
Spurningaþáttur: Elskar mig — elskar mig ekki.
* Hlaupagarpurinn selur fokhelt. Viðtal og myndir af Óskari
Jónssyni, sem átti öll Islandsmet frá 800—3000 m fyrir nokkr-
um árum, en smíðar nú eldhúsinnréttingar og byggir hús.
9 Þúsund pund fyrir frændann. — Sakamálasaga.
* Handrita-Bjarni. Kynntur Bjarni M. Gíslason, sem kunnur er
fyrir afskipti sín af handritamálinu, en í þar næsta blaði verð-
ur viðtal við Bjarna.
& Skrifað stendur. — Grein eftir Dr. Matthías Jónasson.
--------------------------------------------------------------------1‘
ALLTAF í SAMA KJÓLNUM ...
Kæri Póstur.
Mig langar til að leggja fyrir þig
vandamál, sem mér kemur auðvit-
að ekki við nema óbeint. Svo er mál
með vexti, að ég á ágæta vinkonu,
og við erum oft saman í samkvæm-
um og svoleiðis. Þessi vinkona min
er vel efnuð og á marga fallega
kjóla — en það er einhvern veginn
svoleiðis, að hún er alltaf úti í sama
kjólnum, sem fer henni allt annað
en vel, og ég held, að fólk sé farið
að taka eftir þessu. Finnst þér ég
geta sagt henni frá þessu? Hún á
svo marga smekklega kjóla, en ég
er svo hrædd um að móðga hana,
og það vildi ég sízt af öllu. Hvað
finnst þér?
P. S. Hvernig er skriftin? Q.
Það er alltaf dálítið erfitt að
benda öðrum á misbresti þeirra,
en ef þetta er góð vinkona þín,
skil ég varla að hún móðgist mik'-
ið, ef þú segir henni frá þessu
í einlægni. Bentu henni á al-
menningsálitið — það eru allir
hræddir við það! Ef þú vilt hins
vegar fara fínt í þetta, getur þú
reynt að koma af stað umræðum
um klæðaburð í næsta sam-
kvæmi, sem þið farið í, og ekki
trúi ég öðru en þátttakendur í
þeim samræðum komi inn á þetta
vandamál. Það er óttalegt til þess
að vita, að mölurinn fái að gæða
sér á þessum dýrindiskjólum vin-
konu þinnar, meðan hún gengur
til fara eins og flækingur.
Giddý skrifar okkur um fyrir-
hugaða Noregsferð, og vill hún fá
upplýsingar um vinnu, skipsferðir
og annað. — Langskynsamlegast
væri fyrir Giddý að snúa sér til
norska sendiráðsins hér, sem er
mun betur að sér í öllum Noregs-
málum en Pósturinn.
__________ f
ÞRÍHYRNINGUR . . .
K. N. skrifar okkur langt bréf,
sem v)ð mpgum því miður ekki
hirta. Vandamál hennar er þetta:
Hún (a) elskar h, en það gerir
líka bezta vinkona hennar (c). Nú
elskar h. a. en er samt með c, þvi
að a vili ekki særa c með þvi að
vera með h. Á nú a að vera með b
og særa c eða láta c vera með h og
lita aldrei framan í c og b? 1 — Eða
svona skiist Póstinum að dæmið sé.
Mér finnst engin ástæða til þess
að þú gerir sjálfa þig að píslar-
votti og væri þér bezt að tala
um þetta við hana vinkonu þína
í einlægni og sýna henni fram
á, að eðlilegast sé að hann vin-
ur ykkar velji milli ykkar. Önn-
ur ykkar verður því miður að
bíða lægri hlut, og þá er ekki
annað en að taka því með þögn
og þolinmæði. En ef þetta ætlar
að verða til þess að slitnar upp
úr vináttu ykkar, væri báðum
hollast að leita á ný mið.
ÞÚ — ÞÉR. . .
Kæra Vika.
Ég er einkaritari hjá góðu fyrir-
tæki hér i Reykjavik. Mig langar
til þess að leggja fyrir þig smá-
spurningu: svo er mál með vexti,
að þegar enginn heyrir Lil, vill
húsbóndi minn að við þúumst. En
i margmenni þérar hann mig. Spurn-
ingin er, íinnst þér þetta rétt? Ég
vii taka það fram, aö ég er ekkert
lirifin af hushonda mínum, eins og
einkaritarar eiga víst alltaf að vera.
Með iyrirfram þókk,
K.
Mér finnst þetta vægast sagt
hjákátlegt Jtijá húsbónda þínum.
Segöu nonurn, að aunaöhvort
veröið þxð að þérast eða þúast
aö staðaiari. Taktu sjálf upp á
því aö þéra hann, þegar þið eruð
ein saman. Petta er heldur „ó-
sjentilmannlegt" hjá húsbóntla
þxnum, og mér finnst hann meö
pessu gera per skömm tiL Póst-
xnum linnst sjaifum ekkert við
paö að ainuga, þott einkaritari
þui husbonaa sinn í margmenni
— en vafaiausi eru margir mer
osammala hvaö þaö snertir.
)
SURT EPLI. . . .
Kæri Póstur.
Eg íeroasi taisveri mxkið erlend-
is, og eg K.vioi aiitaf fyrir einu.
Pegar inerni iiomast að þvi að ég
er Ira isxanui, verö eg aiitat aö
svara somu spurningunuin um lanU
og pjoo, og eg er oromn hundleiöur
a pessu. ixi pessa hef ég orðiö að
nna í paö sura epn aö svara alitai
somu iangioiiunm. Ei eg væri ríii-
ur, mynui ég ganga með noidiur
Ueiti ai „i' acts anout iceianU" upp á
vasann. Hvermg get ég öðruvísi
iíonnzt hja þessuv Og svo, takk.
AlherL
Þú getur ekki annað gert en
haldiö áfram að naga þetta epli
þitL Mér finnst þú mega vera
stoltur af því aö menn spyrji
þig um land þitt og þjóð — jafn
fráhrindandi og þú virðist vera.
HÉGIUUR? ....
Kæra Vika minl
Mig iangar aö ieggja iyrir þig dá-
liua spurmngu og iynr lesendur
pina um teiö. Eg á dóttur, tvítuga,
sem giit er ameriskum hermanni á
KefiavíJiurvein. Þetia er í aila staði
iyrirmynuardótUr, og maðurinn er
hinn ákjósanlegasti tengdasonur. En
ég er aiiíaf að reka mig á, að þegar
ioik fréttir, að dóttir mín sé gift
hermanni af Keilavíkurflugvelli, þá
iýiir það gron og reynir að sýna
íyrirlitningu sína á allan hátt. Það
er eins og fólkið hafi iyrirfram and-
úö á þessum hermönnum. Það segir
enginn neitt við því þótt ungar is-
lenzkar stúlkur giitist, dana, griklija
eða öðrum útlendingum, en alltaf
verða íslenzku stúlkurnar fyrir
barðinu á aimenningi, ef þær
leggja lag sitt við ameriska her-
menn. Það þarf að reyna að venja
íslendinga af þessum hégiljum. Þú
trúir því ekki, Vika mín, hvað hún
dóttir mín líður fyrir þessa for-
dóma náungans. Getur þú gefið mér
nokkra skýringu á þessu? Þú getur
a.m.k. hirt hréfið og fengið fólk til
þess að hugsa um þetta.
Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna.
Sorgbitin móðir.
Þessar „hégiljur“ eru því mið-
ur alls ekki gripnar úr lausu
lofti. Yfirleitt eru þær siður en
svo af betra taginu stúlkurnar,
sem hermennirnir leggja lag sitt
við, hversu, sem það nú sætir —
líklega er staðreyndin sú, að
þessum hermönnum gefst ekki
tími til þess að kynnast sóma-
samlegum stúlkum og verða því
að leita til skyndikvenna, sem
því miður er allt of algengt. Oft
eru þessar stúlkur nýkomnar úr
fermingarkjólnum, svo að eðli-
legt er að þær fái á sig óorð.
Og við vitum bæði, að þegar búið
er að stimpla einhvern hóp
manna ljótu merki, hlífir al-
menningsálitið ekki einu sinni
heiðarlegum undantekningum.
Þeim mun meiri þörf er fyrir
að koma umkvörtun sem þessarri
á framfæri, því að hvers eiga
þessar heiðarlegu undantekning-
ar að gjalda? En því miður er ég
hræddur um, að þetta bréf nægi
hvergi til þess að koma vitinu
fyrir almenning — hann er bú-
inn að taka neikvæða afstöðu til
þessa sambands (og ekki af á'-
stæðulausu) — og hlífir því eng-
um. Þið skuluð því skella skolla-
eyrum við því, sem almenningur
segir — hann skiptir ykkur engu.
Vinir ykkar meta þetta hjóna-
band að verðleikum, og það er
fyrir mestu.
AF HVERJU? . . .
Iíæri Póstur.
Hversvegna birtir þetta ágæta
blað ylckar aldrei greinar um fugla?
Ég er mikill fuglavinur, og ég er
viss um, að þið eigið marga slika
meðal lesenda ykkar.
Mér finnst blaðið gera of litið til
þess að þóknast lesendum sínum.
AJli.
Svo ég segi þér alveg eins og
er, þá reynum við allt til þess
að þóknast lesendum okkar, ekki
einungis lesendanna vegna,
heldur sjálfra okkar. Ef við
fengjum mörg slík áskorunar-
bréf, myndum við hafa fastan
fuglaþátt í blaðinu — það máttu
bóka. En ef við tækjum upp á
því allt í einu að helga fuglavin-
um þátt í blaðinu, er hætt við að
aðrir myndu rísa upp til handa
og fóta: Eldspýtnastokkasafnar-
ar, skordýravinir, áhugamenn um
sýrlenzk(a tónlist og þar fram
eftir götunum. Enda þótt blaðið
sé alltaf að stækka og sé nú kom-
ið í 44 blaðsíður, verður efnið að
vera meira almenns eðlis og
fuglavinir að fá sinn hæfilega
skammt.
SÓÐASKAPUR Á
VERKSTÆÐUM...
Úr bréfi frá Jenna (sem kvartar
mikinn undan alls kyns misbrest-
um í okkar þjóðfélagi): — ég minn-
ist á bílaverkstæðin. Ég er hand-
viss um, að ef þokkalegt væri um-
horfs á og utan við bílaverkstæði
hér í hænum, myndlu kúnnarnir
aukast til muna. Ef eitt hilaverk-
stæðið tæki sig til og gerði sér far
um snyrtilega umgengni, myndi
þetta koma af stað heilbrigðri sam-
keppni. . . .
SETULIÐ...
Iværa Vika.
Iívernig í ósköpunum á ég að fá
karlinn minn ofan af þeim leiðin-
lega vana að fara alltaf síðastur úr
samkvæmum?
Húsfrú.
Ég veit svei mér ekki, ég þekki
svo lítið karlinn þinn. En þú
gætir reynt í næsta samkvæmi að
sitja sem fastast, þegar hinn vill
loksins fara.
/IKAN 3