Vikan - 08.02.1962, Blaðsíða 36

VOFFLUjSAUMUR
Vöfflusaumur er alltaf mjög fal-
legur í telpukjóla.
Þægilegast er að sauma vöfflu-
saum i köflótt eða röndótt lérefts-
eða „poplinefni“.
Einnig er hægt að sauma vöfflu-
saum í einlit efni, er það ekki síð-
ur fallegt þar sem mynztur og litir
saumsins njóta sín þá til fullnustu.
Efnið er dregið saman frá röngu.
Ef um einlitt efni er að ræða er
nauðsynlegt að teikna á röngu þess
þannig: Takið kalkipappír, leggið
á efnið og mælið þar sem saumur-
inn á að vera. Takið síðan rúðu-
strikaðan pappír t. d. úr reiknings-
bók, klippið niður eftir þörfum og
nælið fast yfir, punktið siðan eftir
rúðunum eins og sést á mynd I.
Nauðsynlegt er að ekki verði
lengra bil milli punktanna en %
cm (í sumum tilfellum 1 cm). Ef
um köflótt eða röndótt efni er að
ræða er ágætt að þræða í mynztur
þess, en ath. að ekki verði of langt
bil á milli.
Þræðið nú tvinnaþráð á nál sem
er jafnlangur inynztrinu sem sauma
á. Hnýtið stóran hnút á þráðinn,
takið punktana á nálina, einn af
öðrum aila röðina og byrjið hægra
megin, eða þannig að styttra stykk-
ið sé í hendinni. Takið síðan ann-
an þráð, byrjið á sama stað einum
punkti neðar og þræðið á sama hátt.
Þræðið þannig úfram alla punkt-
ana.
Takið nú í þræðina, dragið efnið
saman og látið hnútana styðja við
annan endann. Byrjið að sauma á
réttunni, þeim megin sem hnútarnir
eru undir.
Saumið ineð 3 þráðum úr „avora-
garni“, eða garni svipuðu að þykkt.
Reynið að hafa það langa þræði
í nálinni, að þeir nái yfir umferð-
ina.
Gangið frá þræðinum þannig að
varpa 2—3 sinnum i sama farið á
röngu og ath. að ekki sjáist i gegn
á réttu.
Saumið eftir skýringarmyndinni,
og farið eftir þræðingum, köflum
eða röndum.
Saumið alltaf jafn djúpt í lekin,
og herðið ekki um of.
Þegar vöffiusaumurinn hefur ver-
ið saumaður eru þræðingarnar
dregnar úr.
Það getur verið fallegra og jafn-
vel nauðsynlegt, að strauja vöfflu-
sauminn dálítið og er það þá gert
þannig: Leggið straujárnið á hlið-
ina, leggið rakan klút yfri það og
síðan rönguna á vöfflusaumnum og
teygið dálítið á og dragið fram og
aftur.
VESTI
Hér er sýnd hugmynd af fallegu
vesti á iítinn snáða frá 3—6 ára.
Efnið í vestinu er rúskinn. Það
er sniðið þannig, að slikjan á skinn-
inu snúi upp. Sniðið er með 1 cm
saumfari á öxlum og hliðum, en 4—
5 cm að neðan.
Saumarnir eru saumaðir í sauma-
vél og síðan flattir út og límdir
niður. Prjónastroff er þrætt undir
hálsmál og handvegi á röngu. Brot-
ið er upp í vestið að neðan og límt
niður.
Spælarnir eru saumaðir og þeim
fest í hliðarsaumana. Vestið er að
lokum fóðrað með þunnu mjúku
fóðri og lagt niður við, í prjóna-
renninginn í húlsmáli og handveg-
um, einnig tyllt í hliðarsauma og
í faldinn að neðan.
Hér sjáið þið skemmtilega skreyt-
ingu á eggjabikar fyrir yngstu með-
!imi fjölskyldunnar.
Með lausa skrúfu.
Framhald af bls. 18.
ins fyrir mig á meðan ég næ í hand-
klæðið mitt og fer með Það upp til
hans?“
„Viltu einhverntíma láta mig í
friði?“
Ally lagði af stað upp stigann. Það
hringdi_ í skiptiborðinu, og Ally nam
staðar í stiganum til bess að sjá hvort
faðir hans anzaði. En það leit ekki
út fyrir að hann heyrði hringing-
una.
„Pabbi,“ kallaði Ally. „Viltu
svara?"
„Farðu leiðar þinnar, strákur,"
öskraði faðir hans.
En Ally beið í stiganum, þangað
til faðir hans tók talnemann.
„Já?“ mælti hann hátt og höstum
rómi. „Hvað var það?“
Það er gamli maðurinn að spyrja
um handklæðið einu sinni enn, hugs-
aði Ally.
„Hlustaðu nú á mig, gamla nöld-
urskjóða," svaraði Tony. „Hvað er
það eiginlega, sem á gengur. Heima
hjá þér notarðu sama baðhandklæð-
ið aftur og aftur án þess Það sé Þveg-
ið. En hérna ætlarðu að ganga af
göflunum, ef þér er ekki fengið
hreint baðhandklæði á stundinni,
þegar það dettur í þig að fara í bað.
Viltu gera það fyrir mig að hætta
þessu bölvuðu nöldri í símanum og
láta mig í friði." Að svo mæltu skellti
hann talnemanum á.
Ally hélt áfram upp stigann. Pabbi
hans þyrfti ekki að sitja lengi við
símaborðið, hugsaði hann, til þess
að öll slík smávandræði leystust af
sjálfu sér. Þá mundu allir gestirnir
fara leiðar sinnar ...
Tony horfði á eftir syni sínum upp
stigann. Hann var honum sárgram-
ur. Hvernig stóð á því, að hann hafði
alltaf á réttu að standa, strákurinn?
Hvers vegna gat honum ekki skjátl-
azt við og við? Honum gramdist
líka við sjálfan sig. Vitanlega var
það fásinna að koma þannig fram
við gamla manninn. Það voru ekki
nema níu gestir alls þessa dagana,
svo að sannarlega mátti hann engan
þeirra missa. En svona var það ...
óþolinmæðin leiddi hann alltaf í
gönur.
Hann fleygði frá sér póstinum. Til
hvers var að opna þessi umslög. Það;
eina, sem þau höfðu inni að halda,.
voru ógreiddir reikningar.
Hann reis úr sæti sínu, gekk út í
dyrnar og horfði út á veröndina, Þar
sem Shirl lá í sólinni. Hún lá stöð-
ugt i sólskininu, drakk það í sig
gegnum hörundið, eins og köttur. 1
rauninni var hún furðulík ketti,
meira að segja i hreyfingum. Og
ekki síður í eðli sínu og skapi. Hún
gerði það eitt, sem hún vildi. Freist-
andi kvenmaður ...
Tony starði á líkama hennar, þar
sem hún lá og teygði úr öllum skönk-
um, og hann fann, að ef hann horfði
á hana öllu lengur, hlyti hann óhjá-
kvæmilega að glata allri stjórn á
sjálfum sér. Það var eins og líkami
hennar beinlínis bæði þess að vera
snertur. Og hún vissi ósköp vel hvað
hún var að gera, þar sem hún lá
með lokuð augun. Sýna líkama sinn,
það var hennar yndi . . . freista . . .
gera sérh.vern karlmann brjálaðan
af fýsn og telja honum svo óbein-
linis trú að einmitt hann væri eini
maðurinn, sem hún þráði.
Hún var brjáluð, Tony vissi það ó-
sköp vel. Brjáluð gála, sem fyrr eða
síðar hlaut að steypa honum 5 ógæfu.
Enn hann vissi jafnvel, að hann var
gersamlega varnarlaus gagnvart
þeirri blindu fýsn, sem hún vakti
stöðugt hjá honum.
Hann starði á hana, og gat ekki
brosi varizt þegar atburðir síðast-
liðinnar nætur rifjuðust upp fyrir
honum.
Það var um fjögurleytið. Þau höfðu
verið stödd í næturklúbb. Þar var
fátt gesta. Þau sátu við barinn og
rifust um það hvers vegna þau væru
alltaf að rífast. Shirl hafði borið
honum það á brýn, að hann liti nið-
ur á hana. Sama, gamla sagan.
Svo hafði athygli þeirra beggja
beinzt að japanskri stúlkukind, sem
dansaði allsnakin á miðju gólfi eftir
hægum trumbuslætti. Og allt í einu
fðru þau bæði að skellihlæja.
Það þoldi sú japanska ekki. Hún
Þfeif bjórflösku. Kom æðandi með
hana, allsnakin, og hugðist brjóta
hana á kollinum á Shirl. Hvað vissi
hún um nektardans? Gat hún ekki
gert sér ljóst, að það var list, sönn
list, sem bar að taka alvarlega?
Og áður en nokkur vissi af,
var Shirl komin sjálf út á gólfið.
Líkami hennar sveigðist mjúklega
eftir hægum trumbuslættinum, og
karlmennirnir gláptu á hana eins og
augun ætluðu út úr hausnum á þeim,
þegar hún tók að tína af sér spjar-
irnar, hægt og eggjandi. Hún lokaði
augunum, líkami hennar sveigðist
eftir hljómfalli trumbunnar, það var
sem hún væri í leiðslu
Hún fór úr treyjunni, nakin brjóst
hennar sveifluðust hægt og mjúklega
eftir hljómfallinu. Svo klæddist hún
úr pilsinu, strauk kvið sinn og læri,
eggjandi og seiðmagnað ... andartakí
síðar sveif hún um gólfið sama sem
allsnakin . . . milli borðanna . . .
Þá stóðst hann ekki mátið. Þreif
til hennar, dreif hana í fötin og bar
hana út í bílinn. Hún talaði ekki
aukatekið orð við hann á leiðinni
heim ... Framhgld í næsta blaöi.
36 VIKAN