Vikan - 22.03.1962, Side 9

RReykjavík árið 1906 — Það er mikil og ókennileg veröld
ungum Suðursveitarmanni. Hér er lifshraðinn allur meiri, en
hann átti að venjast í heimahögunum, fólkið talar öðru
tungutaki, gleði þess óstýrlátari en kurteist þótti í sveit-
inni hans. Hann ræður sig vinnumann hjá Runólfi Guð-
mundssyni á Vitastig 9, til eins árs eins og venja var, og
kaupið er 100 krónur um árið. Fyrir þetta kaup er honum
skylt að vinna hverja þá vinnu, er Runólfur húsbóndi hans
ræður hann í, og þar sem hann hafði lofað Þórbergi að
koma honum til sjós, er hann ráðinn háseti á Seagull. Þá
var skipstjóri á Seagull Jón Þórðarson frá Ráðagerði, mikil
aflakló.
Þegar hinn ungi Suðursveitarmaður kom um borð i Seagull
brast fyrsta rómantiska draumsýn hans. Frá hlaðinu á Hala
voru hin sælu skip hafsins skrýdd drifhvítum seglum. En
á Seagull voru seglin ekki hvit, heldur barklituð, og svo voru
öll segl skútualdarinnar. Og sveitamaðurinn stendur allar
vaktir við borðstokkinn með færið sitt, við hlið hans gamlir
skútukarlar með grófan munnsöfnuð, sem aldrei heyrðist i
Suðursveit. Hér er ekki sagt fyrir verkum með hinum milda
' málblæ sveitanna, hér eru fyrirskipanirnar öskraðar gegnum
stormgnýinn. Hinir gömlu sjóvíkingar á Seagull eru oftast
í óðafiski, en hinn rauðhærði Suðursveitarmaður dregur
ekki bein úr sjó, það er eins og djöfuls þorskarnir geri sér
það að leik að fælast öngulinn hans. Runólfur á Vitastígnum
fékk ekki mikinn hlut eftir vinnumann sinn og háseta á
Seagull þégar lauk fyrstu vertíðinni. Draumur Þórbergs um
að verða skipstjóri á fríðri gnoð með hvít segl var brostinn.
Draumurinn reyndist slor, næturvökur, kuldi og vosbúð.
Þegar það kom i ljós, að Þórbergur Þórðarson mundi verða
litt fiskisæll, datt Runólfi Guðmundssyni húsbónda hans í
hug, að vinnumaður hans yrði hlutgengari við önnur störf
Framhald á bls. 32.
lAlfiARSPEGU
VIKAN 9