Vikan - 21.06.1962, Side 9

Önundur smíðaði þennan bát með [>
handverkfærum. Hann er einn af ca.
20 slíkum bátum, sem hann hefur
smíðað.
maga. Það var engu líkara en hann
væri að stríða okkur með veiSinni.
ViS keyrSum nær og lögSum svo
aS borSstokknum hjá honum i logn-*if!i
inu.
— Þú ert aS fáann . . .?
„O-já. Ekki neita ég þvi.“
— Þú ert bara meS fullt miSrúm
. . . ?
„O-nei, ekki segi ég það, en þetta
er svosem ágætis veiSi,“ sagSi Ön-
undur og sleit utan af stærSar grá-
sleppu, sem hafSi troSið sér inni netiS.
— Þú slítur bara utan af þeim?
„Já, það er tilgangslaust að reyna
að losa þá öðruvísi. MaSur væri allan
daginn að þvi.“
— Þetta fer illa með netin.
„Já. Það er nú það. En við þvi er
ekkert að gera. MaSur verður svo að
setjast við að bæta eða fá sér ny net.“
— Er þetta ekki nylon?
„Jú. Ekta nylon. Það er dýrt, lags-
maður. Annars er ég oft með gömul
þorskanet, sem ég hef gert upp og
breytt.“
— Ertu með mörg net?
„Já, já. Helling. Það þýðir ekkert
annað. Ég er með um 9 trossur . . .“
— Níu trossur, segirðu. Og hvað
eru mörg net i hverri trossu?
„Það eru svona þrjú. Þetta eru um
30 net samtals."
— Ekki eru þau öll hér . . . ?
„Nei, blcssaður vertu. Þau eru hér
úti um allan sjó. Flest eru úti við Stað-
arboða. Það er svona klukkutíma ferð
heiman frá mér. Ég fer líka rólega,
lasm.“
— Og hvar leggurðu svo upp?
Framhald á bls. 38.
Grásleppan hafði flækzt í netinu af
einskærri forvitni og óvitaskap. [>
ViKAN 9