Vikan - 02.08.1962, Blaðsíða 41

I
Honum tekst lika áreiðanlega aS ræna
mig henni. Hann hikar áreiðanlega
ekki viS að bera mig rakalausum ó-
hróSri ....
— Það getur ekki átt sér staS ....
Hans var í senn hneykslaður og ótta-
sleginn.
—- En ég veit Það. Ég ætlaði ekki
að segja þér það . . . ekki einu sinni
þér . . . en ég get ekki lengur dulið
það með sjálfri mér. Ég hef þegar
rætt við hann um skilnað. Hann hót-
aði að svipta mig Súsönnu litlu; bar
mér á brýn hið svívirðilegasta athæfi
og viðhafði þau orð, sem ég gæti aldr-
ei tekið mér í munn. En hann laug, og
hann vissi Það . . . engu að siður mun
hann ekki hika við að sverja að hvert
orð sé heilagur sannleikur, þegar þar
að kemur. En það er lygi, þótt svo
enginn fáist til að trúa mér. Þú mátt
aldrei leggja trúnað á það, sem hann
ber á mig . . . aldrei. Þú verður að
trúa mér og treysta. Enginn getur
gert sér í hugarlund hve ríka þörf ég
hef fyrir að einhver trúi mér, og láti
ekki Einar villa sér sýn ....
— Þú mátt treysta því, að ég trúi
þér, og stend með Þér á hverju sem
gengur. Ég hefði raunar aldrei trúað
þessu á Einar, en lengi skal mann-
inn kenna. En — sem sagt Lilian . . .
þú mátt treysta mér, ég svik þig ekki.
Hún lagði armana um háls honum,
hann fann heitar varir hennar brenna
enn einu sinni á munni sér....
— Þakka þér fyrir það, Hans. Það
vissi ég raunar fyrirfram. Þú ert ekki
sú manngerð, sem bregzt Þegar eitt-
hvað bjátar á.
Hann vaknaði aftur til raunveru-
leikans við það að klukka í stofunni
sló.
— Þú veist að það er ekki auðvelt
fyrir mig að yfirgefa þig nú, mælti
hann lágt. En nú verð ég að mæta til
starfs i sjúkrahúsinu, átti í raunlnni
að vera mættur þar....
—■ Ég skal aka Þér, mælti hún hrað-
mælt. Billinn hans Einars stendur inni
í skýlinu. Og ég hef sannarlega gott
af því að koma undir bert loft rétt
sem snöggvast....
Þegar hún hafði skilað Hans í
grennd við sjúkrahúsið, ók hún hratt
aftur heim á leið. Hún ók alltaf hratt,
Þegar hún var ein i bíl. Það var eins
og hraðinn róaði hana, eða hún fyndi
eirðarleysi sínu þannig útrás.
Framundan lá vegurinn í mörgum,
kröppum beygjum. Einar hafði oft og
iðulega varað hana við þessum kafla,
og hún dró ósjálfrátt úr hraðanum.
Ekki þar fyrir, að hann væri svo sér-
staklega varkár i akstri. Því fór fjarri
— að minnsta kosti þegar hann var
að flýta sér. Og allt í einu kom henni
ráð í hug....
Hún virti fyrir sér yfirborð vegar-
ins á beygjunum . . . holur og pollar
og laus möl úti við brúnina, þar sem
snarbratt var framaf. Aðstæðurnar
gátu bókstaflega ekki verið ákjósan-
legri.
Lilian brosti sigri hrósandi.
Veðrið var eins dásamlega fagurt og
hugsazt gat morguninn eftir, þegar
Einar ók af stað að heiman. Eva sat
í aftursætinu i þetta skiptið. Kristín
hafði beðið Þau fyrir kettling í körfu;
það var Gréta, sem átti að fá kettling-
inn, kolsvart grey, sem hún hafði séð
i systkinahópi þegar hún kom á Jóns-
messunóttina og fengið ágirnd á. Karf-
an var svo fyrirferðarmikil, að Eva
varð að sitja með hana í aftursætinu;
annars sat hún alltaf í framsætinu,
við hlið Einari.
— Ég hafði ákveðið að ræða við
Lilian í gær, sagði Einar, þegar þau
höfðu ekið nokkurn spöl. En mér
veittist aldrei tækifæri til þess, svo ég
Blóm á heimilinu:
Viðdrkol gegn ofvökvun
eftir Paul V. Michelsen.
VIÐARKOL. Margar konur
verða fyrir því af og til, að ein
og ein stofuplanta „lætur lífið“
af of MIKILLI vökvun. Vökvun-
in er ávallt vandamál, og röng
vökvun er aðalástæðan fyrir
því, hve margar stofuplöntur
deyja fyrir tímann. Sumar
blómategundir eru svo viðkvæm-
ar, að jafnvel ein ofvökvun get-
a-.ur ráðið úrslitum i þessu efni.
;',Nú fást í verzlunum viðarkol,
i.i.sem eru ágætt varnarmeðal við
pofvökvun, sérstaklega í pottum
' ■ cða kerjum með heilan botn.
^Viðarkolin bæði sjúga í sig það
.„vatn sem ofaukið er og halda
moldinni friskri og heilbrigð-
|“ari. Með notkun viðarkola er þvi
“betra að liaida plöntunum falleg-
’um og þær verða langlífari.
' »
o Þegar umpottað er, er gotl að
ífsetija nokkra viðarkolamola á
’^botn pottsins, jafnvel inn á milli
“rótanna. Það er svo undir stærð
®pottanna komið hve milcið er
•‘‘notað í hvern. Og auðvitað eiga
”viðarkoIin bezt við fíngerðar
L-
og viðkvæmar plöntur, sem ekki
þola mikið vatn, og má þá til-
nefna Flamingoblóm, Hafra-
blóm, Tannhvassa tengda-
mömmu, ýmsar tegundir Peper-
omi, Vaxblóm, Mánagull, Saint-
pauli, Surtarloga, Kaktusa alla
og þykkblöðunga yfirleitt.
í allar skálar og ker, sem al-
veg eru heil í botninn, er mjög
nauðsynlegt að leggja viðar-
kolalag i botninn áður en plant-
að er i þau. Auðvitað má einnig
notast við pottbrot eða grófa
möl, en viðarkolin eru bezt, þau
hafa örugglega engin skaðleg
áhrif á nein blóm. En þótt þau
séu notuð, þýðir það ekki að
aðgæzla við vökvunina sé óþörf.
Og það verður aldrei um of
brýnt fyrir fólki, að vökva ekki
nema moldin sé orðin þurr, það
i'er svo eftir hvar plantan stend-
ur, live birtan er mikil og ýmsu
slíku, hve oft þarf að vökva.
En gleymið ekki, að þóttt við-
arkol séu notuð, má ekki spara
blómaáburðinn, þvi kolin eru
næringarlaus. ★
Gef
mér líka!
HIYEA
Svona, svona, nngfrú góð. Ekki svnnn
mikið i einu! Sjáðu bara h vern
mamtna fer að: Litið á einu sinni oftar.
En þú hefur rétt fyrir þér — maður
byrjar aldrei of snemma á réttri húð-
snyrtingu. Mamma þín hefir líka frá
æsku haft þessa reglu: Nivea daglega.
Gott er að til er NIVEA !

Nivea inniheldar Euce-
rit — efni skylt húðfit-
nnni — frá þvi stafa
hin góðu ábrif þes-.
verð að gera það i dag. Hún virtist
lika svo þreytt og úr jafnvægi, að ég
áleit heppilegast að bíða.
—• Taktu því með ró, vinur minn:
það liggur ekkert á. Hver veit nema
hún sjálf....
Eva þagnaði. Hún athugaði það allt
í einu, að hann hafði enn ekki minnstu
hugmynd um það, sem Lilian og Gust-
av hafði farið á milli. Og hún var þess
lika fullviss, að aldrei mundi hún ger-
ast til að segja Einari það; Lilian varð
að gera það sjálf.
— Bezt væri, ef Lilian færi sjálf
fram á skilnaðinn.. ..
En hann komst ekki lengra. Þegar
fyrsta beygjan var framundan, og
hann reyndi að draga úr ökuhraðan-
um, missti hann skyndilega allt vald
á bílnum, sem stefndi flughratt á tré.
Eva æpti . . . og svo varð allt myrkt
fyrir augum hennar.
Skemmdafýsn
Framhald af bls. 2.
það í rauninni er, vegna þess aS þaS
sem var villir honum ekki sýn.
Kannski er þar þó öllu fremur um
einskonar skynjun eSa hugboS aS
ræða, en getur veriS jafnrétt engu
aS síSur.
Og livaS er þaS þá, sem æskumaS-
urinn skynjar? Hvaða hugboS er
þaS, sem vélarnar og mannvirkin
vc-kja meS lionum?
ViS sem eldri erum og háS saman-
burSinum við þaS sem var, getum
ekki gert okkur fyllilega grein fyrir
því, frekar en æskumaðurinn getur
gert sér grein fyrir reynslu okkar
af grjótburðinum.
En það skyldi þó ekki vera, að
þarna væri maður öllu nær hinni
raunverulegu undirrót skemmdar-
fýsnar þeirrar, sem æskan virðist
haldin, og fær útrás þegar ósjálf-
ráðar kenndir og tilfinningar ná
yfirhöndinni?
Drómundur.
Gervihnettir
Framhald af bls. 3.
byl, sem var að myndast og varaði
við honum í tæka tið, svo liann olli
störum minna tjóni en ella. Auk þess
varaði hann á sama hátt við 18 hita-
beltisfárviðrum og sex flóðöldum.
Og nú eru Bandaríkjamenn að
lcggja síðustu hönd á nýjan gervi-
hnött, sem vísindamenn þeirra
segja svo fullkominn, að ekki geti
lengur lcallazt að um tilraunir sé
að ræða. Gervihnöttur þessi kallast
„Ninibus", og verður um 300 kg að
þyngd. Honum er liugsuS braut, sem
liggur yfir heimskautin og verður
hagað þannig, að sjónvarpsauga hans
sér yfir sérhvern stað á jörðu á 24
klst. Sjónvarpsmyndavélar hans
verða og mun fullkomnari en Tir-
osanna. Þessi Nimbus verður þó
einungis upphafið að fullkomnu
kerfi veðurfræðilegra gervihnatta,
sem Bandaríkjamenn ráðgera að
senda á braut umhverfis jörðina —
en þegar það er gert, telja vísinda-
menn að veðurspár geti orðiS allt
að 100% nákvæmar, auk þess sem
þá myndist möguleikar til að spá
veðri talsvert fram í tímann.
TIKAN 41