Vikan - 22.11.1962, Blaðsíða 36

HVAÐA STÆRÐ ÞARFTU?
Númer á sniðunum 38 1+0 1^2 44 46 46 50
Baklengd í cm . . 40 41 42 42 42 43 43
Brjóstvídd ....... 86 88 92 98 104 110 116
Mittisvídd ....... 64 66 70 78 84 90 98
Mjaðmavidd ....... 92 96 100 108 114 120 126
Sídd á pilsi .... 70 í öllum stærðum -f 5 cm í fald.
„MOLLÝ“. j
Sendið mér í pósti síðdegiskjól, samkvæmt I
mynd og lýsingu í þessu blaði. Sem trygg- I
ingu fyrir skilvísri greiðslu sendi ég hér- I
með kr lOO.oo. 3
►Ö
Stærð....... Litur ........................ 3
Ef sá litur kynni að vera búinn, sendið mér þá S
Nafn ......................
Heimilisfang ..............
Saumtillegg. Já □ Nei □
En það er kalt inni í flugvélinni.
Það stendur napur gustur inn um
hurðarlausar dyrnar að aftanverðu
— hurðin liefur verið tekin úr til
að auðvelda fug'menninu útstökkið.
Mér verður litið um öxl ti1 Valen-
tins. Hann situr aftur í eins og fugl
í hreiðri, og vindurinn blæs um
beran skalla hans.
Hann er í uppnámi og virðist liða
illa; bítur á vörina og starir stöð-
ugt út um gluggann.
Ég geng til hans og fer að rabba
við hann. Hann kveðst hafa verið
lofthræddur alla ævi; til dæmis
hafa neyðzt til að snúa við áður en
hann var komin'n alla leið upp i
Eiffelturninn.
Klukkan 4,06 lækkum við flugið úr
900 fetum i 8,500 fet, eða eins og
stökkhæðin hefur verið ákveðin.
„Eftir fimm mínútur . . .“ kallar
flugmaðurinn.
Valentín rís á fætur og festir á sig
fallhlífarnar. Hann hefur tvær með-
ferðis til vonar og vara, þá stærri
á bak sér.
„Fjórar mínútur . . .“ kallar flug-
maðurinn.
Hann spennir minni fallhlífina á
barm sér. Það er neyðarfallhlífin. Á
lienni er eins konar mælaborð með
rásklukku og hæðarmæli.
„Þrjár minútur . .
Spennan eykst ósjálfrátt og ég fer
að veita athygli ýmsu smávegis,
eins og Ijósbláu ullarpeysunni, sem
Valentin er í innan undir grænum
flugmannssamfestingi sínum; brúnu,
lambskinnsfóðruðu skónum með
þykkum svamphotnunum til að
draga úr högginu i lendingunni, og
stóra gullbaugnum, sem hann ber
á vinstri hendi.
„Tvær minútur . . .“
Valentin setur á sig stór hlífðar-
gleraugu og hjálm og dregur á
hendur sér rauða gúmglófa með
griprákir í lófum. Gerir hann mér
skiljanlegt með bendingum, að hann
hafi nokkurn hjartslátt, lýtur að
vængjunum og tekur að spenna þá
á sig.
„Ein mínúta . . .“
En Valentin er ekki reiðubúinn.
„Non . . . non . . . non . . .“ hróp-
ar hann.
Við byrjum annan sveiginn.
„Þá eftir fimm mínútur . . .“ kall-
ar flugmaðurinn.
Fuglmennið hefur nú lokið við að
spenna á sig vængina. Hann starir
iit um hurðarlausar dyrnar og fær-
ir sig nær þeim, en ótrúlega hægum
skrefum.
Klukkan 4,16 er komið að stökk-
inu öðru sinni.
„Nú . . .“ kallar flugmaðurinn.
Valentin hallar sér út. „Non,
non . . .“ Það liggur við að hann
æpi. „A gauche . . . a gauehe . . . La
riviére á gauche . . .“
Hann vill hafa Merseyfljótið á
vinstri hönd, þegar hann tekur
„flugstökkið“
Við hefjum sveiginn aftur í
þriðja skipti. Að visu liöfum við ekki
verið nema tuttugu minútur í lofti,
en það er eins og heil eilífð, ein-
hverra hluta vegna. Og enn tekur
flugmaðurinn að telja.
„Fimm minútur . . .“
Enn einu sinni fetajr Valentin
út að hurðarlausum dyrunum, og
harður gusturinn hvin við klunná-
lega trévængi hans.
„Fjórar mínútur . . .“
Hægum skrefum færist hann enn
nær dyrunum.
„Þrjár minútur . . .“
Vængbröddarnir dragast eftir
málmgólfi flugvélarinnar.
„Tvær mínútur . . .“
Það leynir sér ekki að ákaflega
reynir á hann. Það er engu lfkara
en hann sé haldinn einhverju ó-
heiPahugboði. Ég er þess fullviss,
að hann vill ekki fyrir nokkurn
mun stökkva. Sér hann kannski
dauðann liggja í launsátri niðri i
hitamóðunni. Hann stritar nær dyr-
unum.
„Ein mínúta . . .“
Ég legg höndina á ðxl honum og
segi: „Bonna cliance . . .“
Hann lyftir þumalfingri. „Merci,
monsieur," svarar hann.
Klukkan er 4,21.
Þetta fagra sett
og 8 aðrar
gerðir af
svefnherbergis-
húsgögnum.
■K
Skeifan
KJÖRGARÐI
SÍMI 16975.
36 VIKAN
i