Vikan - 09.07.1964, Blaðsíða 14

5 dagar á heimsýningunni
Fornaldadýp og
framtíðarbílar
„Þetta er veröld sem var“, segir röddin í stólbaklnu um leiö og opni Ford-bíllinn rennur með mann á spori
framhjá fornaldarfólki, sem hefur tekizt aö koma mammút ofan í gryfju. Á öðrum stað stendur hinn risa-
vaxni Dinosaurus og bítur gras, en á myndinni hér að neðan sést óargardýrið Tyranosaurus Rex búast til
árásar á Stegosaurus.
Með þessu hafa þeir sýnt hjá General Motors,
hvernig byggia má jörðina gervalla, en þeir stað-
næmast ekki við það eitt: Brátt líður lestin yfir
tunglið í silfurbláu mánaskini, en geimfarar bera
sig að koma upp bækistöð rétt hjá. Það er hin
formfegursta bygging og talsvert l(k því húsi, sem
við sáum áður byggt á Suðurskautinu.
Þeir kalla sýninguna „Futurama", hvernig sem
það má nú útleggjast á tungu feðranna, en mein-
ing orðsins ber það í sér, að hér sé fjallað um
framtíðina. Hvergi er það betur gert en hér, þó
margir hafi freiztast til þess á þessari heimsýn-
ingu að viðhafa nokkrar getgátur þar um. Og
hvergi er það betur gert en ( borg framtíðarinn-
ar hjá General Motors. Það er þýðingarlaust að
freista þess að reyna að lýsa henni hér, en borg-
in sú er meistarastykki að hugviti og fegurð; tækni-
iegt undur með breiðgötum iðandi af umferð ókenni-
legra framtíðarbíla. Og að þv( búnu rýmir maður
lestina fyrir nýjum gestum.
Til þess að sýna það og sanna að framtíðar-
draumarnir eru senn veruleiki þá eru við útgang-
inn úr höllinni sýndir nokkrir fullsmíðaðir framtíð-
arbílar, forvitnilegir gripir og alllangt á undan
sinni samtíð.
Einn þeirra er kallaður „Runabout", lítill bíll
og rennilegur, á einu hjóli að framan. Hann er
sniðinn fyrir borgarumferð. Miklu meira tryllitæki
er hins vegar „Firebird", eldfuglinn, sem lengi
hefur verið á döfinni. Hann minnir helzt a hakarl
og vantar ekki einu sinni á hann kjaftinn.
Mannfjöldinn dreifist ótrúlega jafnt yfir þetta
stóra svæði; það eru hvergi þrengsli,
ekki einu sinni í biðröðum. Enginn reyn-
ir að skjóta sér fram fyrir náungann,
enginn sýnir neinskonar ýtni eða merki
um það að hönum liggi á. Kvöldið áður var ég við
samsöng hjá Fóstbræðrum f Austurbæjarbíói. Það
voru engin sætisnúmer á miðunum og þegar dyrn-
ar opnuðust, þá urðu pústrar og hrindingar og
fólk stympaðist inn úr dyrunum rétt eins og ein-
hver ósköp væru í húfi. Það má vel vera, að það
fólk, sem sækir samsöngva hjá karlakórum sé
ribbaldalýður, en þó finnst mér það ólíklegt. En
mikið var ólíkt þekkilegra að standa ( biðröð þar
sem allir sýndu fullkomna stillingu.
Stórfyrirtækið General Electric á eina þá fegurstu
höll, hem fundin verður á heimsýningunni. Það
fór orð af því að þar innan dyra gerðust nokk-
ur undur, ekki ómerkileg. Mundi jafnvel sjálfur
galdrakarlinn Walt Disney hafa orðið þeim hjálp-
legur. Húsið heitir Framfaraland.
Negrakonan fyrir framan mig var orðin þreytt
að halda á barninu sínu í brennandi sólarhitan-
um; það bogaði svitinn af þeim báðum og barnið
skildi ekki mikilvægi þess að standa í þessari röð.
Aftur á móti sýndi Bretinn þar á undan engin
svipbrigði og stóð teinréttur allan tímann í vað-
málsfötunum sínum. Þarnö voru og amerískar frúr
á þessum forkunnar púkalegum, hnésíðum buxum,
sem þeim er uppálagt að vera í vegna þess að
Merkasta bílanýjung sýningarinnar er „Aurora“
frá Ford, fjölskyldubíll, sem stýrir sér sjálfur.
Setustofa í miðju, barnaherbergi aftast. Sjá nán-
ar um hann í grein.
— VIKAN 28. tbl.