Vikan - 09.07.1964, Page 39

Toni gefur fjölbreytileika
r
Sama stúlkan. Sama permanentib. Olíkt útlit
Toni lífgar og gerir hár yðar meðfærilegt. Gerir yður kleift
að leggja og greiða hár yðar hvernig sem þér óskið. Heldur
lagningunni. Sama permanentið heldur hvaða lagningu sem er.
Hér eru þrjár ólíkar hárgreiðslur, sem eru grundvallaðar á
einu Toni. En þér getið greitt yður á tugi mismunandi vegu.
Ef þér óskið eftir að fá leiðbeiningar um hárlagningar fyrir
þessar hrífandi hárgreiðslur, þá vinsamlegast skrifið til Evelyn
Douglas, Globus h.f., Vatnsstíg 3. Reykjavík.
UmToni- Aðeins T oni hefur tilbúinn bindivökva.
Engin fyrirhöfn. Tilbúið til notkunar í
handhægri plastik flösku. Vefjið aðeins hárið
upp á spólurnar og þrýstið bindivökvanum í
hvern lokk. þér munið öðlast fullkomið Toni.
Engar krullur. Engir stífir broddar. Toni
gerir hár yðar mjúkt og skínandi. Auðveldar
hárgreiðsluna. Reynið Toni.
5 DAGAR A HEIM-
SÝNINGUNNI
Framhald af bls. 16.
Lincolns; við aðalinnganginn byrj-
ar ein svona; „As I would not
be a slave, so I would not be a
master", — þar sem ég vildi ekki
vera þræll, vildi ég ekki heldur
vera só er heldur þræla —
Fögur og sígild tónlist er leikin
( nokkrar mínútur unz tjaldið er
dregið frá og Abraham Lincoln sit-
ur í stóli á miðju sviðinu. Þá hætt-
ir tónlistin og upp stendur Lincoln,
hægt og þreytulega. Hann stígur
eitt skref fram og heldur stutta
ræðu. Ræður hans voru jafnan stutt-
ar, en Gettysborgarávarpið og ræða
sú, sem hann hélt við endurinnsetn-
ingu í forsetaembætti, eru taldar
meðal perla heimsbókmenntanna.
Þó var þessi ræða hvorug þeirra.
Hann talaði háum hvellum rómi,
hreyfði augu, kjálka og varir eðli-
lega og þó er þetta bara vél, sem
Walt Disney hefur ásamt öðrum
góðum mönnum komið saman. Slík-
ur er heimur tækninnar. Þeir gerðu
beinagrind úr járni innan í vax-
mynd af Lincoln og einhversstaðar
komu þeir fyrir litlum rafeinda-
heila, sem stjórnar hreyfingum á
höndum, vörum og líkamanum í
heild. Leikari var látinn flytja ræð-
una með þeim raddbrigðum, sem
heimildum kemur saman um að
Lincoln hafi haft og þarna stend-
ur hann: Lifandi Lincoln og heldur
sína framúrskarandi ræðu einu
sinni á stundarfjórðungi hverjum.
Það er næstum því óhugnanlegt,
svo eðlilegt er það.
ar sem svo mörgu ægir sam-
an, fer varla hjá því, að
ekki er allt gull sem glóir.
Sumu er tjaldað til einnar
nætur og hefur á sér þenn-
an ódýra leiktjaldasvip. Annað er
svo vandað og varanlega byggt
að undrun sætir. Mér dettur í hug
það rammlega hús, sem Spánn á
og flestum blöðum, sem ég hef les-
ið kemur saman um að beri lár-
viðarkransinn. Það er vel varið dag-
stund ( þessu húsi og skyldi eng-
inn fara sér óðslega. Þarna er eng-
inn sláandi (burður, ekkert litríkt
skraut. En þetta hús virðist byggt
fyrir aldirnar, enda þótt manni sé
sagt, að samanlögð byggingarverk
sýningarinnar eigi að hverfa að
henni lokinni, utan kannski stál-
hnötturinn mikli. Hann á að standa
eftir sem minnismerki.
Spánarhúsið minnir á hamraborg;
það fer ekki mikið fyrir gluggum
á því, enda er þar skuggsælt (
meira lagi innan dyra. Skuggsæl
hús heyra til sólsviðnum löndum
eins og Spáni. [ lokuðum garði var
spánskur dansflokkur að dansa með
kastanettur og uppgerðar ástríðu-
þunga. Ég sá ekki betur en Örlygur
Sigurðsson, listmálari, væri einn
aðaldansarinn, en ég sá það þeg-
ar hann kom nær, að hann vantaði
höfðinglegt fas Örlygs; þetta fas
sem þeir einir menn fá, sem aldir
eru upp í gamla aristókratíinu á
Akureyri.
Auk þess höfðu Spánverjar tekið
með sér safn fágætra listaverka úr
Pradosafninu í Madrid og kunnáttu-
menn héldu þv( mjög eindregið
fram, að veitingasalurinn Toledo
væri hinn frábærasti sinnar tegund
ar á sýningunni.
Trumbuslátturinn hefur enn
einu sinni vakið athygli m(na
og að lítilli stund liðinni er
ég kominn inn í garðinn
milli Afríkuskálanna. Þeir eru
kringlóttir og upptypptir; alveg
greinilegt hvað þeir eiga að minna
á, en Ktið er á því að græða að
skyggnast inn í þá. En nú sezt ég
við hliðina á glaðbeittu Suður-
Ameríkufólki ( sandinn. Dansinn er
að hefjast. Hljómsveitin hefur kom-
ið sér fyrir, þeir þreyfa um trumb-
urnar, klæddar villidýraskinnum og
sóparinn sléttar úr sandinum á pall-
inum. Fyrir utan trumburnar er að-
eins ein flauta, en hún er notuð
mjög sparlega. Svo herða þeir slátt-
inn og inn geysast nokkrir hávaxn-
ir Watusi-menn ( strápilsum og mál-
aðir ( framan. Þeir eru eitt vöðva-
bunkt, þessir menn, líkir villidýrum
í hreyfingum. Þeir dansa með mikl-
um alvöruþunga og ota spjótum.
Svo bætast stúlkur ( hópinn; þær
eru mjúkar eins og kettir og dans
þeirra minnir á egypskan maga-
dans. Dansarnir eru allir táknrænir,
stundum er verið að fæla burtu
illa anda, stundum óvini. Sumt eru
sigur- og gleðidansar.
Þetta var Afríka.
Þeir leysa fólk ekki út með Ford-
bílum ( sýningarhöll Ford Motor
Company, en fólk leggur það á sig
af fúsum og frjálsum vilja að standa
þar ( biðröð frá einum klukkutíma
og upp í tvo og hálfan. Sjálfur
stóð ég ( hálfan annan tíma ( bið-
röð, sem var Kklega um hálfur k(ló-
metri að lengd. Það var á mánu-
dagsmorgni og fólkið í biðröðinni
var svo venjulegt, að það gat mín
vegna allt saman verið ofan af
VIKAN 28. tbl. —